🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂 🍃🍂🍃🍂🍃🍂 🍂🍃🍂🍃🍂 🍃🍂🍃🍂 🍂🍃🍂 🍃🍂 🍂 #part_677 🍁رمـــان انلاین نجلا🍃 🍁براساس واقعیت🍃 🍁به قلم: زهـــرا_ســـادات🍃 نفس کلافه ای کشیدم. هر چه بود که نمی توانستم به همین راحتی اجازه بدهم پسری از او بد بگوید. هنوز خون آن مرد در رگ هایم بود. -ادم هیچ وقت نمی تونه بگه از پدر و مادرش بیزاره. -بیزارم، اما پیش خودم. -مطمئنم اگه زنده می موندن باز هم می رفتی پیششون، باز هم باهاشون اشتی می کردی... نگو نه که خودم از قلب مهربونت خبر دارم. چقدر خوب بود که زنده نماندند تا این حس نفرت از بین برود. شاید بعد ها خودم را بابتش سرزنش می کردم. و حس سرزنش صد برابر بدتر از نفرت بود. باز هم دست های سردش روی دست ازادم نشست و من از داخل خنک شدم. آن حس طراوتی که دست های ظریفش داشتند می توانستند هر حال خرابی را خوب کنند. -بیا بریم تو، بهتره ارش رو زیاد تنها نذاری؟ دستم را از پشت گردنم برداشتم و سرم را تکان دادم. نباید برای آن پسر دیوانه حال خودم را خراب کنم و نجلا را این طور نگران کنم. -بریم. زیاد طولی نکشید که جنازه اش را اوردند و بعد از آن تشیع جنازه اش کردند. به سرعت روی آن زن خاک ریختند و خرمایش را پخش کردند. بدون توجه به این که پسر و دخترهایش در حال نابود شدن بودند سنگ ها را دور آن خاک چیدند. همه اشک ریختند و مردی خواند که انگار با هر کلمه اش بیشتر خون به جگر ارش می کرد. و ای کاش اصلا نمی خواند و آن ها را به حال خودشان وا می گذاشت. همه ی ادم ها کم کم از کنار قبر دور شدند. همه رفتند و باز هم یک قبرستان ساکت ماند بدون صدای ناله و اشک. اما ارش انگار قصد رفتن نداشت. هر چه اصرار کردیم گفت که می خواهد با این خاک سرد تنها باشد تا شب نمی آید و چه کسی می توانست با این پسر لجباز مقابله کند؟ دستم را درون جیبب شلوارم فرو کردم و از همان دور نگاهش کردم. سرش را روی آن خاک سرد گذاشته بود. بدون این که مانند همیشه فکر کند مدل موهایش خراب شود یا آن لباس مارکش خاکی می شود. #پارت1 https://eitaa.com/baran_eshgh/22547 کُپی حَرام اَست و پیگرد الهی و قانونی دارد 🍃 🍂🍃 🍃🍂🍃 🍂🍃🍂🍃 🍃🍂🍃🍂🍃 🍂🍃🍂🍃🍂🍃 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