#بسم‌ࢪبّ‌شھـــــدا🌷 #جانم‌مۍࢪۅد🍂 #نـاحـلـــــہ💜 #قسمت_118 مریم، قند را در لیوان ریخت و با قاشق هم زد. در زده شده... ــ یاالله... ــ بیا تو داداش!شهاب، آشفته وارد پایگاه شد. سلامی گفت و با چشم دنبال مهیا گشت. با دیدن مهیا، با چشمان سرخ؛ نگران به سمتش رفت وکنارش زانو زد. ــ مهیا چی شده؟! مهیا، با دیدن شهاب؛ داغ دلش تازه شد و چشمه اشکش جوشید. ــ چرا گریه میکنی عزیز دلم؟! بگو چته؟! مریم، ناراحت، نگاهی به آن ها انداخت. ــ از وقتی بهت زنگ زدم؛ داره گریه میکنه... شهاب اشاره کرد، که لیوان آب قند را به او بدهد. آن را از مریم گرفت و به سمت لبان مهیا گرفت. مهیا با دست لیوان را پس زد. ــ راستشو بهم بگو... ــ راست چی رو؟! مهیا با چشمانی پر اشک، در چشمان مشکی و نگران شهاب خیره شد و با صدای لرزان گفت: ــ می خوای بری سوریه؟! شهاب، چشمانش را روی هم فشار داد. نمی خواست مهیا اینگونه باخبر شود. ــ چرا جواب نمیدی پس؟!! شهاب عصبی گفت: ــ مریم من چی گفتم؟! چرا بهش خبر دادید!! مهیا، نگذاشت مریم جواب دهد: ــ پس راسته می خوای بری! ــ مهیا! ــ مهیا، مهیا نکن! می خوای بری؟! شهاب سرش را پایین انداخت. مهیا، چانه اش را گرفت و سرش را بالا آورد. ــ می خوای بری پس...؟! ــ آره! مهیا بلند زد زیر گریه. ــ مگه قرارمون این نبود نری؟! هان؟! با مشت به سینه شهاب کوبید. ــ مگه قرار نبود نری؟! چرا زدی زیر قولت؟! تو به من قول دادی، تنهام نزاری؟! شهاب دستان مهیا را گرفت. بوسه ای روی آن ها کاشت. ــ آروم باش مهیا! آروم باش عزیز دلم! مریم، نگاه عصبی به نرجس که گوشه ای ایستاده بود و با اخم به آنها نگاه می کرد؛ انداخت. ــ من نمیزارم بری... مهیا فریاد زد: ــ نمیزارم بری... فهمیدی؟! از جایش بلند شد. چادرش را سرش کرد، تا می خواست از پایگاه خارج شود؛ شهاب بازویش را گرفت. ــ کجا میری؟! ــ به تو ربطی نداره... ولم کن! ــ دارم بهت میگم کجا داری میری مهیا؟! ــ دارم میرم خونه! ولم کن! مهیا، از پایگاه بیرون رفت. شهاب هم پشت سرش خارج شد. مهیا؛ تند قدم برمی داشت. ــ مهیا صبر کن! ــ مهیا! بزار من حرف بزنم! مهیا... ــ آقا شهاب! پیرمردی به طرف شهاب آمد و شروع کرد صحبت کردن با شهاب. شهاب با نگرانی به مهیایی که هر لحظه از او دور می شد، نگاهی کرد و جواب پیرمرد را داد. بعد از چند دقیقه، پیرمرد تشکر کرد و رفت. شهاب، سریع به طرف خانه مهیا رفت دکمه آیفون را فشار داد. ــ بله؟! ــ سلام مهلا خانم! ــ سالم پسرم! بیا تو... ــ نه ممنون یه خورده کار دارم، فقط اگه میشه به مهیا بگید بیاد پایین؛ کارش دارم. ــ پسرم؛ مهیا خونه نیست. رفته برا جلسه... ــ مطمئنید؟! آخه گفتند رفت خونه. ــ نه نیومده... شهاب نمی خواست، مهلا خانم را نگران کند. ــ پس حتما تو پایگاه هست. ممنون! با اجازه! ــ بسلامت پسرم! شهاب، عصبی موبایلش را درآورد و شماره مهیا را گرفت. مهیا، جواب نمی داد و یا قطع می کرد. شهاب، عصبی، دستی در موهایش کشید. نمی دانست چیکار کند. به طرف پایگاه رفت مریم و نرجس را دید ، که از پایگاه بیرون می آمدند. به طرفشان رفت. ــ مگه من نگفته بودم بهش چیزی نگو، مریم! ــ باور کن چیزی نگفتم، شهاب! ــ پس از کجا فهمید؟! مریم، ناراحت، نگاهی به نرجس انداخت. شهاب با عصبانیت به نرجس نگاهی انداخت. ــ شما گفتید؟!... نرجس خانوم شما گفتید؟! نرجس سرش را پایین انداخت. ــ خب من فکر کردم لازمه بدونه! ــ اصلا شما چرا دخالت کردید؟! اینو نمیدونید که زندگی شخصی دیگران به شما ربطی نداره؟!!!! ــ شهاب جان آروم باش! با مهیا حرف زدی؟! ــ نیستش... ــ یعنی چی نیستش؟! حتما خونشونه... ــ رفتم، مهلا خانم گفت؛ اصلا برنگشته. ــ بهش زنگ بزن. شهاب کلافه دستی در موهایش کشید. ــ جواب نمیده! خب دوباره زنگ بزن. شهاب دوباوه شماره مهیا را گرفت. عصبی، لگدی به ماشینش زد. ــ چی شد شهاب؟! ــ خاموش کرد گوشیشو... مریم، نگران ناخن انگشتش را می جوید. ــ شهاب شاید تو پارک باشه! شهاب سریع به سمت پارک دوید. تنها امیدش، پارک بود. با رسیدن به پارک نفس زنان کل پارک را گشت. اما، اثری از مهیا نبود. روی نیمکت نشست و سرش را بین دو دستش گرفت. مریم کنار برادرش ایستاد. ــ چی شد؟! شهاب سرش را بالا آورد. ــ نبود... مریم، نگران به اطراف نگاه کرد. ــ شهاب! یه کاری بکن! مهیا اصلا حالش خوب نبود! شهاب نگاهی به ساعت انداخت. ساعت نزدیک دوازده شب بود. زیر لب نالید: ــ با این حالت؛ این موقع کجا رفتی...؟! ⚘@az_shohada_ta_karbala🕊

