💚🦋 🦋 🍃🏵بسم اللّه🏵🍃 «سبحان الَّذی أسری بِعبده لیلاً مِن مسجدالحرام الی المسجد الَاقصَی الَّذی بارکناحوله لَنُریه مِن آیاتنا انَّهُ هُوَالَّسمیع البصیر»📗قرآن‌کریم؛إسرا/۱ 🖤🦋#قصیدهٔ«#معراجیَّه»🦋💛 🍀بمناسب۱۷ماه مبارک رمضان، شب معراج حضرت محمّد مصطفی(ص) 🖤دیشب چه شبی خوش بود! لبریز خدا بودم مست می گلگون آن ماه‌لقا بودم 🦋ماهی که هزاران مهر میتافت ز پیشانیش از مهر رخ ماهش، در بهت وبها بودم 💜با آنکه تهی از حرف،آن خلوت رازش بود با«مُسک ختام»او، سرمست دعا بودم 🦋از شعشعهٔ کویش «لاحول ولا...»گویان از هیمنهٔ رویش، در هول و وَلا بودم 💙برخاک ره کویش، می‌بیخت گل از بویش در‌ برکهٔ چشمانش، مشعوف شنا بودم 💚با آنکه به روی من، آغوش رضا بگشود؛ از سَطوت ولطف او، درخوف ورجا بودم 🦋از رایحهٔ رَوحش، یکجا دل ودین دادم مفتون گلِ روی آن مهرگیا بودم 💛آن سیب زنخدانش«تفّاحَةُ الْفِردوس» در سینهٔ سینایش، مبهوت خدا بودم 🦋آن باغ گریبانش، عطر گل حوری داشت در چین کمند او، آهوی ختا بودم 🧡انفاس مسیحایش، نفخات الهی داشت در معرض نَفحات آن بادصبا بودم 🦋می‌ریخت گل وگوهر، از باغ دهان او مشعوف عطای آن، سلطان سخا بودم 💔حنّانه هجران آن نخل ولاء گشتم دیوانهٔ در بند آن زلف دوتا بودم 🦋هنگام سماع او، هستی به سماع آمد با نغمهٔ جانسوزش، در شور ونوا بودم ❣از خنجر مژگانش خون شهدا میریخت من کشتهٔ چشم او، مثل شهدا بودم 🦋از برق سرشک او، مهتاب به تاب افتاد خورشید بجوش آمد، من غرق عزا بودم 🖤سرمست می عشق آن ساقی سیمین ساق مفتون گل روی آن سبز قبا بودم 🦋آسان سفری خوش بود،بی‌زحمت تن دیشب بر مرکب دل با او، آزاد و رها بودم 💜مانند پر کاهی، در معبر توفانی؛ تسلیم قَدَر گشتم، راضی به قضا بودم 🦋گشتم همه هستی از برزخُ تا محشر هم دوزخُ هم جنّت، یکجا همه را بودم 💙بر بام فلک رفتم،از عرش فرارفتم بر ذروهٔ«أو أدنیٰ»در اوج خدا بودم 💚«ما زاغَ بَصر»دیدم؛ یک وحدت نامحدود در «منظر اعلای» عالی علا بودم 🦋آه! این دل بی‌تابم، از شوق نمی‌گنجید گر در قفسه سینه، یا اوج سما بودم 💛آرام تراز باران، توفنده‌تر از توفان رخشنده‌تر از خورشید، در بحر فنا بودم 🦋گه مرده وگه زنده، گه دوزخ وگه جنت گه«لا سِنةٌ لا نَوم» خالی ز خطا بودم 🧡گه باقی و گه فانی، گه دانی گه عالی گه تشنه وگه ساقی، من مست وَلا بودم 🦋گه علت وگه معلوم، گه اول وگه آخر گه غایب و گه حاضر، یعنی همه جا بودم 💔گه بنده، خدا بنده، گه بندهٔ شرمنده در فرش چو یک بنده، در عرش خدا بودم 🦋گه گوشه این خانه، افتاده به سجاده چون فرش سلیمانی، گه اوج هوا بودم 💓در فوق زمان بودم! برتر ز مکان بودم هرلحظه به هر مشهد، هرآن همه جا بودم 🦋گه باغ بقیع وگه، در روضهٔ پیغمبر گه در نجف اشرف، گه کرب وبلا بودم 🖤گه در مشد قالی،گه توس، ‌دمشق و ری گه در حرم کاظم، گه سامّرا بودم 🦋گاهی به قم وشیراز وتهران