#بشارت_ربیع #مژده_ربیع_الاول #سیاهترین_دهه_ی_تاریخ ✨شروع ماه ربیع الاول تبریک ندارد ... 🔹پاسخ به شبهه ی تبریک شروع ماه ربیع الاول 💖با شروع ماه ربیع الاول و پایان صفر پیام های فراوانی در فضای مجازی با عناوین ○ تبریک ماه ربیع الاول ○ مژده به بهشت و تبریک ماه ربیع ○ هر کس مژده ی ماه ربیع را بدهد بهشتی است پخش می شود، اصل این داستان چه بوده ؟ و چطور با برداشت سوء از یک ماجرا چنین پیام های غلطی خلق شده است؟ 👇شما را دعوت می کنیم که این متن را تا آخر بخوانید : ❓قضیه حدیث بشارت پایان ماه آذار و مژده بهشت در اصل چه بوده؟!! با تمام شدن ماه صفر با کمال تأسف و به جهت کم اطلاعی برخی و شاید هم بعضی از روی عمد و عناد، پیام هایی حاوی تبریک و شادباش منتشر می شود تحت این عنوان که: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هرکس مرا به پایان ماه صفر بشارت دهد بهشت برای اوست. عده ای هم جاهلانه با استناد به همین حدیث می گویند که ایام عزا تمام شد و به سادگی حوادث تلخ پس از شهادت پیامبر اکرم صلّى الله عليه وآله وسلّم را که اصل و اساس و ریشه همه مصیبتهاست نادیده می گیرند. اما... اگر با دقت بیشتری به این حدیث توجه کنیم به این مهم می رسیم که حقیقت مضمون و معنای روایت چیز دیگری است! اکنون با ملاحظه متن کامل روایت مطلب واضح و مبرهن می گردد: 👇این حدیث در کتابهای معانی الأخبار (شیخ صدوق رضوان الله عليه)، ص 205 باب «معنى قول النبي صلى الله عليه وآله من بشرني بخروج آذار فله الجنة»، علل الشرایع (شیخ صدوق رضوان الله عليه)، ج 1، ص 175، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه (محمدتقی مجلسی رضوان الله عليه)، ج ۱۳، ص ۳ آمده است. بدین شرح: ▫️ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ صلّى الله عليه وآله ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْکُمُ السَّاعَةَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِکَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ یُحِبُّ أَنْ یَعُودَ لِیَکُونَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَیَسْتَوْجِبَ الْجَنَّةَ فَعَلِمَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وآله ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِیَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ إِنَّهُ سَیَدْخُلُ عَلَیْکُمْ جَمَاعَةٌ یَسْتَبِقُونَ فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّةُ. فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَالَ لَهُمْ فِی أَیِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِیَّةِ؟ فَقَالَ أَبُو ذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارُ یَا رَسُولَ اللَّهِ. فَقَالَ صلی الله علیه وآله قَدْ عَلِمْتُ ذَلِکَ یَا أَبَا ذَرٍّ وَ لَکِنِّی أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قُومِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ کَیْفَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَدُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی الْجَنَّةِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ. ابن عبّاس گوید: روزى پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به چند تن از اصحابشان که در مسجد قبا در خدمت وى بودند، فرمودند: «نخستین شخصى که اکنون بر شما وارد شود مردى از اهل بهشت است.» چون این سخن را از آن بزرگوار شنیدند، گروهى از ایشان برخاسته و بیرون رفتند و هر یک از آنان قصد داشت که سریعتر مراجعت نماید تا خود نخستین واردشونده باشد و در نتیجه بهشتى گردد. پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به نیّت آنان پى برد و به باقى ‌مانده اصحابش که نزد وى بودند فرمود: «بزودى جماعتی بر شما وارد مى ‏شوند که از جهت زودتر رسیدن در حال سبقت از یکدیگرند، پس هر کدام از آنان که مرا به خروج «آذار» بشارت دهد اهل بهشت است.» سپس آنان که بیرون رفته بودند بازگشتند و أبوذر نیز همراهشان بود. آنگاه پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به ایشان فرمود: ما اکنون در کدام یک از ماه‌ هاى رومى هستیم؟ أبوذر گفت: یا رسول اللّه ماه آذار به پایان رسیده است. پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: اى أباذر آن را مى‏ دانستم و لیکن دوست داشتم قوم من بدانند که تو مردى از اهل بهشت هستی و چگونه چنان نباشد، حال آنکه تو پس از من به دلیل محبتت به اهل بیتم، از حرم من دور می شوی و تنها زندگى می کنی و تنها می‌ میری؛ و قومى که عهده‌ دار مراسم کفن و دفنت بشوند به سبب تو سعادتمند می گردند. آنان دوستان من هستند در بهشت جاودانى که به پرهیزگاران نوید داده شده است.» ○ ملاحظه می‌ شود بشارت پایان ماه آذار علامتی است برای معرفی ابوذر! نه مطلق بشارت دادن! در حقیقت پیامبر اکرم(ص) چون متوجه تحرکات عده ‌ای از اصحاب شدند این مطلب را که هرکس مرا به خروج ماه آذار خبر دهد او اهل بهشت است. ادامه 》