#یادداشت ✅ خطای هاله‌ای و سکوت مارپیچ 1⃣ یکم. گفتند مردم از #دین و اهل بیت جدا شدند. اصل ادعا که عصاره بلاهت است. اما نظرسنجی چند نهاد معتبر نشان می داد بیش از ۸۰ درصد مردم سیاه می پوشند و در مجالس عزا شرکت می کنند. امسال هم تا امروز رکورد زائرین ایرانی به عراق شکسته شد؛ ۴ میلیون نفر. گفتند بانوان ما به #بی_حجابی تمایل پیدا کردند. نظرسنجی دانشگاه تهران نشان داد ۸۴ درصد اعتقاد دینی به حجاب دارند. نظرسنجی همشهری نشان می داد حدود ۷۵ درصد گفتند اگر قانون هم نباشد حجاب شان را برنمی دارند. می گویند مردم ما از #نظام و #انقلاب بریدند. اما آخرین آمار مربوط به راه پیمائی ۲۲ بهمن است با حضور ۲۰ میلیون نفر در خیابان. از این‌دست آمار بسیار است. اما... 2⃣ دوم. تصاویری نشان می دهند که عده ای #کشف_حجاب کردند. جای دیگر یک نفر کتیبه هیات را مورد طعنه قرار می دهد. آن سوتر چند نفر به #سرود_ملی توهین می کنند. آن دیگری می گوید از دین زده شدیم. آن پایین تر #پرچم_ایران زمین می زنند و پرچم همجنسگرایی به دوش می کشند. آن گوشه به تروریسم و آدم کشی سلام می کنند و .... ازین تصاویر کم نیست. اما.... 3⃣ سوم. در این خاک همواره اقلیتی ناچیز به نام #آتئیست و طرفدار پرچم های رنگین کمانی و منحرفین اخلاقی و آدم‌کش و تروریست و منافق و غیره بوده اند. اما امروز ابزار تغییر کرده است. تا دیروز اوباشی پنهان در پستوخانه‌ها بودند و امروز به واسطه #شبکه‌های_اجتماعی بوی تعفن شان توزیع شده است. همین. و اگرنه مردم ما همان مردمند. مومن و بااخلاق و معتقد به انقلاب و اهل ایثار و فداکاری و ظلم ستیز.... 4⃣ چهارم. #خطای_هاله‌ای چیست؟ اینکه بمباران تصاویر مجعول و هدفمند در فضای مجازی را ببینیم و خیال کنیم این سیاهی‌ها در گوشی ما یعنی اکثریت مردم در واقعیت. حالا مارپیچ سکوت چیست؟ خیال کنیم در مقابل همین سیاهی مجازی، در اقلیتیم و آنگاه سکوت کنیم. همین دو کافی است تا #قلب_واقع صورت گیرد؛ قلب واقع برخی را مسخ می کند و به خیابان می کشد و برخی را ناامید می کند و گوشه گیر و اما همه ما در قبال ایندو مسؤولیم. امروز هرجا هستیم یک وظیفه اصلی داریم. مارپیچ سکوت رو بشکنیم و واقعیت ها را فریاد کنیم و خطای هاله‌ای ناظران بی طرف را از بین ببریم. یک نمونه همین #اربعین. راه‌پیمائی اربعین مقصد نهائی‌اش چیست؟ تبدیل عبادت فردی به عبادت جمعی و تجلی ظلم ستیزی و تمدن سازی مومنین. همین را می خواهند سانسور کنند. اجازه ندهیم. رسانه شویم؛ امروز اربعین و فردا واقعیت دیگر از حقیقت... ✍ نویسنده: محسن مهدیان https://eitaa.com/joinchat/3589996566C30f040f3b9

👆 ولی این پایان ماجرا نیست. جنگ 2023 خود کربلاست. حق خالص در برابر باطل خالص. صحنه جنگ غزه هیچ شبهه ای ندارد. هر جنایتی که تصور بکنی اینجاست. عین کربلا. هر روز یک پیشروی تازه برای شیطان. هر ساعت خون جدید برای ضحاک. ظلم خالص. بدون افزودنی،با پخش زنده، با اخرین فناوری های روز آمریکا و اروپا، پاکسازی با دقت میلیمتری. بدون جلوه های ویژه، جنات ناب. عریان عریان عریان. عین کربلا. تا کجا می توانی چشم هایت را بسته نگه داری؟ تا کجا میتوانی این صحنه را ببینی و سکوت کنی؟ تا کجا می توانی اعتراض کنی و هزینه ندهی؟ تا کجا می توانی هزینه بدهی و بایستی؟ سوال اصلی این قضیه "تا کجا؟" است. عین کربلا. امکان ندارند کسی به این معرکه کشیده نشود. معرکه یقه اش را میگیرد. یا این طرفی یا آن طرف. یا ظالمی یا مبارز. وسط بازی هم ندارد. عین کربلا. می آید دنبالت پشت میز، گوشه کافه، پای صفحه اینستاگرام، کنار رختخواب، پای تخته، در صف اتوبوس، پای گلدان، در دورترین نقطه ها، سراغ بی ربط ترین آدم ها و سریع ترین فراری ها. یقه ات را میگیرد و می پرسد: " تا کجا؟" چپ یا راست، سیاسی یا غیر سیاسی، مسلمان یا بی دین، هیچ فرقی ندارد، حتی خود اسراییل را هم مخاطب میکند: تا کجا جنایت را جلو میبری؟ تا کجا ترور میکنی؟ تا کجا خون میخوری؟ تو ای دولت آمریکا تا کجا پای اسراییل می ایستی؟ ای تمدن غربی و اروپا تا کجا پشتیبانی میکنی؟ آهای کشور اسلامی تا کجا نگاه میکنی؟ ای باکو و ترکیه و سعودی تا کجا به اسراییل کمک میکنی؟ هیچ کس از این سوال مصون نیست. ای یمنی ها تا کجا هزینه میدهید؟ ایرانیها تا کجا صبر میکنید؟ تا کجا در تله جنگ نمی افتید؟ تا کجا جنگ را باور میکنی؟ جوابها در این یکسال پیداست. بودند کسانی که فقط یک ماه بعد از 7 اکتبر در تهران گفتند: "مردم ایران از اینکه جای فلسطینی ها هزینه بدهند خسته اند". آ.خامنه ای ولی کسی بود که معنای این نبرد را همان ابتدا فهمید و گفت "شرایط کنونی منطقه به گونه‌ای است که هم برای دشمن صهیونیستی شرایط مرگ و زندگی است و هم برای جبهه حق". شاید مهمترین جمله سال اخیر که بعضی ها دوست دارند نشنوند. او و هزاران ایرانی که آماده شهادت در جمعه بعد از حمله به اسراییل جمع شدند پاسخ شان را بلند اعلام کردند. اما چیزی تمام نشده، منتظر باشید که به زودی عادیسازان یقه تان را بگیرند و به اعتراض بپرسند تا کجا هزینه بدهیم؟! درد معترضین به حماس دقیقا اینجاست که "چرا ما را در این موقعیت قرار دادی؟ چرا روزگار عادی مرا به هم زدی؟" عین کربلا. آنجا هم حسین را متهم به تفرقه کردند. اما او پرچم "تا کجا؟" را برداشت و جلوی عادیسازی شیطان ایستاد. حالا نوبت امتحان ماست. اشتباه نکنید، مساله نه صرفا آخرتی و اعتقادی بلکه عمیقا انسانی و اکنونی است. اگر عادیسازان پسا کربلا دنیایی داشتند ما نیز در فردای تماشا دنیایی خواهیم داشت. بله این جعبه پاندورایی بود که ضیف و سنوار و حماس آگاهانه بازش کردند، اما شاید تصور نمیکردند که پخش زنده قتل یک ملت، این نسل کشی عیان، این هلوکاست واقعی، کک جامعه عرب و ترک مسلمان را هم نگزد! حتی در پایتخت های غربی تظاهرات شد اما کشورهای مسلمان در کمال آرامش و اسلام رحمانی و مناسک عبادی به همکاری با قاتل ادامه دادند! جز بعضی شیعیان، عین کربلا. تا کجا اسلام مرده است؟ تا کجا انسان مرده است؟ شاید اینجا بود که یحیی سنوار، این اسطوره زمان، خالق 7 اکتبر، زاده اردوگاه، پرورده زندان، دشمن شیطان، در پیامی به مذاکره کنندگان گفت: «باید راهی را که آغاز کرده‌ایم ادامه دهیم و اگر نه، بگذار این یک کربلای دیگر بشود.» سنوار پاسخش را داد و حماسه ای حسینی ساخت. خون یحیی خطرناک است نه اندوهناک. تازه آغاز ماجراست و این سوال ما را رها نمیکند، تا کجا؟ تا آخر تاریخ، عین کربلا. #یادداشت @salmaneshoon