❇ تفســــــیر❇ گفتیم این سوره براى تحکیم پایه هاى خداپرستى و توحید در درون دل ها، نخست انسان را متوجه عالم کبیر مى سازد، و در آیه بعد انسان را به عالم صغیر (انسان) توجه مى دهد و در این مورد، به شگفت انگیزترین مسأله، یعنى آفرینش او از خاک و گل اشاره کرده، مى فرماید: او است خدائى که شما را از گل آفرید (هُوَ الَّذی خَلَقَکُمْ مِنْ طین). درست است که آفرینش ما از پدران و مادرانمان بوده است، نه از خاک، ولى چون آفرینش انسان نخستین، از خاک و گل بوده است، چنین خطابى به ما نیز درست و بى ایراد است. آنگاه به مراحل تکاملى عمر انسان اشاره کرده، مى فرماید: پس از آن مدتى را مقرر ساخت (ثُمَّ قَضى أَجَلاً) که در این مدت انسان در روى زمین پرورش و تکامل پیدا کند. 🌼🌼🌼 اجل در اصل، به معنى مدت معین است، و قضاء اجل به معنى تعیین مدت و یا به آخر رساندن مدت است، اما بسیار مى شود، که به آخرین فرصت نیز اجل گفته مى شود. مثلاً مى گویند: اجلِ دَیْن فرا رسیده است، یعنى آخرین موقع پرداخت بدهى رسیده است، و این که به فرا رسیدن مرگ نیز، اجل مى گویند، به خاطر آن است که آخرین لحظه عمر انسان در آن موقع است. سپس براى تکمیل این بحث مى فرماید: اجل مسمى در نزد خدا است (وَ أَجَلٌ مُسَمّىً عِنْدَهُ). و بعد مى گوید: شما مشرکان درباره آفریننده اى که انسان را از این اصل بى ارزش یعنى گل آفریده و از این مراحل حیرت انگیز و حیرت زا گذرانده است شک و تردید به خود راه مى دهید. موجودات بى ارزشى همچون بت ها را در ردیف او قرار داده، یا در قدرت پروردگار بر رستاخیز و زنده کردن مردگان شک و تردید دارید، لذا مى فرماید: با این همه تردید مى کنید (ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ). «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَ هُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ» در آسمانها و زمین خداوندیگانه اوست، پنهان و آشکار شما را مى داند. و از آنچه (انجام مى دهید و) به دست مى آورید، باخبر است. (انعام/۳) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

❇ تفســــــیر❇ خداى آسمان ها و زمین در این آیه براى تکمیل بحث گذشته در زمینه توحید و یگانگى خدا، و پاسخ گفتن به کسانى که براى هر دسته اى از موجودات خدائى قائلند و مى گویند: خداى باران، خداى جنگ، خداى صلح، خداى آسمان و مانند آن چنین مى فرماید: او است خداوندى که الوهیتش بر تمام آسمان ها و زمین حکومت مى کند (وَ هُوَ اللّهُ فِی السَّماواتِ وَ فِی الأَرْضِ). یعنى با توجه به این که خالق همه چیز او است، مدبر و اداره کننده همه نیز او مى باشد; زیرا حتى مشرکان جاهلیت نیز خالق و آفریدگار را اللّه مى دانستند، ولى تدبیر و تصرف را براى بت ها قائل بودند. لذا این آیه به آنها چنین پاسخ مى دهد: کسى که خالق است، تدبیر و تصرف در همه جا نیز به دست او است. این احتمال نیز در تفسیر آیه وجود دارد که، خداوند در همه جا حاضر است، در آسمان ها و در زمین و جائى از او خالى نیست، نه این که: جسم باشد و مکان داشته باشد، بلکه احاطه به همه مکان ها دارد. بدیهى است: کسى که در همه جا حکومت مى کند و تدبیر همه چیز به دست او است و در همه جا حضور دارد، تمام اسرار و نهانى ها را مى داند، لذا در جمله بعد مى فرماید: چنین پروردگارى پنهان و آشکار شما را مى داند و نیز از آنچه انجام مى دهید با خبر است (یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهْرَکُمْ وَ یَعْلَمُ ما تَکْسِبُونَ). ممکن است گفته شود: سرّ و جهر در آیه، اعمال انسان ها و نیات آنها را نیز شامل مى شود، بنابراین نیازى به ذکر ما تَکْسِبُونَ: انجام مى دهید نیست. ولى باید توجه داشت: کسب به معنى نتیجه هاى عمل و حالات روحى حاصل از اعمال خوب و بد است، یعنى او هم از اعمال و نیات شما با خبر است، و هم از اثراتى که این اعمال در روح شما مى گذارد، و در هر حال ذکر این جمله براى تأکید در مورد اعمال انسان ها است. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ» (کافران) هیچ نشانه و آیه اى از آیات پروردگارشان براى آنان نمى آید، مگر این که از آن رویگردان مى شوند. (انعام/۴) @ayehsobh

