. این خبر گرچه کمی قدیمی است، ولی برای کسی که می‌خواد گوشه‌ای از قدرت ایران اسلامی رو درک کنه، بسه

#سوال با سلام تو یه گروه سوال شده که چرا امشب برای امام حسن عسکری شام غریبان نمیگیرن و اکثرا کانالهای تلویزیون جشن بیعت گرفتن؟ آیا این بی احترامی نیست ؟

سلام و احترام‌ «عیدالزهرا» صحت یا خرافه؟ مطلبی جامع و روشنگرانه بهمراه فتاوای ✅🌴 عیدالزهراوجشن گرفتن نهم ربیع الاول به دوجهت می‌تواندباشد: 👈نخست آنکه سالروزبه امامت رسیدن حضرت ولی عصرامام زمان(عج) است،دومین مناسبت که بین برخی ازمردم به غلط مشهورشده،سالروزقتل عمربن خطاب است. 🔸امانسبت به امامت امام عصرازآن جهت که هشتم ربیع الاول روزشهادت امام حسن عسکری است وازآن به بعدامامت به عهده امام زمان حضرت ولی عصر سپرده می‌شود،شیعیان برای به امامت رسیدن امام زمان خشنودندوجشن می‌گیرند.بااین کاریک نوع ابرازاحساسات وعرض ارادت نسبت به آن وجودشریف ومادربزرگوارش حضرت زهرا (س) می‌کنند،امادرعین حال هیچ گونه توصیه‌ای ازسوی معصومین برجشن گرفتن این روزنداریم. ⬅️ دومین جهت که بین مردم به غلط مشهورگشته که سالروزقتل عمر،نهم ربیع الاول است،نیزبدون مستندودلیل معتبراست.زیراطبق منابع تاریخی فریقین(شیعی وسنی)عمربن خطاب درروزبیست و سوم ذی الحجه ترورشد.پس ازسه روزدرگذشت.بنابراین اودراواخرذی الحجه درگذشته است. وقتل او در ۹ ربیع الاول فاقددلیل معتبراست.بسیاری ازبزرگان شیعه براین اتفاق نظردارندکه تاریخ قتل خلیفه دوم ۲۶ یا ۲۹ ذی الحجة سال ۲۳ هـ .ق است.على بن حسين مسعودى ویعقوبی،دو تن ازمورّخان بنام شیعه همچنین همه تاریخ نگاران اهل سنت برهمین عقیده بوده اند .(۱) شیخ مفیددرکتاب« مسار الشیعه » آورده است: درروز بیست وششم ذی الحجة سال ۲۳ هجری عمربن خطاب مجروح گردیدودربیست و نهم ماه درگذشت.(۲) هم چنین شیخ ابراهیم بن علی کفعمی درکتابی معروف به مصباح آورده است: بایددانست که قتل خلیفه دوم در ۲۶ ذی الحجة سال ۲۳ هـ .ق واقع شده است.این مطلبی است که صاحبان کتاب های»، «طبقات »،« مسارالشیعه»،و....برآن تصریح نموده اند،بلکه اجماع مورّخان شیعه واهل تسنن نیزبراین است.(۳) اماشادمانی کردن وگرفتن جلسان شادی برای قتل عمربن خطاب( فارغ ازاین که درچه تاریخی روی داده باشد)،صحیح نیست: نه تنها در شرایط کنونی، بلکه در دوران ائمه معصومین نیز چنین مواردی که در سالروز قتل عمر برنامه و جلسه شادمانی برپا کنند، گزارش نشده است. شیعیان نیز چنین برنامه‌ای نداشته‌اند. چنانچه برخی از شیعیان و نزدیکان ائمه به