🕸ج) میرزا حسین علی نوری
فاصله میان زمانه باب تا ظهور او را آیین بیان پوشش می داد. بنابراین، باب هرگز بشارت دهنده کسی به نام بهاءالله نبود و بابیان نیز هرگز منتظر چنین کسی نبودند که آیین جدیدشان را در یک دوره کوتاه نه ساله، تمام شده بداند و آن را مقدمه ادعای خود قرار دهد. بر همین اساس، قاطعانه می توان گفت که میان باب و میرزا حسین علی نوری بهاءالله هیچ رابطه ای وجود نداشته است، بلکه بهاءالله مهم ترین کتاب باب؛ یعنی بیان را نابود کرده است و این دو حتی دیداری هم با هم نکرده اند. در کواکب الدریه که متن آن را عبدالبهاء نیز تأیید کرده، آمده است: «حضرت بهاءالله با حضرت نقطه اولی قطعیاًّ ملاقات نفرموده اند». (۱) ازاین رو، ازلیان در ردّ ادعای جانشینی بهاءالله و وابستگی او به سید باب و دیگر ادعاهای او و فرزندش، عباس افندی و دیگران، بحث های مهمی دارند که مشروعیت بهاییان را به طور جدّی زیر سؤال می برد.
میرزا حسین علی چهارده سال از برادرش، یحیی بزرگ تر بود و هنگامی که یحیی نوزده سال داشت، به نمایندگی از او زمام کارها را در دست گرفت و رفته رفته اوضاع را به نفع خود تغییر داد تا در نهایت، توانست ازل را کنار زند و خود، رهبری فرقه را بر عهده گیرد. بهاءالله از مدت ها پیش، یعنی از همان دوران که به اتهام مشارکت در قتل شاه در زندان به سر می برد، اندیشه ریاست بر گروهک بابی را در سر می پرورانید. او در لوح ابن ذئب می نویسد:
در ایام و لیالی در سجن مذکور در اعمال و احوال و حرکات حزب بابی تفکر می نمودیم و بعد این مظلوم اراده نمود که بعد از خروج از سجن، به تمام همت در تهذیب آن نفوس قیام نماید. (۲)
و در همان لوح مدعی می شود:
در شبی از شب ها در عالم رؤیا از جمیع جهات این کلمه علیا اصغا شد: «اِنّا نُنصِرُک بِکَ و بِقَلَمِک.» (۳)(یعنی «من تو را و قلمت را یاری می کنم).
و در صفحه پنج رساله ای که به مناسبت صدمین سالگرد مرگ بهاءالله به سفارش بیت العدل انتشار یافته، آمده است:
رسالت حضرت بهاءاللّه در آگوست ۱۸۵۳ در زندانی زیرزمینی که مشهور به سیاه چال بود، آغاز گردید. (۴)
📗۱)- عبدالحسین آواره، کواکب الدریّه فی مآثر البهاییه، قاهره، چاپخانه سعادت، ۱۳۴۲ه . ق برابر با ۱۹۲م، ج ۱، ص ۹۶.
📗۲)- . لوح خطاب شیخ محمد تقی مجتهد اصفهانی (لوح شیخ نجفی)، لانگهاین، ۱۳۸ بدیع، ص ۱۵.
📗۳)- . همان
📗۴- . A Statement prepared by The Baha’i International Community, Office of Public Information New York Persian edition, Translated from the original English 1992
📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، صص۵۹-۶۰
#تحلیل_نقد_بهائیت
#میرزا_حسین_علی_نوری
🚫@bahaiyat🚫
▪️عبادت، معرفت و نفی صفات▪️
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
📜قَالَ أَبوالْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ:
أَوَّلُ عِبَادَةِ اَللَّهِ مَعْرِفَتُهُ وَ أَصْلُ مَعْرِفَةِ اَللَّهِ تَوْحِيدُهُ وَ نِظَامُ تَوْحِيدِ اَللَّهِ نَفْيُ اَلصِّفَاتِ عَنْهُ
📄امام رضا علیه السلام می فرمایند:
اول عبادت و بندگى خداى تعالى معرفت و شناخت او است و بنياد معرفت خداوند توحيد و اقرار به يگانگى او است و رشته توحيدش نيستى صفات زائده بر اصل ذات از او است.
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
📚 توحید صدوق ج ۱، ص ۳۴
#حدیث_روز
🚫@bahaiyat🚫
🔰کارویژه اسرائیل برای بهاییها «مبارزه نرم» بود
🔺«حمیدرضا اسماعیلی» کارشناس حوزه بهائیت:
🔹بهاییت نهتنها قبل از انقلاب بلکه بعد از انقلاب هم سوگلی غرب و اسراییل بود، مبارزه سخت به گروههای دیگر رسید و مبارزه نرم به بهاییت.
🔹در بسیاری از عملیاتهای سخت و تروریستی بهاییانی حضور داشته و در جمعآوری اطلاعات و طراحی عملیات نقش داشتهاند اما اجرا به گروههای دیگری چون مجاهدین خلق و کومله واگذار شده است.
🔹یکی از مهمترین پروندههای بهاییت در طول این چند دهه فعالیت و نفوذ در حوزه محیط زیست است که در این باره سازمانهای غیردولتی متعددی را راهاندازی کردهاند.
🔹 نمونه این موارد مؤسسه میراث پارسیان با مدیریت افرادی چون «کاووس سیدامامی» و «مراد طاهباز» بود.