وگهی کرمان برتربت هر لاله، در وااَسَفا بودم 💜گه مسجد ومیخانه، گه با بت وبتخانه گه معتکف کعبه، گه دیر وحرا بودم 🦋هر سوی نظر کردم، گل بود وگیاه وآب هرجا که گذر کردم، همراه خدا بودم 💙هر سو که نگه کردم، یک چیز فقط دیدم؛ یک وجه خودم بودم، یک وجه خدا بودم 🦋 آن سوکه خودم بودم،ظلمت پی ظلمت بود آن سو که خدا دیدم، پر نور وبها بودم 💚آن سوی که خود بودم، محکوم فنا بودم آن سو که خدا بودم، باقی به بقا بودم 🦋آن سو که خدا بودم، مستغنی وهم باقی آن سو که خودم بودم، در فقر وفنا بودم 💛این سو که خودم بودم، در رنگ ومِرا بودم آن‌سو که خدا بودم، بی‌رنگ وریا بودم 🦋درخلوت ماه او، با زمزمهٔ«یاهو» تا صبح به گفت وگو، مشغول صفا بودم 🧡اینها که شنیدی تو، نه شطح، نه طامات است یک لحظه منم گم شد، یک لمحه خدا بودم 🦋 من شطح نمیگویم! طامات نمی‌بافم یک آن عنایت شد، با آنکه گدا بودم! 💔یک لحظه عنایت شد از«عین خدا»آن شب مایی و منی برخاست، چون غرق «ولا»بودم 🦋من شد ز منی منفک، خود شد به خدا ملحق چو روح مجرد من، ازجسم جدا بودم 💔اینجا ونه آنجا بود، نه حال ‌نه فردا بود نه ماضی ومستقبل، آنجا که فنا بودم 🦋در آئینه گل کردم، تکثیر شدم از خود من سایه خود دیدم؟ یااینکه سوا بودم؟ 💞یک سوی خودم بودم، یک سوی دیگر من بود این هر دو یکی بودند؟ یااینکه دوتا بودم؟ 🦋دل یکدله کردم من؟ یا اینکه شدم بیدل؟ یاآنکه چونان غنچه صد لایه و لا بودم؟ 💗سیروسفرم گفتم؟ یا عارف خود گشتم؟ این فکر وخیالم بود؟ یا خواب‌نما بودم؟ 🦋هرچیز که بودم من، خوش بود دمی دیشب ای کاش همیشه من در جای خدا بودم! 🍀صلوات ❤️ابوالفضل فیروزی(نی‌نوا) 🔻تذکر؛ بیشتر مفاد این قصیده برداشتی از آیات وروایات مربوط به معراج نبوی(ص)بوده که بنده آنرا به زبان وقالب شعر بیان کرده‌ام. 🗓۱۳۹۷ /۱۰ /۱۹ 💐@banavayeneynava 🦋

🌻🦋🌻🦋🌻🦋🌻🦋🌻🦋 🦋 🍀به بهانهٔ شب هفدهم ماه مبارک رمضان 🦋و معراج حضرت ختمی مرتبت محمّد مصطفی 💐(صلی الله علیه وآله ) 🦋🌻#قصیدهٔ «#معراجیَّه»🌻🦋 🖤دیشب چه شبی خوش بود! آزاد و رها بودم خالی ز خود و لبریز از عطر خدا بودم 🦋غرق گل و نور وشور، لبریز ز هور و حور مست می گلگون آن ماه ‌لقا بودم 💖ماهی که هزاران مهر می‌تافت ز پیشانیش مهری که ز عشق او، در بهت و بها بودم 🦋با آنکه تهی از حرف، آن خلوت رازش بود از«مُسک ختام»او، سرمست دعا بودم 💛از شعشعهٔ کویش «لاحول ولا...»گویان از هیمنهٔ رویش، در هول و وَلا بودم 💙برخاک ره کویش، می‌بیخت گل از بویش در‌ لجّهٔ چشمانش، مشعوف شنا بودم 🦋با آنکه به روی من، آغوش رضا بگشود؛ از سَطوت ولطف او، درخوف و رجا بودم 💚از رایحهٔ رَوحش، یکجا دل ودین دادم مفتون گلِ روی آن مهرگیا بودم 🦋آن سیب زنخدانش «تفّاحَةُ الْفِردوس» در سینهٔ سینایش، موسی وعصا بودم 🧡آن باغ گریبانش، عطرگل حوری داشت در چین کمند او، آهوی ختا بودم 🦋انفاس مسیحایش، نفخات