✍️ یادداشت 📌 حق انتخاب کودک و تربیت دینی 🔹 بیش از هر شخص دیگری، این پدر و مادر هستند که در تربیت کودک نقش دارند. اگر والدین باورهای دینی داشته باشند، کودک براساس همان باورها رشد می‌کند. 🔸 آیا پدر و مادر با رفتارهای‌شان، حقوق کودک را نقض نمی‌کنند؟‌ بهتر نیست بگذاریم کودک در فضای آزاد و بدون هیچ‌گونه عامل خارجی خودش تصمیم بگیرد؟‌ چرا باید والدین مذهبی، تفکرات دینی خود را به یک انسان دیگر تحمیل کنند؟‌ 🔹 از کسانی که این پرسش‌ها را مطرح می‌کنند؛ باید پرسید مگر والدین غیرمذهبی کار دیگری می‌کنند؟‌ آن‌ها کودک را به خاطر کارهایی که به نظرشان غلط است، تنبیه و به خاطر کارهایی که فکر می‌کنند درست است، تشویق نمی‌کنند؟ آیا والدین غیرمذهبی قبل از ثبت نام فرزندشان در مهد کودک، با او در مورد تفکرات مدیر و مربیان مهد صحبت می‌کنند و از او می‌خواهند که نظر خودش را در این باره بگوید؟ 🔸 بی‌گمان هر خانواده‌ای، فرهنگ و آداب و رسومی دارد که بر پایه عقاید و باورهایی شکل گرفته است. فرهنگ را نمی‌توان از انسان‌ها جدا کرد، تقریبا می‌توان گفت در جهان، انسانِ بی‌فرهنگ نداریم؛ حتی بومیان جنگل‌های آمازون نیز باورهایی دارند که براساس آن‌ها، از آداب و رسومی خاصی در زندگی پیروی می‌کنند. 🔹 محیطی که در آن فرهنگی شکل نگرفته باشد و انسان‌ها بدون هیچ باوری زندگی کنند، وجود ندارد. بنابراین از آنجا که چنین محیطی یافت نمی‌شود، این ادعا که باید کودکان را به دور از هر باور و اعتقادی بزرگ کرد، سخنی پوچ و باطل است. که فقط برای دیده شدن در فضای مجازی و جذب دنبال‌کننده به کار می‌رود. 🔸 قرارداد‌های بین‌المللی والدین را بیش از هر کس دیگری مسئول تربیت کودک می‌دانند. در بند ۳ ماده ۲۶ کنوانسیون حقوق کودک آمده است: «حق تقدم در انتخاب نوع آموزش فرزندان با والدین است.» همچنین بر اساس بند ۱ ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر، «والدین یا قیم قانونی، مسؤولیت‌ اصلی برای رشد و پیشرفت کودک را برعهده دارند.» به تازگی در کشور پرو نیز حق آموزش مذهبی برای والدین به رسمیت شناخته شده است. 🌐 جهت مطالعه‌ی بیشتر، کلیک کنید: https://btid.org/fa/news/210516 📎 #اعتقادات 📎 #کلام 📎 #حقوق_کودکان 🔰 معاونت تبلیغ و امور فرهنگی حوزه های علمیه 🌐 btid.org