‌ 🔹«امیر حسامی نژاد» نام یک عکاس حرفه‌ای قمی است که با اسم حرم گره خورده است؛ یعنی هرکجا اسمی از او برده شود، یاد عکس حرم می‌افتیم و هرجا عکسی از حرم ببینیم، پیش خود احتمال می‌دهیم که کار او باشد. او مشهورترین عکاس‌باشی حرم اهل بیت است. برخی از معروف‌ترین عکسهای حرم حضرت معصومه، امام رضا و امام حسین (علیهم السلام) حاصل نگاه و ثبت اوست. حسامی‌نژاد می‌گوید: «از اینکه مرا عکاس اهل بیت می‌شناسند، افتخار می‌کنم.» 🔹او داستانِ علاقه‌اش به عکاسی حرم را این‌گونه تعریف می‌کند: «از کودکی علاقه خاصی به اهل بیت داشتم. به همین خاطر همیشه آرزو می‌کردم زیباترین لحظات علاقه مردم به اولیاءاللّه و حرم‌های آن بزرگواران را به نمایش بگذارم. دوست داشتم از حرم امامانمان، بهترین عکس‌ها را بگیرم. به همین خاطر است که خدا به من توفیق داده که بارها به عتبات عالیات سفر کنم... البته در این‌باره باید بگویم که در کودکی خوابی دیدم که پس از تعبیر آن، تعبیرکننده خواب، پیشانی‌ام را بوسید و سه بار گفت: خوشا به سعادتت که بارها و بارها به مکه و کربلا مشرف می‌شوی. در این سال‌ها، خداوند این خواب را به بهترین شکل تعبیر کرد که شکرگزار این نعمت بزرگ هم هستم.» 🔹حسامی‌نژاد در چند سال اخیر، مقام اول جشنواره عکس کریمه اهل بیت (س)، طلیعه ظهور، شوق نیاز، دو سالانه عکس قم، جشنواره مطبوعات قم و ... را کسب کرده است و تا به حال چند نمایشگاه عکس درباره حرم حضرت معصومه (س)، حرم امام علی(ع)، مسجد جمکران برپا کرده است. 🔹همین دو سال پیش بود که اولین کتاب نفیس این عکاس با عنوان «خواهر خورشید» که نخستین مجموعه عکس از حرم حضرت معصومه است، منتشر شد. متأسفانه هیچ ارگانی حتی آستان حرم حضرت معصومه از چاپ این کتاب حمایت نکرد و با هزینه شخصی خود عکاس چاپ شد. این کتاب، شامل ۲۲۲ قطعه عکس از صحن‌ها، شبستان‌ها، گنبد، ضریح و برگزاری مراسم‌های گوناگون حرم مطهر کریمه اهل بیت (ع) در حدود 18 سال اخیر از زمان رونمایی از گنبد جدید تاکنون است. 🔹به مناسبت میلاد حضرت معصومه (س) و روز دختر، ده عکس از حرم حضرت معصومه به عکاسی امیر حسامی‌نژاد را به ضمیمه ابیاتی از شاعران گلچین کرده و تقدیم نگاهتان می‌کنیم.

‌ 🔹 غزلی در سوگ آقاسی سروده علیرضا قزوه #شعر 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

