🌀 #احیاء، زنده نگه داشتن خود ماست نه زنده نگه داشتن قطعه ای از زمان 🔰شهید آیت الله مطهری 🔅احياء يعني زنده کردن، نقطه مقابل «اماته» که به معني ميراندن است. اين کلمه چنين مي‌‌‌‌‌رساند که شب- که قسمتي از وقت انسان است- دو حالت دارد: ممکن است شبِ کسي زنده باشد و ممکن است شبِ او مرده باشد. شبِ زنده آن شبي است که انسان تمام يا لااقل پاسي از آن شب را با ياد خدا و با مناجات و راز و نياز با ذات پروردگار به سر ببرد، و شب مُرده آن شبي است که انسان تمام آن شب را با غفلت و فراموشي ذات مقدس پروردگار بسر ببرد. 🔅ممکن است کسي خيال کند که اين تعبير يک تعبير مجازي است، يک نوع تعارف است: شب که زنده و مرده ندارد، شب بالاخره شب است، زمان است. مقداري از زمان که اين نيمکره زمين که ما در روي آن زندگي مي‌‌‌‌‌کنيم مواجه با خورشيد نيست و نور خورشيد نمي‌‌‌‌‌تابد، به آن مي‌‌‌‌‌گويند «شب». شب به هر حال شب است؛ شب نه زندگي دارد و نه مردگي. 🔅اين سخن راست است ولي آن کسي که مي‌‌‌‌‌گويد احياء، شب را زنده نگه داشتن، مقصودش اين نيست که اين قطعه زمان را شما زنده نگه داريد؛ مقصود زنده نگه داشتن خود شماست در اين قطعه از زمان. 🔅به عبارت دقيق‌‌‌‌‌تر، برخلاف آنچه که ابتدائاً تصور مي‌‌‌‌‌شود، ما خيال مي‌‌‌‌‌کنيم زمان يک چيز است که همه ما در داخل آن قرار گرفته‌‌‌‌‌ايم؛ درصورتي که اين‌‌‌‌‌جور نيست. آن زماني که فکر مي‌‌‌‌‌کنيم همه در داخل آن قرار گرفته‌‌‌‌‌ايم آن زمانِ ما نيست. 🔅زماني که ما روي آن حساب مي‌‌‌‌‌کنيم، ساعات و دقايق و هفته‌‌‌‌‌ها و ماهها و سالها را حساب مي‌‌‌‌‌کنيم، آن، زمان ما نيست، زمان اين زمين است. زمان ما يک حقيقتي است متحد با وجود خود ما، جزء وجود ماست. زمانِ ما، زمان وجود ما از خود ما منفک و جدا نيست؛ چيزي که هست ما اين زمان را که مقدار و اندازه دارد با زمان زمين حساب مي‌‌‌‌‌کنيم، با آن تطبيق مي‌‌‌‌‌کنيم، بعد خيال مي‌‌‌‌‌کنيم زمان يک چيز است و همه ما در آن قرار گرفته‌‌‌‌‌ايم. نه، زمان من يک چيز است، زمان شما يک چيز ديگر است يعني مخصوص خودتان است؛ همين‌‌‌‌‌طور که قد شما که مثلًا صد و شصت سانتيمتر است، اين کمّيت و مقدار مال شماست و قد من که صد و هشتاد سانتيمتر است، کمّيت و مقداري است مخصوصِ من. شما يک قد و يک اندازه داريد، من هم يک قد و يک اندازه مخصوص به خود. (حالا اينها برابر با يکديگر باشند یا نباشند مطلب جداگانه‌‌‌‌‌اي است.) 🔅شما چون وجودتان يک وجود متحرک و سيال و متغير است، يک زمان در درون خودتان داريد، من هم يک زمان در درون خودم دارم، آن گل هم يک زمان در درون خودش دارد، آن درخت هم يک زمان در درون خودش دارد، اين سنگ هم يک زمان در درون خودش دارد؛ و زماني که در درون هر چيزي هست عين وجود آن چيز است. 🔅حال که اين مطلب را دانستيم معني احياء شب قدر را مي‌‌‌‌‌دانيم. زمان را زنده نگه داريم يعني زمان خودمان را زنده نگه داريم، هر کداممان آن زماني را که در درون ماست زنده نگه داريم. آن زماني که در درون ماست چيست؟ آن همان خود ما هستيم، از حقيقتِ ما جدا نيست. پس زمان خودمان را، شب خودمان را زنده نگه داريم يعني خودمان يک شب واقعاً زنده باشيم، واقعاً زنده زندگي کنيم نه اينکه مرده زندگي کنيم. 🔅در اخبار و احاديث وارد شده است که در روز قيامت، گذشته انسان و زمان گذشته انسان را به انسان ارائه مي‌‌‌‌‌دهند و انسانها مختلف مي‌‌‌‌‌بينند؛ وقتي نگاه مي‌‌‌‌‌کنند يک موجودي را مي‌‌‌‌‌بينند که قطعاتي از آن سياه و تيره است و قطعاتي از آن سفيد و درخشان، به اختلاف. يک نفر مي‌‌‌‌‌بيند بيشترِ اين قطعات تيره است، ديگري مي‌‌‌‌‌بيند بيشتر اين قطعات سفيد و برّاق است. يکي ممکن است در تمام اينها چند نقطه سياه ببيند، همه را سفيد ببيند، و ديگري برعکس چند نقطه سفيد ببيند و همه را سياه ببيند. تعجب مي‌‌‌‌‌کند: اين چيست که به او ارائه داده‌‌‌‌‌اند؟! مي‌‌‌‌‌گويند اين زمانِ توست، اين عمر توست. آن ساعاتي که اين زمان را، اين عمر را روشن و نوراني نگه داشته‌‌‌‌‌اي، آن ساعاتي که پروازي داشته‌‌‌‌‌اي، شوري داشته‌‌‌‌‌اي، عشقي داشته‌‌‌‌‌اي، دلت به ياد خدايت زنده بوده است، آن ساعات همان ساعات درخشان نوراني است. آن ساعاتي که در آن ساعات خدمتي کرده‌‌‌‌‌اي، کار مفيدي انجام داده‌‌‌‌‌اي، ساعات نوراني توست. و اما آن ساعاتي که در آن ساعات غافل بوده‌‌‌‌‌اي، غرق در شهوات بوده‌‌‌‌‌اي، برخلاف رضاي خدا قدم برداشته‌‌‌‌‌اي، آنها دوران تيرگي و تاريکي عمر توست. اين زمانِ توست، اين عمر توست. 📚آزادی معنوی 🔻ما را در رسانه ها دنبال کنید: ایتا | بله | تلگرام | اینستاگرام | آپارات 🆔@b_elmedini