#عیدانه روز اول ‌که نامَش را بردم... دلم آرام گرفت و... شیرین‌کام شدم! جان و جهانَ‌م... روح و روان‌م... خلاصه شد در او! روز و شب... شب و روز... و گاه و بی‌گاهِ من... شد عشق‌بازی با نامَ‌ش؛ و من... یک رفیق دارم... که با دنیا معامله‌اش نمی‌کنم! نامش #حسین است! و من... رفیق‌باز تَر از او ندیده‌ا

فطرسِ ملَک... آمدنت را زمین از نخستین صبح آفرینش، با تمام لهجه‌هایش سروده است! وقتی که توبهٔ آدم به برکت نامت پذیرفته شد و فطرسِ ملَک، انکسار بال‌هایش را به یمن تبرک قنداقه‌ات، عافیت بخشید. آمدی و چون پلک گشودی، جام‌های عالم از شرابی ناب لبریز شد. به راستی پیش از آمدنت، خورشید به تماشای کدام صبح دل‌انگیز امید بسته بود، در هر طلوعش؟! و خون خدا پیش از تو، چگونه در رگ‌های زمین جاری می‌شد؟ آمدنت، تمام حس باریدن بود بر تشنگی دیرین زمین و چشمان نافذت، تمام دلیل عاشق‌شدن! و خون تو ای قامت تمام‌نمای حقیقت، سرنوشت فصل آخر هستی را بر جریدهٔ عالم رقم خواهد زد، وقتی که منجی، با پرچمی از نام تو بر دوش، باز‌می‌گردد و نجوای «انا المنتقم» او، اهل زمین را فراخواهد خواند!

مژده بده امروز شده شادان دل مهدی میلاد حسین است بیا سائل مهدی کشتی نجات آمده طوفان زدگان را باخود ببرد یکسره تا ساحل مهدی...

تولدتون مبارک آقای کشتی نجات آقای من...

نرم ... چیزی شبیه خاک بی ادعا ... چیزی شبیه خاک ارزشمندِ بی صدا ... چیزی شبیه خاک ارزشمندِ بی‌رقیبِ بی‌صدا ... چیزی شبیه خاک این مقام کسی است که به "امام داری" رسیده است! چیزی شبیه عباس (علیه‌السلام)