eitaa logo
بافتار
2.8هزار دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
782 ویدیو
21 فایل
🎥🎞📷🎵 بافتار، جستاری در دنیای هنر اینجا از هنر، رسانه و فرهنگ حرف می‌زنیم بافتار در شبکه‌های اجتماعی دیگر⬇️ http://zil.ink/baftar_resane ارتباط با ما: @baftar_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
بافتار
غزل «از این پیرهن‌ها...» سرودهٔ حسن بیاتانی در سال 1393، یک شعر عاشورایی است و مسئله‌ای مهم در سر دارد: «ظاهرگرایی در دین و طعنه به این نوع دین‌داری». این شعر در پی برملاکردن معرکهٔ مدعیان مسلمان است که با اصول ذبح شرعی، دین را سَر می‌برند. فعل «می‌فروشند» ردیف شعر است و به همین نکته اشاره می‌کند که این به‌ظاهر مسلمانان، همه‌چیز را فدای تجارت و دنیا می‌کنند حتی دین را. بیت دوم شعر البته ما را یادِ سو‌ءاستفادهٔ سیاسی از مناجات «ربنا»ی شجریان در سال ۸۸ نیز می‌اندازد. سراسر این غزل، علیه اسلام منفعت‌طلب ظاهرگرای عافیت‌طلب بازاری است. او موقعیتی را توصیف می‌کند که مفاهیم مهم دینی مانند جهاد و نماز و حج به گوششان رسیده و اتفاقا همین‌ها دست‌مایهٔ دنیاطلبی آن‌هاست و بی‌توجه به حقیقت و اساس دین که به مقتل برده شده است. شعر بیاتانی، محور عمودی دارد و هر بیت آن با بیت بعدی ارتباط دارد. او پس از اشاره به مفاهیم مختلف دینی که بازیچه عده‌ای اِسماًمسلمان شده، در بیت آخر، معنا و جوهرهٔ اصلی دین را رو می‌کند و خطاب به امام حسین (ع) می‌گوید: «تو ای زخم کهنه که در بوریایی، از این پیرهن‌ها کجا می‌فروشند؟». میزانسن شعر، دقیقاً ما را یاد اسلام آمریکایی می‌اندازد. همین اسلامی که نماینده تام و تمام آن، برخی کشورهای مسلمان مثل عربستان است و اتفاقاً این روزها، نمودش را در جشنواره «موسم ریاض» می‌بینیم. عربستانی که به دنبال تصویری مدرن و شیک از اسلام است، دیگر هیچ‌کدام از مفاهیم اصلی اسلام مانند وحدت و جهاد برایش مهم نیست و حاضر است برای جلب مشتری و گردشگر و نرمال شدن، همهٔ داروندارش را فدای شکم‌بارگی و شهوت‌رانی و پول و‌... کند. کسانی که کلیددار مهمترین اماکن اسلامی از جمله کعبه و مسجد النبی و گنبدالخضرا هستند. هم‌مضمون این شعر در میان ادبیات جهان عرب، شعری از «نِزار قبانی» است. او در قصیدهٔ «الحب و البترول»، چفیه خلیجی را نماد تن‌پروری، بی‌غیرتی و اشرافیت می‌داند. هنر، نحوه‌ای از اندیشیدن است و از جهتی نیز آدمی را به اندیشیدن وادار می‌کند. به همین جهت، حتی یک اثر هنری برای ساعت‌ها تأمل و تفکر کافی‌ست و نیازی به ردیف‌ شدن ده‌ها اثر هنری نیست. به همین جهت، هر‌از‌چند‌گاهی در بافتار، این فرصت پیش می‌آید که تنها به یک اثر هنری توجه کنیم و آن را با حوصله بخوانیم. پیش‌تر نیز فرسته‌هایی با محوریت یک شعر داشته‌ایم و بر آن بودیم تا به اندازهٔ یک شعر، تجربه‌ هنری داشته‌ باشم. پس نام این‌گونه‌ فرسته‌ها را «یک غزل(اثر)‌تجربه» گذاشتیم. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35
بافتار
«همیشه معتقد بوده‌ام که اگر ما درک درستی از تاریخ خودمان نداشته باشیم، نمی‌توانیم به خودمان متکی باشیم. یعنی باید یک ریشه‌ای وجود داشته باشد تا این تنه بتواند خود را حفظ کند. ... طالب فرهنگی هستم که از پیشینیانم یاد گرفته‌ام که چقدر بی‌ریا و راحت آنچه را که می‌دانستند به ما یاد می‌دادند. ... ولی چه کسی می‌داند چقدر طول کشید تا به اینجا رسیدم که بفهمم ماجرا چه بوده است؟» (گفت‌وگو با سعید یعقوبیان؛ ماهنامۀ «شهرکتاب»، شمارۀ 4: آبان 1394) از این بابت، فرهاد فخرالدینی، آهنگ‌سازی مؤلف است که از زبان ناشنیدۀ تاریخ، روایت موسیقایی می‌کند. بخشی برجسته از آثار فخرالدینی، موسیقی متن فیلم‌هایی سینمایی یا مجموعه‌هایی تلویزیونی‌ست که پیرامون یک رخداد یا زندگانی یک شخصیت در تاریخ ایران و جهان اسلام، تولید شده‌‌اند. او برای پردازش درون‌مایۀ (تِم) یادآور شخصیت‌ها یا رویدادها تنها بر صحنه‌های اثر، تمرکز نمی‌کند؛ بلکه با جست‌وجو در میراث به‌جامانده از موسیقی کهن ایران و بازآفرینی‌شان گویا به تاریخ، دوباره و البته سنجیده برمی‌گردد. همچنین از بازسازی آهنگین یک مفهوم یا پدیده در ذهن، سازهای متناسب با فضای داستان و صدای انسان، بهره می‌گیرد. اهمیت و حساسیت کارنامۀ فخرالدینی، زمانی دوچندان می‌شود که برخی از این آثار در وصف نام‌آورانی ستوده‌شده در دین، علم و هنر ا‌ست. وی از همان عنوان‌بندی (تیتراژ) آغازین که دریچۀ دیدار با فیلم یا سریال است تا عنوان‌بندی پایانی، مخاطب را البته با «وفاداری به حس»، به‌سوی اثر فرامی‌خواند. این‌ گوشه‌ای از تجربه‌های گران‌سنگ آهنگ‌سازی هشتادوشش‌ساله است که نغمه‌های خاطره‌انگیزش در حافظۀ شنیداری‌مان جای گرفته و آرزویمان برای وجود و آفرینش‌های او نیز پایندگی و جاودانگی‌ست. هم‌زمان با بازگشت دوبارۀ فرهاد فخرالدینی به صحنه پس‌از شش سال برای نواختن منظومۀ «سیمرغ»، در این فرسته تعدادی از موسیقی‌های وی برای متن آثار نمایشی تاریخی را مرور کرده‌ایم. همچنین لینک‌های دسترسی به آلبوم برخی از آن‌ها در کانال‌های بافتار در ایتا و تلگرام، منتشر شده‌اند. پی‌نوشت: محسن حاجی‌بابایی (خبرگزاری مهر)، عکس درج‌شده در طرح جلد را ثبت کرده است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35
بافتار
آوازۀ فرهاد فخرالدینی، بیشتر با آوابخشی به فیلم‌نامه‌ها و آهنگ‌سازی برای فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها فراگیر شده است. بازتاب سرگذشت انسان‌ها در صحنه‌های این آثار، موقعیتی برای فخرالدینی فراهم کرده‌ است تا شیوۀ آهنگ‌سازی خود را در تنگنای نغمه‌های آشنا یا ساده قرار ندهد؛ بلکه ایده‌هایش را از دل مطالعهٔ تاریخ به دست می‌آورد. گاهی نیز از یک رفتار انسانی یا حرکتی در جانوران دیگر، متبکرانه وام می‌گیرد تا از تصویر، ترجمانی صوتی کند. این فیلم‌های سینمایی یا مجموعه‌های تلویزیونی، اقتباسی از متن یک تاریخند. به همین خاطر، فخرالدینی در پی تبدیل نوشتار گفته‌ها و ناگفته‌های روزگاران کهن به پدیده‌ای شنیداری، تازه و فهمیدنی است؛ چه آن متن، مکتوب باشد و چه تصوری ذهنی. از این بابت، وی عمدتاً در سبک‌های سنتی ایرانی و کلاسیک جهانی آهنگ‌سازی کرده است. فخرالدینی در نغمه‌آرایی به همین نیز بسنده نکرده و گاهی در صحنۀ تصویربرداری فیلم‌هایی حضور می‌یافت که قصد ساخت موسیقی متن آن‌ها را داشت. البته این تجربه‌ورزی، طی سالیان متمادی با ساخت چندین اثر در قالب موسیقی متن، سرود و مجموعه‌قطعه‌ها، تدریس در دانشگاه‌ها و هنرستان‌ها و نگارش چند کتاب پیرامون ساختار موسیقی ایران، ادامه داشته است. در این فرسته، داستان ساخت منتخب آثار فرهاد فخرالدینی را از زبان خودش به همراه بخشی از قطعهٔ مربوط به آن روایت را می‌بینید و می‌شنوید. بخش‌های تصویری پیش رو از گفت‌وگوی او با فخرالدین انوار در سال ۱۳۹۵ برگرفته شده که در مجموعۀ «آرتِه» (دانشنامۀ فرهنگ و هنر معاصر ایران) منتشر شده است. شما می‌توانید نسخۀ کامل این گفت‌وگو را ازطریق وبگاه Artebox.ir مشاهده کنید. پی‌نوشت: عکس درج‌شده در طرح جلد با عکس‌برداری محسن حاجی‌بابایی (خبرگزاری مهر)، ثبت شده است. 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35