ناسزاگویی به خلفا می‌پرداختند، اهل بیت با آنان برخورد می‌نمودند. همچنین این کار توسط مراجع بزرگ تقلید شیعه نهی شده و توهین به بزرگان اهل سنت را جایز نمی دانند . بر گزاری این مراسم امروزه از طرف عده ای بعضا همراه با کارهای زشت همراه است که مطمئناً بر خلاف دین اسلام و توصیه ائمه اهل بیت (ع) است. در شرایط فعلی که اسلام بیش از همه زمان‌ها نیاز به اتحاد و انسجام مسلمانان دارد ، شایسته نسیت که ما شیعیان با برپایی چنین مراسمی دامنه اختلافات را گسترده‌تر و فاصلة میان مسلمانان را بیشتر نماییم. وحدت و انسجام اسلامی از برترین نعمت‌های خدادادی است، همان گونه که امیرالمؤمنین فرمود: خداوند بر این امت منت نهاده و بین آنها الفت و اتحاد ایجاد کرده که در سایة آن زندگی کنند . به کنف حمایت آن پناهنده شوند. این نعمتی است که احدی نمی‌تواند بهایی برایش بگذارد. زیرا از هر بهایی گران‌قدرتر و از هر چیز پر ارزشی با ارزش‌تر است.(۴) برپایی چنین جلساتی با هر عنوان، آتش دشمنی اهل سنت را برمی‌افروزد. آنان را نیز به مقابله به مثل و توهین و هتک حرمت به مقدسات شیعه و احیاناً تعرض به جان شیعیان وا می‌دارد که این قطعاً مورد رضایت امام زمان نیست. پی‌نوشت ها‌: ۱. مروج الذهب و معادن الجوهر،على بن حسين مسعودى‏، ج ۲، ص ۳۲۱؛ تاريخ يعقوبي، يعقوبي(متوفي ۲۸۴)، ج ۲، ص ۱۵۹؛ الطبقات الكبرى‏، ابن سعد كاتب واقدى‏، ج ۳، ص ۲۵۸، ناشر: دار الكتب العلمية، مكان نشر: بيروت‏، سال چاپ: ۱۴۱۸، نوبت چاپ: دوم‏ ؛ تاريخ مدينه، ابن شَبّه نميري(متوفي ۲۶۲)، ج ۳، ص ۸۹۵ و۹۴۳ ؛ تاريخ خليفه بن خياط، خليفه بن خياط عصفري(متوفي ۲۴۰)، ص ۱۰۹؛ أخبار الطِوال، ابوحنيفه دينوري(متوفي ۲۸۲)، ص ۱۳۹؛ تاريخ كبير، بخاري(متوفي ۲۵۶)، ج ۶، ص ۱۳۸؛ المصنف، ابن أبي شيبه كوفي(متوفي ۲۳۵)، ج ۸، ص ۴۱ ؛ أخبار الطِوال، ابوحنيفه دينوري(متوفي ۲۸۲)، ص ۱۳۹؛ تاريخ طبري، طبري(متوفي ۳۱۰)، ج ۳، ص ۲۶۵؛ طبقات الكبرى، محمد بن سعد(متوفي ۲۳۰)، ج ۳، ص ۳۶۴ ؛ أنساب‏الأشراف، بلاذرى (متوفي ۲۷۹)، ج‏۱۰، ص۴۳۹ ؛ اُسدالغابه، ابن اثير(متوفي ۶۳۰)، ج ۴، ص ۷۷ ؛ شرح نهج‌البلاغه، ابن أبي الحديد(متوفي ۶۵۶)، ج ۱۲، ص ۱۸۴ . ۲. مسار الشيعة (المجموعة)،الشيخ المفيد، ص ۲۳ . ۳. المصباح، كفعمي، ص۵۱۱. ۴. نهج البلاغه خطبه ۱۹۲.

باسلام و احترام، البته من درمورد روز نهم ربیع الاول جایی دیده بودم که نوشته بود روز مرگ عمرسعد ملعون است که ظاهرا تشابه نامی این دونفر یعنی عمربن خطاب و عمربن سعد شاید موجب این اشتباه روز مرگ عمر شده است.