بســــــــــم_ربّـ_عشــ❤️ــق #ســـــࢪباز_حضࢪټـــــ_عشــــــــــق🌿 #پارت176 رومو ازش گرفتم و به شهدا نگاه کردم نزدیکم شد علی: آیه حلالم کن ! من هر کاری که کردم فقط به خاطرتو و آینده ات بود! آیه این چند روزی که بدون تو گذشت فهمیدم بدون تو نمیتونم زندگیکنم .. سرمو بلند کردمو نگاهش کردم اشک تو چشماش حلقه زده بود: _آخه بیمعرفت تو که نمیتونی بدون من زندگی کنی چه طور همچین تصمیم احمقانه ای گرفتی؟ با حرفم خنده اش گرفت _به چی می خندی؟ علی: هر موقع جدی و عصبانی میشی بامزه میشی با حرف علی خودمم خندم گرفت انگار دلخوری هام از علی همه از ذهنم پاک شده بودن احساس می کردم همه ی اینها به حرمت این شهدا بود علی:زیارت عاشورا خوندی؟ _نه ،بدون تو نمیتونستم بخونم علی: خوب بسم ا...شروع کنیم بعد ازتمام شدن زیارت عاشورا رفتیم گوشه ای از محوطه نشستیم _راستی علی، حاج اکبر فردا میخواد همراه کاروانش به سمت کربلا بره علی: میدونم ،چون باهام تماس گرفت ،ماجرای من و تو رو هم گفت ،گفته بود تو جواب تلفنشرو ندادی ،واسه همین با من تماس گرفت _اره ،اصلا نمیدونستم چی باید بگم ،حالا هم که انگار قسمت نیست علی: کی گفته قسمت نیست؟ اتفاقا به حاج اکبر گفتم که فردارأس ساعت ۷ صبح دفتریم با ذوق و شوق به علی نگاه کردم: _جان آیه راست میگی؟یعنی ما هم میریم ؟ علی: اره راست میگم ،الانم بریم خونه وسیله هامونو آماده کنیم واسه سفر. اصلا باورم نمیشد ،یعنی آقا طلبید مارو ،یعنی لیاقت این سفر و داریم ...خدایا شکرت ⚘@az_shohada_ta_karbala🕊

