نکاتی از درس اخلاق استاد تحریری👇👇 بسم الله چه می کند و می تواند چه کند، گاهی لقلقه زبان هست، روایت هست که نسبت بسم الله الرحمن الرحیم، نسبتش با #اسم_اعظم، نزدیکتر هست از سیاهی چشم تا سفیدی چشم، بسم الله الرحمن الرحیم را که می گوییم، حداقل توجه کنید که موجودی است که رحمانیت و رحیمیتش را در همه عالم گسترش داده، رحیم، صفت خاص خداست نسبت به انسان که انسان را قابل دانسته و تحت امر خودش قرار داده و بااین لطف که بنده به امر او مطیع باشه آثاری مترتب می کنه، این آثار را ادامه داده، مثلا صفت رحمانیت اصل وجود و اینکه عقل و اراده و ابعادی در انسان قرار داده شده که انسان دین را می طلبد و در قیامت هم انسان به آثار اعمال نیک و بد خودش می رسد، اعمال بد طرف نفی صفت رحیمیت خداست، نظام عالم نظام اسباب و مسببات هست. امر بدی را اگر داشته باشیم، اثر بدی دارد که گاهی اثر وضعی دارد فلان مدل ارتباطات. ما با توجه به ارتباط وجودی با خدای متعال از او فیض وجود را می گیریم این حالت خشوع را در خودمان نگه داریم،متقی اینگونه است، منتها برخی اعمال، مظهر اظهار خشوع هست مثل نماز،دعا، قرآن خواندن، عمل حج، نماز طواف و سعی به نحوی، خشوعی هستند در برابر خدای متعال. مسأله خشوع در دستگاه تربیتی محدود به این امور نیست. ارتباط #خشوعی با خدای متعال در همه شئون زندگی داشته باشد، با این توجه که این امر را خدا بر من قرار داده است. این نرمی دل و خشوع در نماز باید باشد، این نرمی دل، تمرکز را ایجاب می کند که ذهن را مدیریت کنم، #پراکنده نشود و به مرکز عالم توجه کند. کار بسیار مهم و سنگین و سخت و موثر و مفید که نیاز به تمرین دارد. اگر انسان تمرکز نداشته باشد از کار، لذت نمی برد. اگر غذا خوردید بدون تمرکز، لذتش کم می شود. تاثیر لذت در جان انسان با این غذا، بیشتر است تا غذا خوردن بدون تمرکز. وقتی تمرکز بود لذت می آید. در عبادت هم اینچنین است که تمرکز را با خشوع به درگاه الهی داشته باشیم. ارتباط متصل با چیزهایی که ارتباط خشوعی را می آورد، را شیطان از بین می برد. پنج نوبت نماز، که با اون حالت، بلندشویم، اسباب سبکی را هم باید فراهم کنیم برای نماز، غفلت ایجاد می شود، تکرار نیست نماز، بلکه تذکر هست، چطور غذا مجدد می خورید تکرار نشده، غذا برای رفع ضعف هست، نماز هم همینطور هست، در مسائل روحی هم همینطور هست، حتی اگر حس نمی کنید، به خودتان تلقین کنید که توجه داشته باشیم، اذان هم همین هست که توجه کنیم که این نیاز هست، ما باید این اتصال را خودمان داشته باشیم، برنامه های اختیاری دیگر که این اتصال را برقرار می کند، داشته باشیم، قرآن خواندن، مسجد رفتن روزانه، قرآن کریم هشدار می دهد که اگر فاصله طولانی شود، این دل چرکین می شود. دندان مثلا اول کمی سیاه شده، ولی سیاهی رنگ نیست، علامت خرابی است، اگر بهش اعتنا نکنم، پخش میشود یا عمیق می شود. دل هم این چنین هست، فاصله که می افتد این سنگینی میاد. آیه درباره یهود و نصاری هست، که فاصله زمانی بین دین این بزرگان با پیامبر افتاد، حجت ها بودند، اما اینها نرفتند سراغ حجج الهی، آیه آمد که «ألم یأن للذین امنوا ان تخشع قلوبهم لذکر الله» مومنین اینطور نشوند که فطال علیهم‌الامد، که خدا حجت ها را میفرستد رها نشوند، «فطال علیهم الامد»، فاصله نشود که «فقست قلوبهم»، قرآن می فرماید مثل فرزندانشان، پیامبر را می شناختند، با دینشون فاصله گرفتند، تابع داشتند مرید داشتند، با همین دین، فاصله گرفتند. ۲۶ خرداد ۱۴۰۲ @banooyeab