به مناسبت نزدیک شدن به سالروز از دست دادنِ شاعر مردم؛ محمدرضا آقاسی 🔹محمدرضای آقاسی را با قلندری، پریشانی و شیدایی و آن اجراهای با آب‌و‌تابش در یاد داریم؛ از اجرای معروفش برای امام زمان (کی و کجا وعده دیدار ما؟) تا مثنوی معروف «شیعه‌نامه»‌اش که یکی از مهم‌ترین مثنوی‌های انتقادی و عرفانی تاریخ ادبیات انقلاب است. او به تعبیر علیرضا قزوه «آشتی‌دهنده مردم با شعر» بود یا به قول علی داوودی «توانست شعر خود را در کنار سی‌دی فیلم‌های هندی قرار دهد.» 🔹او یک شاعر آیینیِ‌ فضیلت‌گوی صِرف نبود، بلکه مدح و منقبت اهل بیت را به مسائل روز گره می‌زد. می‌توان شعر او را شعر یک شیعه معاصر دانست. او فریاد مردم بود همانجا که می‌گفت: «جان مولا حرف حق را گوش کن، شمع بیت‌المال را خاموش کن.» 🔹یوسفعلی میرشکّاک که به نوعی استاد آقاسی به حساب می‌‌آمد و بعدها رفیق صمیمی‌اش شد، درباره او می‌گوید: «تا دلي آتش نگيرد، حرف جانسوزی نگوید. در حس و حال اين بشر تصنعی نبود. تکلّف در آن نبود و در می‌گرفت در اين مردم.» 🔹این شاعر بزرگ مردمی را در سو م خرداد 1384 از دست دادیم. در کنار اقبال و لطف عموم مردم به او، غربتش نیز کم نبود و متحمّل کم‌لطفی و بی‌مهری‌های برخی مسئولین فرهنگی وقت، دوستانش و اهالی هنر بود. اگر از جزئیات داستان این بی‌مهری‌ها هم خبر نداشته باشیم، غزل علیرضا قزوه (با شیوه نوشتاری غیر‌معمولی برای غزل)، بخشی از حال و هوای آن روزها را برای ما تداعی می‌کند. 🔹محمدرضا آقاسی ۲۴ فروردین ۱۳۳۸ در تهران چشم به جهان گشود. پدر او معلم قرآن بود و خانواده‌اش از علاقه‌مندان به اشعار مذهبی بودند. آقاسی سرودن را از سال ۱۳۵۱ آغاز کرد و در مسیر شاعری از تجربیات اساتیدی مانند مهرداد اوستا بهره برد. وی در مناطق جنگی حضور پیدا کرد و با اشعارش باعث تهییج رزمندگان می‌شد.«شیعه‌نامه»، «بر مدار عشق» و «حق نمک» دربردارنده اشعار اوست. او در سن ۴۶ سالگی، به علت بیماری قلبی در بیمارستان مرکز قلب تهران درگذشت.

‌ 🔹آقاسی؛ شاعر مردم ۹ نقل‌قول درباره دلایل اقبال مردم به آقاسی #شعر 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

🔹متوّلدِ محلّۀ «امامزاده‌سیّدنصرالدّین» تهران، زیستن و سرودن را به شیوۀ درویشان راستین برگزیده بود؛ که تنها گیسوان موهای خود را زاهدانه بلند نمی‌کردند، بلکه در فکر و اندیشۀ پشتیبانی از بندگان خدا نیز بودند. از همان سنِّ نوجوانی، این‌گونه بود: به‌خاطر مخالفت با نحوۀ آموزش و مدیریتِ خشک و فاقدِ ذوق هنری در هنرستانِ هنرهای زیبای تهران، یادگیری در آنجا را ترک کرد. بعدها نیز در صحنۀ انقلاب و دفاع مقدّس، صراحت شاعرانۀ خود را نشان داد. وی سروده‌هایش را در هر محفل یا برنامه‌ای، گرفته از آنتن زندۀ تلویزیون تا گردهماییِ مردمان سرزمینش، با حرارت ویژۀ خود می‌خواند؛ چه لحن شعرش طنز باشد و چه آیینی. البته مضمون‌های کوبندۀ اجتماعی و ستم‌ستیزانه‌ای که در بیت‌هایش موج می‌زدند، وی را از حمله‌های تند‌ بی‌نصیب نگذاشتند؛ همان‌گونه که خود، بی‌پروا و به‌وسیلۀ کلامش، می‌جنگید. به‌همین‌خاطر، اقشار عادی مردم و نه تشنگان قدرت و ثروت (به‌ویژه پس از جنگ تحمیلی)، به شنیدن و خواندنِ سروده‌هایش علاقه داشتند و حتّی بسیاری‌از آنان را تا امروز زمزمه کرده و می‌کنند؛ چرا که به‌زبانِ خودشان بود: ساده و بی‌ریا. گرچه‌که محمّدرضای آقاسی، تنها چهل‌و‌شش بهار را در زندگانی به‌چشم دید، امّا صدای گرمش به‌جایِ نایِ او، همچنان از میان صفحه‌های مجموعۀ اشعارش، شور به‌پا می‌کند. 🔹در این فرسته به سراغ کتاب «شاعر مردم» رفته‌ایم که بخشی از راز این اقبال مردم هویدا شود. این کتاب توسط علی داوودی گردآوری شده و خاطرات و نظرات برخی از شاعران را درباره مردمی بودن این شاعر بیان کرده است.

‌ 🔹سه‌گانه سمفونیک فتح مرور سمفونی تاریخی برای خرمشهر #موسیقی #سمفونی #دفاع_مقدس 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35