سلام و عرض ادب #پاسخ 👇⬇️ ✅🌴نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلكه آغاز دوره‌ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می‌آید. در سال روز نهم ربیع الاول كه یادمان آغاز امامت ولی عصر علیه السلام است، تصمیم گرفتیم در چند سطر كوتاه به رخ دادهایی كه پس از شهادت امام حسن عسكری علیه السلام در سامرا روی داد، اشاره كنیم.⬇️ 👈روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال 260 هـ.ق، امام حسن عسكری علیه‌السلام پس از این كه نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری كه هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید. این حادثه در شرایطی روی داد كه امام یازدهم افزون بر این كه مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده كرده بود، شب پیش از شهادت شان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه‌های بسیاری به شهرهای شیعه نشین فرستادند. 🔸خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری كردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام، سامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود. ⬅️ عثمان بن سعید عمری، به نمایندگی از حجت بن‌الحسن علیه‌السلام متصدی غسل و كفن و دفن حضرت شد و بر اساس گفته شیخ صدوق، خود امام زمان علیه‌السلام با كنار زدن عمویش جعفر كه قصد نمازگزاردن داشت، بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواند. 🔹حكومت عباسی از مدت‌ها پیش بر اساس سخن رسول‌الله صلی‌الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام مبنی بر این كه مهدی فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است، امام یازدهم را زیر نظر داشت و مراقب بود تا فرزندی از ایشان نماند، ولی امام یازدهم با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش این نقشه را باطل كرده بود. پس از شهادت امام كم كم خبر فرزندی به نام مهدی علیه‌السلام پخش شد و تلاش چند باره خلیفه عباسی برای یافتن امام مهدی علیه‌السلام به نتیجه نرسید. 🔻عثمان بن سعید، نائب اول امام بود و با آغاز غیبت ولی عصر علیه السلام توقیعات حضرت را به شیعیان می‌رساند. از همین زمان بود كه شیعیان برای نخستین بار طعم غیبت را چشیدند. آغاز غیبت صغری مصادف با آغاز امامت حضرت مهدی علیه السلام بود تا مردم آرام آرام با مفهوم تلخ و دردناک غیبت آشنا شده، بتوانند تا آن زمان كه به اشتباه خود پی می‌برند و به وظایف خود در برابر امامان آگاه می‌شوند، همچنان دیندار بمانند. 🔸در دوران غیبت صغرا چهار نایب خاص، امر وساطت میان امام علیه السلام و شیعیان را به عهده داشته و چنان‌كه خواهیم دید، همه آنها معروف و سرشناس بوده‌اند. آنان احكام دین را از وجود اقدس امام زمان علیه السلام گرفته و در اختیار شیعیان می‌گذاشتند. ⬅️ سؤالات [كتبی و شفاهی] ایشان را به حضور امام زمان علیه السلام برده و سپس پاسخ را به شیعیان می‌رسانیدند و همچنین، وجوه شرعی شیعیان را با وكالتی، كه از امام داشتند، می‌گرفتند [و به حضرت تحویل می‌دادند یا با اجازة ایشان مصرف می‌كردند] 🔸آنان جمعی بودند كه امام حسن عسكری علیه السلام در زمان حیات خود عدالتشان را تأیید فرمود و همه را به عنوان امین امام زمان علیه السلام معرفی كرد و بعد از خود، ناظر املاک و متصدی كارهای خویش گردانید، و آنها را با نام و نسب به مردم معرفی نمود. #جهادتبیین ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin

#سوال سلام وقت بخیر آیا سابقه داشته پیامبر (ص) اسیری رو به بردگی بگیرن؟ علت اینکه فقها معتقدند چنین مجوزی وجود داره چیه؟ فقهای اهل سنت چطور؟

#پاسخ ✅پیامبر ما ۱۴۰۰ سال پیش وقتی اجداد کافران امروزی، دختران را زنده به گور می‌کردن؛ به زنان، زندگی و آزادی بخشید وبرده ای را برای خود اسیر نکرد.. ✅از پیامبر گرامى اسلام(ص) نقل شده است: پیوسته جبرئیل سفارش بردگان را به من می‌‏کرد تا آن‌جا که گمان کردم به زودى ضرب الاجلى براى آنها می‌‏شود که به هنگام رسیدن آن آزاد شوند. 🔹بسیارى از یاران بزرگ پیامبر(ص) بردگان بودند و یا بردگان آزاد شده، و در حقیقت بسیارى از آنها به صورت معاون براى بزرگان اسلام انجام وظیفه می‌‏کردند. سلمان، بلال، عمار یاسر و قنبر را می‌توان در این گروه نام برد، بعد از غزوه بنى المصطلق پیامبر(ص) با یکى از کنیزان آزاد شده این قبیله ازدواج کرد و همین امر بهانه‌‏اى برای آزادى تمام اسراى قبیله شد. ✅پیامبر مانع رفتارهای خشن (که نزد اعراب معمول بود) با اسیران می‌شد. 🔹 پیامبر اکرم چند تن را که دشمنان خطرناک مدینه و اسلام می‌پنداشت، کشت و از بقیه چشم پوشید. اسیران در مدینه بین مسلمانان پراکنده شدند و پیامبر به نیک رفتاری با آنها سفارش کرد. بیشتر آنها، از جمله کسی که عباس بن عبدالمطلب، عموی پیامبر، را کشته بود، با پرداخت فدیه، آزاد شدند، و چندتن از آنان، در مقابلِ آموختن سواد به زید بن ثابت و دیگر فرزندان انصار از اسارت رهایی یافتند و چند تن دیگر بدون پرداخت فدیه آزاد شدند. 👈 منابع اسلامی همچنین از قرار صلحی می‌گویند که پس از فتح خیبر بین سپاه پیامبر و یهودیان خیبر منعقد شد، که بر طبق آن مقرر شد خون جنگجویان درون قلعه محفوظ بماند و آنان با زنان و کودکانشان سرزمین خیبر را ترک کنند و اموال و طلاها و زمین‌ها و سلاح‌ها و زره‌ها و جامه‌ها را تسلیم پیامبر کنند. ✅آزاد کردن بردگان یکى از مهم‌ترین عبادات و اعمال خیر در اسلام است، و پیشوایان اسلام در این مسئله پیش‌قدم بودند، تا آنچه که در حالات امام علی(ع) نوشته‌‏اند: هزار برده را از دست‌رنج خود آزاد کرد. #جهادتبیین ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin

#پاسخی_ دیگر 🔰اصولا قضاوت در خصوص برخی مسایل نمی تواند تک بعدی و یک جانبه باشد. برای رسیدن به قضاوتی منصفانه و عادلانه در مورد آن ها نیاز است که انسان حقیقت جو، همه جوانب و ابعاد زمانی و مکانی و فرهنگی و اجتماعی مسئله را با دقت بررسی کند تا به نتیجه برسد. ⬅️موضوع برده داری در اسلام یکی از این موارد ویژه است. اسلام پس از شکل گیری در خصوص برخی انحرافات به طور ضربتی و قاطعانه برخورد کرد. اما در بسیاری از موارد هم برخورد این گونه نبود و به حکم عقل هم نباید این گونه باشد؛ به عنوان مثال در خصوص حکم شراب این گونه نبوده و این حکم به مرور زمان و تا حدودی تدریجی ابلاغ شده است. معمولا برخوردهای جدی و ضربتی اسلام در خصوص مشکلات عمیق عقیدتی بود، نه معضلات اجتماعی که حل آن نیاز به فرایندی حساب شده و دقیق دارد. 