.
مامور ارمنستان است با انبوه پاسپورت‌های بی‌ارزش ما. پاسپورت‌هایی که در هر گیت فرودگاهی نشان دهی برات مشکل‌ساز می‌شود. غیر از عراق و سوریه. که عمری‌ست مادرمان ما را قندداغ سیر می‌کند و پستانش را دهان این دو بچه ولد زنا می‌گذارد.
خدا لعنتتان کند. به درد و زجر بمیرید. آه این ملت دودمانتان را بر باد دهد. قهر خدا دامنتان را بسوزاند هرکدام شما آقایان را که بی‌لیاقتی و بی‌درایتی و بی‌صلاحیتی و بی‌شرافتی و بی‌سیاستی را خرج این مردم بیچاره کردید. عمرتان کوتاه باد اگر بر صندلی نشستید و بی‌شرفی و قرمساقی پیشه کردید و به جای دل سورزاندن برای این ملت جیبتان را پر کردید و بارتان را بستید و رفتید.
ما باید برق کم مصرف کنیم. آب کم مصرف کنیم. گوشت و مرغ را کم کنیم. میوه را به هندوانه و سیب آبگیری تقلیل بدهیم، اجاره خانه را سه برابر بدهیم، از هراس واکسن بلرزیم، بمیریم بخشکیم که آقایان می‌خواهند مملکت‌داری کنند. مملکتی که سراسر گنج و درآمد زایی‌ست. و حالا ملتش لنگ لجبازی‌ها و کینه‌توزی‌ها و کثافتکاری‌های چهار نفر شده و اینطور جان می‌کند فقط برای اینکه زنده بماند.
شاهرخ مسکوب ترسیده بود از اینکه روزی در تاریخ "ایران" بماند و در جغرافیا نه. من می‌گویم کاش برسد آن روز. که دیگر این سرزمین منحوس سوخته خاک هیچ بنی بشری نباشد که تنها زجر شد برای ما و باختن عمر و جوانی‌مان. من #حامد_اسماعیلیون را می‌بینم اشک نفسم را می‌برد. چطور زنده‌اید هنوز؟
تفو بر شما. تفو بر دروغ‌های کثیفتان. ما هر روز استادیوم‌های کشورهای دنیا را می‌بینیم. ما با اقوام و دوستانمان در خارج از کشور حرف می‌زنیم. ما عکس‌ها و ویدئوهای جشن پایان کرونا را لایک می‌کنیم، چقدر بی‌حیایید که توی چشممان نگاه می‌کنید و دروغ به ما می‌بندید.
بازار را باز هم بستید و کاسب و دکاندار را خانه‌نشین کردید و بعد از رقم چندصدهزارتا واکسن حرف می‌زنید؟ شرم کجاست؟ عار کجاست؟ حیا... شما همه را قی کرده‌اید.
کاری ندارد البته. مدیریت کنید بحران را. متحجرهای پیشانی پینه‌بسته قانون بگذارند اینترنت را فیلتر کنید، همین یک لقمه نانی که از توی سایت و اینستاگرام به شکم مردم می‌رفت حرامشان کنید و باتوم به دست‌ها و تفنگ بر دوش‌ها را بریزید به خیابان. چند تایی بکشید باقی را ببرید جایی که عرب نی بیاندازد به همین راحتی. کاری ندارد. زهر چشم گرفتن از آدم‌های ساده و بی‌پناه کاری ندارد. همه‌مان را بکشید و راحتمان کنید. شما را خدا همه ما را بکشید و بعدش فقط خودتان بمانید. یک مملکت و یک گله کفتار...
.
مامور ارمنستان است با انبوه پاسپورت‌های بی‌ارزش ما. پاسپورت‌هایی که در هر گیت فرودگاهی نشان دهی برات مشکل‌ساز می‌شود. غیر از عراق و سوریه. که عمری‌ست مادرمان ما را قندداغ سیر می‌کند و پستانش را دهان این دو بچه ولد زنا می‌گذارد.
خدا لعنتتان کند. به درد و زجر بمیرید. آه این ملت دودمانتان را بر باد دهد. قهر خدا دامنتان را بسوزاند هرکدام شما آقایان را که بی‌لیاقتی و بی‌درایتی و بی‌صلاحیتی و بی‌شرافتی و بی‌سیاستی را خرج این مردم بیچاره کردید. عمرتان کوتاه باد اگر بر صندلی نشستید و بی‌شرفی و قرمساقی پیشه کردید و به جای دل سورزاندن برای این ملت جیبتان را پر کردید و بارتان را بستید و رفتید.
ما باید برق کم مصرف کنیم. آب کم مصرف کنیم. گوشت و مرغ را کم کنیم. میوه را به هندوانه و سیب آبگیری تقلیل بدهیم، اجاره خانه را سه برابر بدهیم، از هراس واکسن بلرزیم، بمیریم بخشکیم که آقایان می‌خواهند مملکت‌داری کنند. مملکتی که سراسر گنج و درآمد زایی‌ست. و حالا ملتش لنگ لجبازی‌ها و کینه‌توزی‌ها و کثافتکاری‌های چهار نفر شده و اینطور جان می‌کند فقط برای اینکه زنده بماند.
شاهرخ مسکوب ترسیده بود از اینکه روزی در تاریخ "ایران" بماند و در جغرافیا نه. من می‌گویم کاش برسد آن روز. که دیگر این سرزمین منحوس سوخته خاک هیچ بنی بشری نباشد که تنها زجر شد برای ما و باختن عمر و جوانی‌مان. من #حامد_اسماعیلیون را می‌بینم اشک نفسم را می‌برد. چطور زنده‌اید هنوز؟
تفو بر شما. تفو بر دروغ‌های کثیفتان. ما هر روز استادیوم‌های کشورهای دنیا را می‌بینیم. ما با اقوام و دوستانمان در خارج از کشور حرف می‌زنیم. ما عکس‌ها و ویدئوهای جشن پایان کرونا را لایک می‌کنیم، چقدر بی‌حیایید که توی چشممان نگاه می‌کنید و دروغ به ما می‌بندید.
بازار را باز هم بستید و کاسب و دکاندار را خانه‌نشین کردید و بعد از رقم چندصدهزارتا واکسن حرف می‌زنید؟ شرم کجاست؟ عار کجاست؟ حیا... شما همه را قی کرده‌اید.
کاری ندارد البته. مدیریت کنید بحران را. متحجرهای پیشانی پینه‌بسته قانون بگذارند اینترنت را فیلتر کنید، همین یک لقمه نانی که از توی سایت و اینستاگرام به شکم مردم می‌رفت حرامشان کنید و باتوم به دست‌ها و تفنگ بر دوش‌ها را بریزید به خیابان. چند تایی بکشید باقی را ببرید جایی که عرب نی بیاندازد به همین راحتی. کاری ندارد. زهر چشم گرفتن از آدم‌های ساده و بی‌پناه کاری ندارد. همه‌مان را بکشید و راحتمان کنید. شما را خدا همه ما را بکشید و بعدش فقط خودتان بمانید. یک مملکت و یک گله کفتار...