الهی داشت در معرض نَفحات آن باد صبا بودم ❣می‌ریخت گل وگوهر، از باغ دهان او مشعوف عطای آن، سلطان سخا بودم 🦋حنّانه هجران آن نخل ولاء گشتم دیوانهٔ در بند آن زلف دوتا بودم ❤️‍🔥هنگام سماع او، هستی به سماع آمد با نغمهٔ جانسوزش، در شور ونوا بودم 🦋از خنجر مژگانش، خون شهدا میریخت من کشتهٔ چشم او، مثل شهدا بودم 💖از برق سرشک من، مهتاب به تاب افتاد خورشید بجوش آمد، بی درد ودوا بودم 🦋سرمست می عشق آن ساقی سیمین ساق مفتون گل روی آن سبز قبا بودم 🖤آسان سفری خوش بود، بی‌زحمت تن دیشب بر توسن دل با او، فارغ ز هوا بودم 🦋مانند پر کاهی، در معبر توفانی؛ تسلیم قَدَر گشتم، راضی به قضا بودم 💞گشتم همه هستی از برزخ و تا محشر هم دوزخُ هم جنّت، یکجا همه را بودم 🦋بر بام فلک رفتم، از عرش فرا رفتم بر ذروهٔ«أو أدنیٰ» در اوج خدا بودم 💚«ما زاغَ بَصر»دیدم؛ یک وحدت نامحدود در «منظر اعلای» عالی علا بودم 🦋آه! این دل بی‌تابم، از شوق نمی‌گنجید گر در قفسه سینه، یا اوج سما بودم 💛آرام تراز باران، توفنده‌تر از توفان رخشنده‌تر از خورشید، با فرّ وهما بودم 🦋گه مرده و گه زنده، گه دوزخ وگه جنت گه«لا سِنةٌ لا نَوم» خالی ز خطا بودم 💜گه باقی وگه فانی، گه دانی گه عالی گه تشنه و گه ساقی، سر مست وَلا بودم 🦋گه علت وگه معلوم، گه اول وگه آخر گه غایب وگه حاضر، بی جانب وجا بودم 💔گه بنده، خدا بنده، گه بندهٔ شرمنده در فرش چو یک بنده، در عرش خدا بودم 🦋گه گوشه این خانه، افتاده به سجاده چون فرش سلیمانی، گه اوج هوا بودم 💓در فوق زمان بودم! برتر ز مکان بودم هرلحظه به هر مشهد، گویا همه را بودم 🦋گه باغ بقیع و گه در روضهٔ پیغمبر گه در نجف اشرف، گه کرب وبلا بودم ❤️هم مشهد قالی وگه توس، ‌دمشق و ری گه در حرم کاظم، گه سامّرا بودم 🦋گاهی به قم و شیراز و تهران وگهی کرمان برتربت هر لاله، در وااَسَفا بودم 💜گه مسجد و میخانه، گه با بت وبتخانه گه معتکف کعبه، گه دیر و حرا بودم 🦋هر سوی نظر کردم، گل بود وگیاه وآب هرجا که گذرکردم، مشمول عطا بودم 💙هر سو که نگه کردم، یک چیز فقط دیدم؛ یک وجه خودم بودم، یک وجه خدا بودم 🦋آن سوکه خودم بودم، ظلمت پی ظلمت بود آن سو که خدا بودم، پر نور و بها بودم 💚آنسوی که خود بودم، محکوم فنا بودم آن سو که خدا بودم، باقی به بقا بودم 🦋آنسو که خدا بودم، مستغنی وهم باقی آن سوکه خودم بودم، در فقر وفنا بودم 💛این سو که خودم بودم، در رنگ ومِرا بودم آن‌سو که خدا بودم، بی‌رنگ و ریا بودم 🦋درخلوت ماه او، با زمزمهٔ «یاهو» تا صبح به گفت وگو، مشغول صفا بودم 💕اینها که شنیدی تو، نه شطح، نه طامات است یک لحظه منم گم شد، یک لمحه رها بودم 🦋من شطح نمیگویم! طامات نمی‌بافم یک آن عنایت شد، با آنکه گدا بودم! 