🔰اما در خصوص برده داری پیش از هر چیز لازم است وضعیت این فرهنگ در جوامع آن روز مد نظر قرار گیرد. آن گاه شیوه برخورد اسلام با این پدیده زشت بررسی گردد؛ در واقع ما با یک فرهنگ اشتباه و عادت نادرست مواجه نیستیم. بلکه با یک ساختار پیچیده اجتماعی مواجهیم که در همه اجزا و تار و پود جامعه راه یافته، اقتصاد و فرهنگ و معیشت و دیگر ارکان جامعه با آن درهم تنیده است. 👈وجود بردگان در جوامع گوناگون آن قدر عمیق و بدیهی بود که در متمدن ترین کشورها تا حدود ۱۵۰ سال پیش بردگان جزء جداناپذیر بسیاری از جوامع بودند . تصور حذف برده ها از ساختار زندگی فردی و اجتماعی به ذهن کسی خطور نمی کرد ؛ 👈مسلما این مساله در ۱۴۰۰ سال پیش بسیار عمیق تر و ریشه ای تر در جامعه استقرار داشت. اسلام نمی توانست با این مساله به شکلی سطحی و به اصطلاح انقلابی برخورد نماید. 🔰اما در خصوص نوع نظر اسلام به این مساله باید گفت: از آیات قرآن به دست می آید اسلام با بردگان و برده داری به عنوان حقیقتی موجود در جامعه برخورد کرده، احکام و راهکارهایی مشخص را در خصوص مواجهه با این حقیقت موجود و جهت گیری آن به سمتی معین ارائه داده است. با اندکی تامل می توان دریافت راهکارهای اسلام قوی ترین و منطقی ترین شیوه در مسیر منتفی نمودن و از بین بردن این فرهنگ غلط بوده است. ⬅️اسلام به هیچ وجه به برده داری به عنوان یک اصل و ضرورت نگاه نمی کند، بلکه تنها راهکارهایی برای برخورد درست با این حقیقت موجود ارائه می دهد. در واقع ابتدا برای اساس این مساله فلسفه و ساختار معینی تعریف کرده، تبیین می کند که در منظومه فکری اسلام در حقیقت انسانی افراد تفاوتی وجود ندارد. تفاوت انسان ها تنها در تقوا و ایمان آن هاست تا مولی هیچ گاه انسانیت خود را بالاتر از برده اش نبیند.👈 این مساله یکی از مهم ترین معضلات در مبنای فکری برده داری بود که البته طرح همین مساله بیش از هر چیز برای کفار و مشرکان قریش ناگوار بود. ✅در گام بعدی اسلام تلاش نمود در زمان بندی معینی برای ریشه کنی این پدیده شوم به مقابله عملی برخیزد. در این مسیر مساله را به دو بخش بردگان موجود در جامعه و بردگانی که ممکن است به جامعه افزوده شوند تقسیم کرد؛ مشخص است که مساله ضروری در این میان مانع آفرینی در مسیر شکل گیری و توسعه این پدیده، یعنی راه ورود افراد جدید به حوزه بردگی است که اسلام با ترفندی این مسیر را بسیار محدود نمود. ⬅️برای توضیح این مساله مهم باید گفت: در عصر بعثت رسول گرامی اسلام(ص) برای بردگی راه های متعددی وجود داشت. وجود هر یک از این راه ها به بردگی رسمیت می بخشید و قانونی به حساب می آمد. آن راه ها بدین قرار بود:⬇️ 💢اسارت درجنگ ها: طبیعی است که دو طرف درگیر در جنگ از یکدیگر اسیر بگیرند. اسیران به صورت برده به خدمت گرفته می شدند. 