نحوه شهادت امام سجاد (علیه السلام)
حضرت سید الساجدین (ع) پس از گذراندن یک عمر پربرکت که در یکی از حساسترین دورههای تاریخ اسلام واقع شد از ویژگیهای مهمی در بین مردم برخوردار شده بود؛ چراکه فضایل و مکارم اخلاقی آن حضرت (ع) در هر مجلس و محفلی بیان میشد و در یک کلام امام (ع) در دلها و عواطف مردم جا گرفته بود. این وضع بر امویان دشوار بود و آنها را میرنجاند و از همه کس بیشتر ولیدبن عبدالملک کینه امام را در دل داشت. او بارها میگفت: «من تا وقتی که علی بن الحسین در دنیا باشد راحت نیستم». این بود که وقتی زمام سلطنت را به دست گرفت تصمیم گرفت امام را مسموم کند؛ لذا زهر کشندهای برای کارگزارش در مدینه فرستاد و به او دستور داد تا این زهر را به امام بخوراند و آن نانجیب نیز دستور ولید را عملی کرد. زهر در بدن نازنین امام کارگر شد و بدین وسیله حضرت در سن ۵۷ سالگی در مدینه طیبه به شهادت رسید.پیکر پاک امام سجاد (ع) را در شهر مدینه تشییع کردند. در آن شهر از پیکر امام تشییع بی نظیری صورت گرفت؛ زیرا تودههای مردم از مناطق مختلف بر جنازه حضرت حاضر شدند و همگی پریشان و گریان و دل شکسته جنازه مطهر حضرت (ع) را بر دوش میبردند. مردم در هالهای از اشک با امام وداع میکردند. بدن مطهر حضرت سجاد (ع) را به قبرستان بقیع بردند و در قبری که در کنار قبر عمویش امام حسن مجتبی علیه السلام آماده ساخته بودند به خاک سپردند.
امام سجاد(ع) دو اقدام را به انجام رساندند: یکی ایجاد یک معنویت حقیقی در تاریخ اسلام، و دیگری، احیای گرایش به اهل بیت(ع) بر محور سید الشهداء(ع).
تربیت انسان به این است که یک عمر برای امام حسین(ع) گریه کرده باشد.
«امام سجاد(ع) دو اقدام را به انجام رساندند: یکی ایجاد یک معنویت حقیقی در تاریخ اسلام، و دیگری، احیای گرایش به اهل بیت(ع) بر محور سید الشهداء(ع).
یکی از کارهای ایشان که جزء عبادات علنی امام سجاد(ع) بود بکاء بر سیدالشهداء(ع) است. گاهی به نظر میرسد که این چه مبارزهای است؟ گریه، مبارزه مسنها و پیرمردها و پیرزنها است!
درحالیکه اینگونه نیست. این درک از کار حضرت سجاد(ع) غلط است. برخی از انقلابیهای قبل انقلاب اسلامی، میگفتند «چرا از مردم اشک میگیرید، اسلحه به دستشان بدهید!». متوجه نبودند که اسلحه را مارکسیستها هم میدهند! کشته دنیا که به دردی نمیخورد.
اگر بخواهید آدمی تربیت کنید که هستیاش را برای امام و در راه ولایت بدهد باید یک عمر برای امام حسین(ع) گریه کرده باشد، صاف شده باشد و حق و باطل را شناخته باشد، انگیزه جهادش درست شده باشد. زیارت عاشورا همین است، انگیزه درگیری بین حق و باطل را بر محور عاشورا ایجاد میکند.»
#استاد_میرباقری