فقطم بحث دعوا نیس، همین که یاد بگیری چه طور احساستُ نسبت به آبجی و داداشت بروز بدی و شادی و غم‌ت رو باهاشون در میون بذاری، خودش کلی پیشرفت اجتماعیه.

یادتونه گفتیم تک فرزندا مرکز توجه هستن و کسی این محبت و توجه رو ازشون نمی‌دزده؟

🔍 از یه زاویه دیگه هم میشه به این موضوع نگاه کرد: وقتی مرکز توجه باشی، خود به خود سطح توقعاتت از بقیه میره بالا!

و دوس داری همه چی واسه خودت باشه و به اصطلاح #لوس و خودخواه میشی!

به خاطر همین، بعضی وقتا وقتی به یه تک فرزند میگیم پایین ابروت چِشه، گریه می‌کنه و بهش برمیخوره!

آقا اینو عمدا برعکس گفتم😂 می‌خواسم ببینم حواس‌تون هس یا ن. (مث معلما که وقتی چیزی رو اشتباه میگن، همین استدلالُ میارن.😂)

خببببب، حالا وقتی همه توجه‌ها بیاد سمت تو، طبیعیه که بعضی از کارای پیش پاافتاده رو واست انجام میدن!

تا چیزی میشه، چون مامان و بابا فقط یه فندق دارن و دردونه هس، میرن پیشش و مشکلُ حل می‌کنن.

خب، حالا مشکلش چیه؟

مشکلش اینه: وقتی مدام دسِ یکی پشت سرت باشه و کاراتو انجام بده، یاد نمی‌گیری کاراتو خودت انجام بدی و مدام تو کارا به کمک بقیه نیاز داری.🥲

داشتن آبجی و داداش اعتماد به نفستُ افزایش میده، چون وقتی بهشون کمک می‌کنی احساس ارزشمندی می‌کنی.🥰

وقتی زن و شوهر فقط یه بچه داشته باشن، اون بچه میشه تمام دنیاشون و ممکنه زیاد بهش امر و نهی کنن و این یه خطای بزرگ تو تربیته، خصوصا قبل از ۷ سال.🥲