💢ـ خواست حاکم و سرپرست: حاکم و سرپرست ستمگر افراد زیر دست را به بردگی می گرفت و در مزارع و دامداری ، به کار می گماشت. احیاناً آنان را به عنوان برده می فروخت. 💢ـ تبعیت طفل از مادر خویش که برده و کنیز بود، اگر چه پدرش آزاد بود، ولی به جهت کنیز بودنِ مادر، طفل هم محکوم به بردگی بود. 💢ـ فرار از لشکر و امتناع از جنگیدن و خدمت سربازی. 💢- فرار از کشوری و پناهنده شدن به دولت دیگر و خود را تسلیم آن حکومت نمودن . این کار برای حکمرانان کشوری که بدان پناهنده شده بودند، ایجاد حق می کرد و آنان می توانستند پناهندگان را به بردگی بگیرند. 💢ـ ارتکاب جرایمی همانند قتل،‌ دزدی و ... (جریان به بردگی گرفتن ساختگی بنیامین، برادر حضرت یوسف(ع) به جرم سرقت گویای این امر است). 💢ـ فقری که به موجب آن شخص خودش را به دیگری بفروشد و خود را ملزم سازد برای مولایش کار کند. 💢ـ فروختن فرزند؛ پدر حق داشت فرزند خویش را جهت تنگدستی به عنوان برده بفروشد. 💢ـ فروختن همسر؛ شوهر حق داشت. همسر خویش را به عنوان برده به فروش برساند. 💢ـ آدم ربایی، فرد دزدیده شده به عنوان برده فروخته می شد، مانند زید بن حارثه که ربوده و به عنوان غلام فروخته شد. 💢ـ باختن در قما

ر؛ گاهی فرد قمار باز خود را گرو قمار قرار می داد و در صورت باختن ، برده می شد. ✅اسلام همه این راه ها و سرچشمه های بردگی را مسدود نمود. تنها اوّلی را با شرایطی پذیرفت. آن را هم هرگز به عنوان جنبه الزامی اعلان نکرد؛ در واقع در صورت پیروزی در جنگ ، گرفتن برده الزامی نبود، بلکه دستور اسلام در این مورد این است که بعد از پایان جنگ با کفار، افرادی که اسیر می شوند، به چند صورت با آنان برخورد شود:👇👇 👈- از آنان فدیه گرفته شده، آزاد شوند؛ 👈- با اسیران مسلمان مبادله شوند؛ 👈- با انجام اموری نظیر آموختن خواندن و نوشتن به مسلمانان آزادی خود را به دست آورند ؛ در مواردی که راه های قبلی به صلاح یا ممکن نبود، به جای این که آن ها را بکشند، اسیرشان کرده و برای خدمت، به کار بگمارند و بین مردم تقسیم کنند. ⬅️بسیاری همین امر را نشانه تایید برده داری و همراهی اسلام با این رفتار غلط دانسته اند، در حالی که به نظر می رسد. این قضاوت اصلا منصفانه و دقیق نیست؛ فرض کنید دولتی کافر به جامعه اسلامی حمله کرده و در نتیجه این نبرد افرادی از سپاه دشمن به اسارت در آمدند؛ تکلیف این عده چیست و حکومت اسلامی چگونه باید با آن ها برخورد کند؟ ⬅️جواب از چند گزینه خارج نیست؛ یا باید آن ها را از دم تیغ بگذراند، یا در زندان اسیر کرده و یا آن ها را آزاد نماید؛ اگر دقت کنیم همه این موارد دچار مشکلات عدیده ای است؛ زندانی کردن اسرا علاوه بر همه مفاسدی که اصل زندان در پی دارد، بار مالی سنگینی را بر دولت اسلامی تحمیل می کرد. جدای آن که با نیاز مالی بسیار مسلمانان در آن مقطع زمانی و کمبودهای فراوان و حجم زیاد اسرا این امر امکان پذیر نبود. ⬅️کشتن همه اسرا هم نتایج مثبتی در پی نداشت. زیرا بسیاری از این افراد شناخت کاملی از اسلام