💔یک لحظه عنایت شد از«عین خدا»آن‌شب مایی و منی برخاست، مَذبوح مِنا بودم 🦋من شد ز منی منفک، خود شد به‌خدا ملحق چو روح مجرّد من، ازجسم جدا بودم 🤍نه اینجا و آنجا ونه حال ‌نه فردا بود نه ماضی ومستقبل، بیرون فضا بودم 🦋در آئینه گل کردم، تکثیر شدم از خود من سایه خود دیدم؟ یااینکه سوا بودم؟ 💞من او شده؟ یا او‌ من؟ یا من نه! همه هوهو یاهردو یکی بودیم!؟ یا اینکه دوتا بودم!؟ 🦋یک سوی خودم‌بودم، یک سوی دیگر من‌بود این هردو یکی بودند! با اینکه دوتا بودم! 💗دل یکدله کردم من؟ یا اینکه شدم بیدل؟ یاآنکه چونان غنچه صد لایه ولا بودم؟ 🦋سیر وسفرم گفتم؟ یا عارف خود گشتم؟ این فکر وخیالم بود؟ یا خواب‌ نما بودم؟ 🤍هرچیزکه بودم من، خوش بود دمی دیشب ای کاش! همیشه من، آزاد و رها بودم 🍀اللّهم صلّ علی محمّد وآل محمد ❤️ ابوالفضل فیروزی(نی‌نوا) 🔻تذکر؛غالب مفاد این قصیده مُلهم است از آیات، روایات، ادعیه و زیارات مربوط به معراج نبوی(صلی الله علیه‌وآله) 🗓۱۳۹۷ /۱۰ /۱۹ 🆔@banavayeneynava 🦋🌻🦋🌻🦋🌻🦋🌻🦋

🌻🦋🌻🦋🌻🦋🌻🦋🌻🦋 🦋 ☘به بهانهٔ شب هفدهم ماه مبارک رمضان و معراج حضرت ختمی مرتبت محمّد مصطفی 💐(صلی الله علیه وآله ) 🦋🌻#قصیدهٔ «#معراجیَّه»🌻🦋 🖤دیشب چه شبی خوش بود! آزاد ورها بودم خالی ز خود و لبریز از عطر خدا بودم 🦋غرق گل و نور وشور، لبریز ز هور و حور مست می گلگون آن ماه ‌لقا بودم 💖ماهی که هزاران مهر می‌تافت ز پیشانیش مهری که ز عشق او، در بهت و بها بودم 🦋با آنکه تهی از حرف، آن خلوت رازش بود از«مُسک ختام»او، سرمست دعا بودم 💛از شعشعهٔ کویش «لاحول ولا...»گویان از هیمنهٔ رویش، در هول و وَلا بودم 💙برخاک ره کویش، می‌بیخت گل از بویش در‌ لجّهٔ چشمانش، مشعوف شنا بودم 🦋با آنکه به روی من، آغوش رضا بگشود؛ از سَطوت ولطف او، درخوف و رجا بودم 💚از رایحهٔ رَوحش، یکجا دل ودین دادم مفتون گلِ روی آن مهرگیا بودم 🦋آن سیب زنخدانش «تفّاحَةُ الْفِردوس» در سینهٔ سینایش، موسی وعصا بودم 🧡آن باغ گریبانش، عطرگل حوری داشت در چین کمند او، آهوی ختا بودم 🦋انفاس مسیحایش، نفخات الهی داشت در معرض نَفحات آن باد صبا بودم ❣می‌ریخت گل وگوهر، از باغ دهان او مشعوف عطای آن، سلطان سخا بودم 🦋حنّانه هجران آن نخل ولاء گشتم دیوانهٔ در بند آن زلف دوتا بودم ❤️‍🔥هنگام سماع او، هستی به سماع آمد با نغمهٔ جانسوزش، در شور ونوا بودم 🦋از خنجر مژگانش، خون شهدا میریخت من کشتهٔ چشم او، مثل شهدا بودم 💖از برق سرشک من، مهتاب به تاب افتاد خورشید بجوش آمد، بی درد ودوا بودم 🦋سرمست می عشق آن ساقی سیمین ساق مفتون گل روی آن سبز قبا بودم 🖤آسان سفری خوش‌بود، بی‌زحمت‌تن دیشب بر توسن دل با او، فارغ ز هوا بودم 🦋مانند پر کاهی، در معبر توفانی؛ تسلیم قَدَر گشتم، راضی به قضا بودم 💞گشتم همه هستی از برزخ و تا محشر هم دوزخُ هم جنّت، یکجا همه را بودم 🦋بر بام فلک رفتم، از عرش فرا رفتم بر ذروهٔ«أو أدنیٰ» در اوج خدا بودم 💚«مازاغَ بَصر»دیدم؛ یک وحدت‌نامحدود در «منظر اعلای» عالی