#بهائیت
#اسرائیل
🚫@bahaiyat🚫
🕸۱. زندگی نامه میرزا حسین علی نوری (بهاءالله)
الف) تولد
میرزا حسین علی نوری، ملقب به ب-هاءالله که بهاییان شهرت خود را وی گرفته اند و او را پیامبر آیین خود می شمارند، در دوم محرم سال ۱۲۳۳ه- .ق/ ۱۸۱۷م. در خانه میرزا عباس نوری، از منشیان دربار قاجار در تهران به دنیا آمد.
ب) تحصیلات
وی آموزش های مقدماتی ادب فارسی و عربی را زیر نظر پدر و مربیان خود گذراند، گرچه خود مدعی است هرگز تحصیلاتی نداشته است و در نامه ای به ناصرالدین شاه می نویسد:
من تحصیل علم نکرده ام و در مدارس وارد نشده ام. می توانید از [مردم] شهری که در آن ساکن بوده ام، سؤال کنید.(۱)
📗۱)- نک: مقاله شخصی سیاح، ص ۶۲.
📗تحلیل و نقد بهائیت، علیرضا روزبهانی، ص۶۱
#تحلیل_نقد_بهائیت
#میرزا_حسین_علی_نوری
🚫@bahaiyat🚫
🕸پ) انكار بابيت
ميرزا جانى كاشانى مىنويسد: «آقا محمد مهدى بن مرحوم حاجى كلباسى و ميرزا حسن بن مرحوم ملا على نورى حضور داشتند. هر يك مسئلهاى سؤال نمودند در علم توحيد و حكمت... جواب شافى و كافى دادند. (١) در حالى كه عباس افندى تصريح نمىكند كه على محمد شيرازى در برابر پاسخهاى دو حكيم مذكور، جواب شافى و كافى دادهاند. آنچه كه ايشان در كتاب مقالۀ شخصى سياح آوردهاند اين است كه: «مجلس به سؤال بعضى مسائل از فن اصول و توضيح و تشريح اقوال ملاصدرا منتهى شد و چون نتيجهاى از اين مجلس به جهة حاكم حاصل نشد... (٢)» بر اين اساس اگر جواب سؤالات كافى و شافى بود، مجلس بى نتيجه نمىماند.
اتفاقاً آواره تصريح كرده است كه مناظرۀ آقا محمد مهدى كلباسى و آقا ميرزا حسن نورى من غير رسم بود. (٣) و آنچه كه در اين مذاكره من غير رسم مطرح شده است به نقل از «اعتضاد السلطنه» وقايع نگار ايام ناصرى، چنين بوده است:
«باب به مجلس در آمده اول مرتبه آقا محمد مهدى آغاز سخن كرد و باب را گفت كه؛ آن مردم كه طريق شريعت سپرند، بيرون از دو فرقه نباشند، يا مسائل شرعيه خويش را از اخبار و احاديث استخراج و استنباط فرمايند و اگر نه، مقلد مجتهدى باشند.»
باب در جواب گفت: «كه من تقليد كسى نكردهام و نيز هر كس باظنّ خويش عمل كند حرام دانم.»
«آقا محمد مهدى گفت: امروز باب علم مسدود است و حجت خداى غائب باشد.
بى آنكه امام وقت حاضر شود و مسائل حقه را از زبان وى بشنوى چگونه به مطلبى به گروى و به راستى عمل نمائى؟ با من بگوى اين علم از كجا اندوختى و اين يقين از كه آموختى؟»
«باب در جواب گفت: «تو متعلم و كودك ابجد خوانى. مرا مقام ذكر و فؤاد است. ترا نرسد كه با من محاجه نمائى.»
«چون مناقشه ايشان به اين جا رسيد، آقا محمد مهدى خاموش شد و ميرزا حسن كه در فنون حكمت خاصه در مؤلفات ملا صدرا مسلط بود به سخن درآمده به وى گفت:
«بدين سخن كه گفتى تأمل كن. ما در اصطلاح خويش از براى ذكر و فؤاد مقامى نهادهايم كه هر كس بدانجا رسد به تمام اشياء همراه باشد و هيچ شيئى از وى غائب نماند و هيچ نباشد كه نداند. آيا تو نيز مقام ذكر و فؤاد را چنين شناختهاى و احاطت وجود شما بر اشياء چنين است؟ ميرزا على محمد بى لغزش خاطر و لكنت زبان گفت: چنين است، مىخواهى بپرس.»
📗١) . نقطة الكاف، ص١١٧
📗٢) . مقاله شخصى سياح، ص١۵
📗٣) . كواكب الدريه، ج١، ص٧٣
📗 بهائیان، نجفی، محمد باقر،صص ۱۸۴-۱۸۵
#بهائیت
#انکار_بابیت
🚫@bahaiyat🚫
📗معرفی کتاب
📚 کتاب خاطرات انحطاط و سقوط
📖جلد سخت وزیری ,۴۹۶ص
✍️ نویسنده : فضل الله مهتدی
💢نمونه های برگزیده از متن دو اثر «کتاب صبحی» و «پیام پدر» در مجموعه حاضر نشان دهندۀ اعمال و اخلاق رهبران مسلک بهائیت و بنابر ادعای خودشان پدران روحانی! بهائیان می باشد. که با مطالعۀ آنها وضع اخلاقی و معنوی افراد وابسته به این حزب کاملا استعماری برایتان روشن خواهد شد💢
#معرفی_کتاب
🚫@bahaiyat🚫