"فرشته ای برای نجات" #پارت_سی از آشپزخونه اومدم بیرون. --خب حاج خانم من دیگه باید برم دیر وقته. الانم اگه نمیتونید بیاید خونه رو بهم نشون بدین، اشکالی نداره من فردا صبح میام کلید رو میگیرم ازتون. --نه مادر بزار من چادرمو بردارم بریم. رفتم توی بالکن و منتظر نشستم، به ساعت نگاه کردم، ۱۲ شب بود.... از حیاط خارج شدیم و ازم خواست دنبالش برم. نزدیک به سه چهار تا خونه اونور تر جلوی یه خونه ایستاد و با کلید در رو باز کرد. --بفرما پسرم.اینم خونه شهرزاد. کلیدو گرفت طرف من و با اطمینان لبخند زد. کلیدو گرفتم و همونجور که سرمو پایین انداخته بودم --قول میدم مواظبش باشم. شرمنده اینهمه بهتون زحمت دادم، من دیگه باید برم دیروقته‌. --نه پسرم زحمتی نبود. منم امشب از تنهایی دراومدم. --مراقب خودتون باشید. --چشم پسرم برو خدا به همرات. از کوچه خارج شدم و به اطراف نگاه کردم تا آدرس رو یاد بگیرم. کنار خیابونی که سر کوچه بود ایستادم و منتظر تاکسی شدم. اونشب سردی هوا به قدری بود که به استخون میزد‌. زیپ کاپشنمو بالاتر کشیدم و دوتا دستامو جلوی دهنم گرفتم و ها کردم. چشمم به خیابونی که خالی از هر ماشینی بود افتاد. ناامید کنار خیابون نشستم. چند دقیقه ای گذشت و با حس اینکه یه نفر بالاسرم ایستاده سرمو بلند کردم و به احترامش ایستادم. --آخه پسر خوب! این وقت شب که اینجا ماشینی نمیاد و بره. --من منتظر میمونم بالاخره که باید یکی بیاد. خنده آرومی کرد و ادامه داد --راستش اون موقع که میخواستی خداحافطی کنی، میدونستم که اینجا ماشینی نیست ولی جلودارت نشدم. ولی الان دیگه نمیشه اینجا بمونی. البته اگه از یخ زدن خوشت میاد اینجا بمون! --نه الان اسنپ میگیرم. --والا مادر من که نمیدونم تو داری چی میگی. پاشو! پاشو بیا خونه ی من! بخواب فردا صبح میری. --نه حاج خانم. مزاحمتون نمیشم. توی همون حالت گوشیمو درآوردم و نتمو روشن کردم. نتمم اون شب رفته بود مرخصی!؟ درمونده سرمو پایین انداختم. --هااان چیشدددد؟ اسنپت نمیاد؟ از این جمله خندم گرفت و سرمو پایین انداختم......... --شرمنده بخدا! نمیدونستم اینجوری میشه. --ای وا پسر این چه حرفیه.دشمنت شرمنده باشه. به طرف یه اتاق رفت و درش رو باز کرد. --بیا پسرم! جاتو انداختم توی این اتاق راحت باش. وارد اتاق که شدم، یه حس عجیبی بهم دست داد! یه حس آشنا و غریب! کنار در ایستاده بود و اشک چشمشو پاک میکرد. --راحت باش مادر! اینجا اتاق حامدمه! راستش از روزی که رفت و دیگه برنگشت، هر روز اتاقشو تمیز میکنم و لباساشو مرتب میکنم. زمستونا بخاری اتاقشو روشن میکنم تا اگه اومد سردش نشه. امشب که تورو دیدم حس کردم حامدم برگشته! واین اجازه رو به خودم دادم که تو بیای توی اتاقش. با گفتن شب بخیر در اتاقو بست و رفت. تازه نگاهم به وسایل ساده اتاق افتاد. یه چوب لباسی چوبی که چند تا پیراهن قدیمی بهش آویزون بود. روی یه میز تحریر کوچیک کنار اتاق، یه کاغذ و قلم و دوات گذاشته بود " اگر شهید نشویم، میمیریم." جمله ای که روی کاغذ بود دلمو لرزوند! نگاهم خیره به عکس روی دیوار موند. به طرف قاب عکس رفتم و بهش خیره شدم. از شباهت عکس به قیافه خودم متعجب به آینه کوچیکی که روی دیوار بود نگاه کردم. همون چشما! همون مو! همون ریش و...... وااای خدای من! انگار خودم بود. کاپشنمو درآوردم و روی چوب لباسی آویزون کردم. دراز کشیدم و نفهمیدم کی خوابم برد.... --سلام رفیق! --سلام! شما؟ چقدر چهرتون واسم آشناس. خندید و دستشو زد روی شونم --خب واسه اینکه انقدر دیر به دیر بهم سر میزنی! --من کجا شمارو دیدم؟ لبخند زو --همونجایی که چند وقتیه میری! راستی!به مادرم سلام برسون! بهش بگو حامد خیلییی دوست داره ها! --یعنی شما!‌.... --آره رفیق من حامدم. یادت نره به مامانم بگیاااا! همونجور که داشت از من دور میشد دستشو به نشونه خداحافظ بالا برد.... --نه نرووو! صبر کن به مامانت بگم تو برگشتی! --اون خودش میدونه. یادت نرهههه ها...! چشمامو باز کردم و همونجور که نشسته بودم نفس نفس میزدم و پیشونیم عرق کرده بود. یهو دراتاق باز شد و حاج خانم با چادر نماز و تسبیح توی دستش توی چهارچوب در ظاهر شد. --چیشده‌ پسرم؟ حالت خوبه؟ نترس مادر خواب دیدی! اون لحظه میخواستم دوباره بخوابم و همون خواب رو ببینم. --ببخشید حاج خانم. شمارو هم بیدار کردم. --نه مادرجون من بیدار بودم. چند دقیقه دیگه اذانه مادر. اگه میخوای پاشو آماده شو واسه نماز. --چشم. الان پا میشم. با اینکه هنوزم توی شوک بودم ولی بلند شدم و به طرف حیاط رفتم. نسیم صبحگاهی میوزید و سیاهی شب بیشتر از هر موقعی بود. کنار حوض نشستم و با دستام به صورتم آب زدم........ "حلما" 🚫کپی حرام ❥↬•@Shbeyzaei_313