✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ #تفسیر_قران_جلسه_99 🌹 آیه ۱۰۶ سوره مائده - بخش۱ 💥يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءامَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِنْكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنْتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِنْ بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَ لَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَ لَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَمِنَ الْآثِمِينَ #ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده اید وقتی مرگ یكی از شما فرا رسد، باید در حال وصیّت، دو عادل از خودتان را بر وصیّت شاهد بگیرید؛ یا اگر در سفر بودید و مرگِ شما فرا رسید دو نفر از غیر هم‌ كیشان خود را شاهد وصیّت بگیرید. و اگر (در صداقت آنان) شک كردید، هر دو را بعد از نماز نگه دارید، پس به خدا سوگند یاد می ‌كنند كه ما این شهادت را به هیچ قیمتی نمی‌‌ فروشیم هر چند [مورد شهادت‌] خویشاوندان ما باشند، و شهادت الهی را پنهان نمی ‌كنیم، كه اگر پنهان كنیم از گناهكاران خواهیم بود. 🌷 #حَضَرَ: فرا رسد 🌷 #أَحَدَكُم: یکی از شما 🌷 #الْمَوْت: مرگ 🌷 #حِينَ_الْوَصِيَّةِ: در حال وصیت 🌷 #اثْنَانِ_ذَوَا_عَدْل: دو عادل 🌷 #آخَرَان: دیگران 🌷 #ضَرَبْتُمْ_فِي_الْأَرْض: در زمین ‌گام برداشتید کنایه از، در سفر بودید 🌷 #أصَابَتْكُم:ْ فرا رسید 🌷 #تَحْبِسُونَهُمَا: هر دو را نگه دارید 🌷 #الصَّلَاةِ: نماز 🌷 #إِنِ_ارْتَبْتُم: اگر به شک افتادید 🌷 #ثَمَنًا: قیمتی 🌷 #ذَا_قُرْبَىٰ: خویشاوندان 🌷 #لا_نَكْتُمُ: پنهان نمی کنیم 🌷 #شَهَادَةَ اللَّه: شهادت الهی 🌷 #الْآثِمِينَ: گناهکاران #شأن_نزول_آیه: این آیه در مدینه نازل شده است. در مورد نزول اين آيه و دو آيه بعد نقل شده كه يک نفر از مسلمانان به نام «ابن ابى ماريه» به اتفاق دو نفر از مسيحيان عرب به نام «تميم» و «عدى» كه دو برادر بودند به قصد تجارت از مدينه خارج شدند در اثناى راه «ابن ماريه» كه مسلمان بود بيمار شد، وصيّت‌ نامه ‌اى نوشت و آن را در ميان وسایل خود مخفى كرد و اموال خود را به دست دو همسفر نصرانى سپرد، وصيّت كرد كه آنها را به خانواده او برسانند، و از دنيا رفت، همسفران متاع او را گشودند و چيزهاى گران قيمت و جالب آن را برداشتند و بقيّه را به ورثه بازگرداندند. ورثه هنگامى كه متاع را گشودند، قسمتى از اموالى كه «ابن ابى ماريه» با خود برده بود در آن نيافتند، ناگاه چشمان آنها به وصيّت نامه افتاد، ديدند، صورت تمام اموال مسروقه در آن ثبت است، مطلب را با آن دو نفر مسيحى همسفر در ميان گذاشتند آنها انكار كرده و گفتند: هر چه به ما داده بود به شما تحويل داده ‌ايم! ناچار به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» شكايت كردند، آيه نازل شد و حكم آن را بيان كرد. ⬅️ در جلسه بعدی به شرح آیه می پردازیم ...ادامه دارد... ✍تهیه و تنظیم : استاد عاشوری