چه روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی چه اشکها که در گلو، رسوب شد نیامدی تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی...

سعید، دربان متوکل مامور شده بود شبانه خانه ات را غارت کند به خانه که رسید، نردبان گذاشت، روی بام خانه رفت و در تاریکی دنبال جای پا گشت تا از بام پایین بیاید. کسی به اسم صدایش زد صدای مهربان تو بود. گفتی: سعید! تاریک است... صبر کن برایت چراغ بیاورم برداشتى از زندگى امام‌دهم‌شيعيان امام على‌‌النقى‌الهادى(عليهم‌السلام)