علا بودم 🦋آه! این دل بی‌تابم، از شوق نمی‌گنجید گر در قفسه سینه، یا اوج سما بودم 💛آرام تراز باران، توفنده‌تر از توفان رخشنده‌تر از خورشید، با فرّ وهما بودم 🦋گه مرده و گه زنده، گه دوزخ وگه جنت گه«لا سِنةٌ لا نَوم» خالی ز خطا بودم 💜گه باقی وگه فانی، گه دانی گه عالی گه تشنه و گه ساقی، سر مست وَلا بودم 🦋گه علت وگه معلوم، گه اول وگه آخر گه غایب وگه حاضر، بی جانب وجا بودم 💔گه بنده، خدا بنده، گه بندهٔ شرمنده در فرش چو یک بنده، در عرش خدا بودم 🦋گه گوشه این خانه، افتاده به سجاده چون فرش سلیمانی، گه اوج هوا بودم 💓در فوق زمان بودم! برتر ز مکان بودم هرلحظه به هر مشهد، گویا همه را بودم 🦋گه باغ بقیع وگه در روضهٔ پیغمبر گه در نجف اشرف، گه کرب وبلا بودم ❤️هم مشهد قالی وگه توس، ‌دمشق و ری گه در حرم کاظم، گه سامّرا بودم 🦋گاهی به قم و شیراز وتهران وگهی کرمان برتربت هر لاله، در وااَسَفا بودم 💜گه مسجد و میخانه، گه با بت وبتخانه گه معتکف کعبه، گه دیر و حرا بودم 🦋هر سوی نظر کردم، گل بود وگیاه وآب هرجا که گذرکردم، مشمول عطا بودم 💙هرسو که نگه کردم، یک چیز فقط دیدم؛ یک وجه خودم بودم، یک وجه خدا بودم 🦋آنسو که خودم بودم، ظلمت پی ظلمت بود آن سو که خدا بودم، پر نور و بها بودم 💚آنسوی که خود بودم، محکوم فنا بودم آن سو که خدا بودم، باقی به بقا بودم 🦋آنسو که خدا بودم، مستغنی وهم باقی آن‌سوکه خودم بودم، در فقر وفنا بودم 💛این سو که خودم بودم، در رنگ ومِرا بودم آن‌سو که خدا بودم، بیرنگ و ریا بودم 🦋درخلوت ماه او، با زمزمهٔ «یاهو» تا صبح به گفت وگو، مشغول صفا بودم 💕اینها که شنیدی تو، نه شطح، نه طامات است یک لحظه منم گم شد، یک لمحه رها بودم 🦋من شطح نمیگویم! طامات نمی‌بافم یک آن عنایت شد، با آنکه گدا بودم! 💔یک لحظه عنایت شد از«عین خدا»آن‌شب مایی و منی برخاست، مَذبوح مِنا بودم 🦋من شد ز منی منفک، خود شد به‌خدا ملحق چو روح مجرّد من، ازجسم جدا بودم 🤍نه اینجا نه آنجا ونه حال‌و ‌نه بیحالی نه دی ونه فردایی، بیرون فضا بودم 🦋در آئینه گل کردم، تکثیر شدم از خود من سایه خود دیدم؟ یااینکه سوا بودم؟ 💞من او شده؟ یا او‌ من؟ یا من نه! همه هوهو یاهردو یکی بودیم!؟ یا اینکه دوتا بودم!؟ 🦋یک سوی خودم‌بودم، یک سوی دیگر من‌بود این هردو یکی بودند! با اینکه دوتا بودم! 💗دل یکدله کردم من یا اینکه شدم بیدل؟ یاآنکه چونان غنچه صد لایه ولا بودم؟ 🦋سیر وسفرم گفتم یا عارف خود گشتم؟ این فکر وخیالم بود یا خواب‌ نما بودم؟ 🤍هرچیزکه بودم من، خوش بود دمی دیشب ای کاش! همیشه من، آزاد ورها بودم 🍀اللّهم صلّ علی محمّد وآل محمد 🦋التماس دعا ❤️ابوالفضل فیروزی(نی‌نوا) 🔻تذکر؛ مفاد این قصیده غالباً مُلهم است از نصوص آیات، روایات، ادعیه و زیارات مربوط به معراج نبوی(صلی‌الله علیه‌وآله) 🗓۱۳۹۷/۱۰/۱۹ 🆔@banavayeneynava 🦋🌻