چقدر خوبه که تمرین کنیم اهل سحر بشیم تا به برکتش، فرزندانمون اهل سحر بشن.

تمرین کنیم حتی شده پنج دقیقه قبل از نماز صبح بیدار باشیم؛ ولو برای خوردن یه لیوان شیر، ولو برای خوردن یه لیوان آب و..

به هر قیمتی شده نفسمون که یه عمر چاق و چله شده را، آروم آروم رامش کنیم.

اونوقت در طول روز، با لذت، برای بچه هامون از بیداری سحر بگیم خدا هم مضاعف یاری میکنه.

فطرت بچه ها بیداره! مثل ما بزرگترا نیست که بواسطه ی کج روی و یه عمر حرف خدا رو نشنیدن، گرد و غبار گرفته باشه و بعد هر بار بیداری دوباره فریب بخوریم.

فطرت بچه ها تر و تازه ست؛ پره از رنگ و بوی خدا! اونم نه خدای خیالی که ما عمری برای خودمون ساختیم

تکلیف ما اینه که تا جایی که میتونیم این فطرت، تر و تازه بمونه😍 بقیه ش با خداست🌹

گاهی خوبه که: حدود یک ربع مونده به اذان صبح، بچه ها را با نوازش و بوسه و التماس(😉) از خواب بیدار کنیم؛

خوراکی مورد علاقه شونو بیاریم. چند دقیقه ای دو نفری با هم باشیم و خوراکی بخوریم و بعدش کمکش کنیم بخوابه☺️

در پاسخ سوالش که: چرا الان بیداریم بگیم: این ساعتو بهش میگن سحر😍 خدا این ساعتو خیلییی دوست داره

خدا ازمون خواسته این ساعت بیدار باشیم کسانیکه خدا رو دوست دارن، این ساعت بیدارن