آیه ۴ سوره انعام استاد پرهیزکار

❇ تفســــــیر❇ انسان هاى لجوج گفتیم در سوره انعام روى سخن، بیشتر با مشرکان است، و قرآن به انواع وسائل براى بیدارى و آگاهى آنها متوسل مى شود، این آیه، و آیات فراوانى که بعد از آن مى آید، در تعقیب همین موضوع است. در این آیه، به روح لجاجت و بى اعتنائى و تکبر مشرکان در برابر حق و نشانه هاى خدا اشاره کرده، مى فرماید: آنها چنان لجوج و بى اعتنا هستند که هر نشانه اى از نشانه هاى پروردگار را مى بینند، فوراً از آن روى برمى گردانند (وَ ما تَأْتیهِمْ مِنْ آیَة مِنْ آیاتِ رَبِّهِمْ إِلاّ کانُوا عَنْها مُعْرِضینَ) یعنى ابتدائى ترین شرط هدایت و راهیابى، که تحقیق و جستجوگرى است در آنها وجود ندارد، نه تنها شور و عشق یافتن حق در وجود آنان نیست که همانند تشنگانى که به دنبال آب مى دوند، در جستجوى حق باشند، که اگر چشمه آبى زلال بر در خانه آنها بجوشد صورت از آن برگردانده و اصلاً به آن نگاه نمى کنند، حتى اگر این آیات از طرف پروردگار آنها باشد (ربّهم) و به منظور تربیت و و تکامل خود آنها نازل گردد! این روحیه منحصر به دوران جاهلیت و مشرکان عرب نبوده، الآن هم بسیارى را مى بینیم که در یک عمر شصت ساله، حتى، زحمت یک ساعت تحقیق و جستجو درباره خدا و مذهب به خود نمى دهند. سهل است اگر کتاب و نوشته اى در این زمینه به دست آنها بیفتد به آن نگاه نمى کنند، و اگر کسى با آنها در این باره سخن گوید، گوش فرا نمى دهند. اینها جاهلان لجوج و بى خبرى هستند که ممکن است گاهى در کسوت دانشمند ظاهر شوند! «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ» آنان، حق را هنگامى که به سراغشان آمد، تکذیب کردند، ولى بزودى اخبار (و کیفر) آنچه را استهزا مى کردند، به آنان مى رسد. (انعام/۵) @ayehsobh

