بسم الله 🔵آسیب‌شناسی ایمان (بررسی موردی استیحاش در ایمان) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُصْبِحْ بِي مَيِّتاً وَ لَا سَقِيماً وَ لَا مَضْرُوباً عَلَى عُرُوقِي بِسُوءٍ وَ لَا مَأْخُوذاً بِأَسْوَإِ عَمَلِي وَ لَا مَقْطُوعاً دَابِرِي وَ لَا مُرْتَدّاً عَنْ دِينِي وَ لَا مُنْكِراً لِرَبِّي وَ لَا مُسْتَوْحِشاً مِنْ إِيمَانِي‏ #خطبه_215 یکی از نعماتی که امیرالمؤمنین علیه السلام خداوند را به خاطر آن سپاس گفته، این است که «در ایمانم مستوحش نیستم». از این بیان معلوم می‌شود که «مستوحش بودن در ایمان» یک نقمت است. اما مهم این است که «استیحاش در ایمان» یعنی چه؟ 1️⃣یکی از شارحان، استیحاش در ایمان را به معنای فراری بودن از ایمان و از لوازم شک در عقاید برشمرده و نوشته است: «کسی که در عقیده خود شک داشته باشد، ایمان برایش ثقیل می‌شود و در نتیجه از ایمان خود فراری میشود... (الدره النجفیة، ص 246) 2️⃣یکی دیگر از شارحان درونی بودن ایمان را مورد دقت قرار داده و گفته است: برخی از مردم از ایمان خودشان هراسان هستند و با آن انس ندارند و احساس می‌کنند ایمانشان زائده‌ای است که به آنها چسبیده است! (توضیح نهج البلاغه 3/338) برخی دیگر به هر دو احتمال فوق اشاره کرده‌اند (منهاج البراعة خویی، 14 /115) 3️⃣برخی نیز کلمه مستوحش را به حزین برگردانده و آن را در اینجا متضادِ «مستأنس» دانسته‌‌اند. و مستأنس با ایمان را به معنای کسی دانسته‌اند که با ایمان خودش انس دارد و با آن احساس بیگانگی نمی‌کند. ( منهاج ‏البراعة في ‏شرح ‏نهج‏ البلاغة (راوندى)، ج 2 ص 347) ◀️امیرالمؤمنین علیه السلام خود در جای دیگری فرموده‌اند: در مسیر هدایت از قلت روهران احساس وحشت نکنید (أَيُّهَا النَّاسُ لَا تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ الْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِه)‏ #خطبه_201 #با_معارف_نهج البلاغه 208 https://eitaa.com/banahjolbalaghe لینک کانال↙️ https://eitaa.com/joinchat/494927872Ca763d6564a.