نداشتند. چه بسا با آشنایی درست به اسلام می گرویدند. به علاوه کشتن بیش تر افراد آثار و نتایج سوء فرهنگی و روانی در پی داشت که با فلسفه اسلام همخوانی نداشت. ⬅️از طرف دیگر آزادی همه اسرا هم کاری بسیار نامعقول بود، زیرا این افراد کسانی بودند که با اسلام و مسلمانان به جنگ برخاسته، حتی برخی از آنان را کشته بودند. یقینا آزادی آن ها همان و بازگشت به آغوش کفار و آمادگی برای شرکت در نبرد بعدی با انگیزه بیش تر همان؛ پس ناچار لازم بود بدون آن که نگه داری آن ها هزینه و فشاری بر جامعه اسلامی وارد کند.👈 این افراد در متن جامعه به نوعی وارد شوند که هم آثار مثبت اقتصادی و رفاهی برای جامعه در پی داشته باشند و هم زمینه آشنایی آن ها با حقایق اسلام و بستر میل و گرایش به اسلام در آن ها فراهم گردد و هم ازحقوق انسانی محروم نشوند. 👈این همان قانون برده داری مورد امضا و تجویز اسلام بود که اعمال شد. هر چند این نوع برده ها در نهایت ندرت بودند، زیرا چنان که ذکر شد، بسیاری از این افراد با دادن فدیه یا با تعلیم خواندن و نوشتن به مسلمانان آزادی خود را به دست می آوردند.👈 در نتیجه اکثر بردگان و کنیزان جامعه، گروه اول یعنی برده زادگان و کسانی بودند که توسط دلالان و تجار برده از مناطق آفریقایی و مانند آن اسیر می شدند و در مناطق مختلف دنیا به فروش می رسیدند. ⬅️اما در خصوص این قشر وسیع بردگان که غیر از اسرای میدان های نبرد بودند، باید دید چرا اسلام این نوع برده داری را از ابتدا لغو ننمود و اجازه داد، سال های سال این جریان باقی بماند؟ ⬅️برای پاسخ به این پرسش توجه به چند نکته لازم است :👇 1⃣. چنان که در ابتدا اشاره شد اصلاح عادات غلط و فرهنگ نادرست به زمان نیازمند است. نمی توان یک فرهنگ عمیق و رسوخ کرده در اعماق جامعه را برخوردی ناگهانی و انقلابی برطرف کرد. چنین برخوردهای شعاری اگر در آغاز اعمال می شد، هیچ ضمانت عملی بر دوام آن ها وجود نداشت. چه بسا طرح این قوانین عجین شده در اعماق فرهنگ و باورهای اجتماعی و اقتصادی جامعه، به اصل ایمان و اعتقاد مسلمانان نو ایمان لطمه وارد می ساخت. این نوع برخورد هدفمند، مختص برده داری نبود، بلکه در برخی انحرافات رفتاری دیگر هم اعمال شد. 2⃣. در آن زمان بردگان فراوانی وجود داشتند. گاهی بخش عظیمی از جامعه را تشکیل می دادند. اگر از ابتدا بردگی به طور کلّی ملغی می شد، رهایی بردگان باعث نابودی آنان و خانواده های شان می شد؛ زیرا بردگان در آن زمان نه کسب و کار مستقلی داشتند و نه زندگی مستقلی. حداقل اثر سوء آزاد کردن این جمعیت انبوه، مختل کردن امنیت جامعه بود. بررسی دقیق ابعاد این مسئله نشان می دهد که برخورد ضربتی و یک باره با مسائلی مانند برده داری، امری غیر حکیمانه، بلکه غیر ممکن است؛ از این رو اسلام، در برخورد با این مسئله به اصلاح تدریجی پرداخت. ⬅️تاریخ بعدها روش صحیح مبارزه تدریجی با این رسم جا افتاده را تایید کرد. خط بطلان بر مبارزه سریع و بی برنامه در مورد این گونه امور مهم و رسوخ یافته در اعماق باورها و فرهنگ ها کشید؛ در تاریخ معاصر آمده که رییس جمهو