بســــــــــم_ربّـ_عشــ❤️ــق #ســـــࢪباز_حضࢪټـــــ_عشــــــــــق🌿 #قسمت177 علی: آیه زود باش الان دهمین باره که حاج اکبرزنگ میزنه _چیکار کنم خوب ،هر کاری میکنم مقنعه ام روسرم خوب نمی ایسته علی: عزیزم ،الان یه اتوبوس منتظر من و تو هستن ،امروز اربعینه و حرم خیلی شلوغه _چشم چشم ،تمام شد ،من آماده ام بریم سوارآسانسور شدیم و رفتیم سمت لابی هتل حاج اکبر منتظر روی مبل نشسته بود با دیدنمون کمی اخم کرد و چیزی نگفت اومد سمت من و دسته ویلچر و گرفت و با هم حرکت کردیم جمعیت زیادی اومده بودن یه گوشه ازبین الحرمین نشستیم حاج اکبر هم شروع کرد به روضه خوندن غریبی، بیکسی، منزل به منزل خبر دارد ز حالم چوب محمل چهل روزاست در سوز و گدازم فقط خاکستری جا مانده از دل چه بارانیدو چشم آسمان است چه طوفانیدل این کاروان است کنار قبر سالار شهیدان همه جمعند و زینب روضه خوان است شبیه آتش است این اشک خاموش که میبارد ز چشمان عزاپوش رباب است این که با لالاییخود کنار خیمه هارفته ست از هوش با خوندن روضه حاج اکبراشک هامون جاری شد علیهم آروم آروم زمزمه میکرد زینب رسیده از سفربرخیزارباب با کاروانی خون جگر، برخیزارباب برگشته ام از شام و کوفه، قد خمیده آورده ام صدها خبر، برخیزارباب شد مقتدای کوفیو شامی سقیفه می سوخت خیمه مثل در، برخیزاربابای کاش تو هم دررکوع بخشیده بودی انگشترت شد درد سر، برخیزارباب شد روزگارم تیره، وقتی کنج ویران مهمان ما شد تشت زر، برخیزارباب یک جمله از غم های زینب، بشنو کافیست با شمربودم همسفر، برخیزارباب از دختر دردانه ات چیزی نپرسی!! جا مانده در وادی شر، برخیزارباب درآرزوی دیدن موعود دارم چشمی به راه منتظر، برخیزارباب علی زمزمه میکرد و اشک میریخت باورم نمیشد این روزرو ببینم ،منو علی دربین الحرمین با علی و حاج اکبر شروع کردیم به خوندن زیارت عاشورا خوندن زیارت عاشورا دربین الحرمین عجیب آتشی بر دل میزند .. بعدش سجده شکربجا آوردیم #رسید_روزی_که_در_سجده_بگویم #رسیدم_کربلا_الحمدالله «پایان» #سـرباز_حضرت_عـشق❤️ #کپےبا_ذکـرصلوات_بہ_امام_زمـان🍃 ⚘@az_shohada_ta_karbala🕊

#خداےمن❤️ وقتے خدا دلش بخواد ببخشه… جای گناھ ثواب مےنویسہ:) ⚘@az_shohada_ta_karbala🕊

#اندکے‌تفکر توهیئت‌وپایگاھ🧔🏻 همش‌نگرانشے‌یوقت‌خفه‌نشه‌اینقدر یقشو‌ڪیپ‌بسته... میری‌خونش‌میبینے‌داره‌ماهواره‌‌میبینه؛📡 پیوی‌‌شم‌ به‌دخترامیگه‌طیب‌الله‌فیض‌بردیم؛ زیر‌عکس‌هاۍ اینستای‌دخترای‌مردمم‌مینویسه مارأیت‌الاجمیلا ...👀 قراره‌شهیدم‌بشه‌داداشمون:|!! ⚘@az_shohada_ta_karbala🕊

«🎧📻» - - دوباره‌حال‌قلبم‌رونگاٺ‌عوض‌ڪرد...🍂!" #ارباب‌دلم♥️ ⚘@az_shohada_ta_karbala🕊

قـــࢪاردلـهــ❤️ـــا زیاࢪت‌عاشۅࢪاシ

🏴♥️🏴 باهم‌دعاےفࢪج‌بخۅنیم🙂🤲🏻 شبتۅن‌الهے🖤 عاقبتتۅن‌زهࢪایێ😍 🏴♥️🏴

بسم الله الرحمن الرحیم

❣ #سلام_امام_زمانم ❣ 📖 السَّلامُ عَلَیْکَ یا إِمامَ الْإِنْسِ وَالْجانِّ... 🌱سلام بر تو ای مولایی که بر جن و انس امامت می‌کنی. سلام بر تو و بر روزی که عالم هستی بر امامت تو گردن می‌نهد. 📚 صحیفه رضویه، زیارت امام زمان عجّل تعالی فرجه در حرم شریف امام رضا علیه السلام. #منتظرانه #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجـــ

🎥#نماهنگ_رضوی امام رضا منو دوباره دعوتم کن....🕊❣ 💌به اشتراک بگذارید و حال دل دوستانتان را امام رضایی کنید. ═✧❁🕌 یا امام رضا(ع) 🕌❁✧═ ⚘@az_shohada_ta_karbala🕊