آیه ۵ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ سپس به نتیجه این عمل آنها اشاره کرده، مى فرماید: نتیجه این شد که آنها حق را به هنگامى که به سراغشان آمد تکذیب کردند (فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمّا جاءَهُمْ). در حالى که اگر در آیات و نشانه هاى پروردگار دقت مى نمودند، حق را به خوبى مى دیدند و مى شناختند و باور مى کردند. و نتیجه این تکذیب را به زودى دریافت خواهند داشت، و خبر آنچه را به باد تمسخر گرفتند به آنها مى رسد (فَسَوْفَ یَأْتیهِمْ أَنْباءُ ما کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ). در دو آیه فوق، در حقیقت اشاره به سه مرحله از کفر شده که، مرحله به مرحله تشدید مى گردد: نخست مرحله اعراض و روى گردانیدن. پس از آن مرحله تکذیب. و بعداً مرحله استهزاء و مسخره کردن حقایق و آیات خدا. این امر، نشان مى دهد: انسان در طریق کفر در یک مرحله متوقف نمى شود بلکه، هر چه پیش مى رود بر شدت انکار، عداوت و دشمنى با حق و بیگانگى از خدا مى افزاید. منظور از تهدید، که در آخر آیه ذکر شده، این است که: در آینده دور، یا نزدیک، عواقب شوم بى ایمانى دامن آنها را در دنیا و آخرت خواهد گرفت، آیات بعد نیز شاهد این تفسیر است. «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۵ سوره انعام » @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِم مِّدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ» آیا ندیدند چه بسیار از اقوام (بى ایمان) پیشین را هلاک کردیم؟! اقوامى که (از شما نیرومندتر بودند. و) امکاناتى به آنها داده بودیم که به شما ندادیم. بارانهاى پى درپى براى آنها فرستادیم. و از میان زمینهاى آنها، نهرها جارى ساختیم.(اما هنگامى که سرکشى و طغیان کردند،) آنان را به سبب گناهانشان نابود کردیم.و اقوام دیگرى بعد از آنان پدید آوردیم. (انعام/۶) @ayehsobh ارتباط با مدیر کانال: @shahed

آیه ۶ سوره انعام استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر❇ سرنوشت طغیانگران از این آیه به بعد، قرآن یک برنامه تربیتى مرحله، به مرحله را، براى بیدار ساختن بت پرستان و مشرکان ـ به تناسب انگیزه هاى مختلف شرک و بت پرستى ـ عرضه مى کند. نخست براى کوبیدن عامل غرور که یکى از عوامل مهم طغیان، سرکشى و انحراف است، دست به کار شده و با یادآورى وضع اقوام گذشته و سرانجام دردناک آنها، به این افراد ـ که پرده غرور بر چشمانشان افتاده است ـ هشدار مى دهد و مى فرماید: آیا اینها مشاهده نکردند چه اقوامى را پیش از آنها هلاک کردیم؟! اقوامى که امکاناتى در روى زمین در اختیار آنها گذاشتیم که در اختیار شما نگذاشتیم ؟! (أَ لَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْن مَکَّنّاهُمْ فِی الأَرْضِ ما لَمْ نُمَکِّنْ لَکُمْ). از جمله این که باران هاى پر برکت و پشت سر هم براى آنها فرستادیم (وَ أَرْسَلْنَا السَّماءَ عَلَیْهِمْ مِدْراراً). و دیگر این که نهرهاى آب جارى را از زیر آبادى هاى آنها و در دسترس آنها جارى ساختیم (وَ جَعَلْنَا الأَنْهارَ تَجْری مِنْ تَحْتِهِمْ). اما به هنگامى که راه طغیان را پیش گرفتند، هیچ یک از این امکانات نتوانست آنها را از کیفر الهى برکنار دارد و ما آنها را به خاطر گناهانشان نابود کردیم (فَأَهْلَکْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ). و بعد از آنها اقوام دیگرى روى کار آوردیم (وَ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرینَ). آیا نباید مطالعه حال گذشتگان، براى آنها سرمشقى بشود؟! و از خواب غفلت بیدار، و از مستى غرور هشیار گردند؟ آیا خداوندى که درباره گذشتگان چنین عمل کرده توانائى ندارد همان برنامه را نیز درباره اینها اجرا کند؟! «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۶ سوره انعام » @ayehsobh