"فرشته ای برای نجات" #پارت_ بیست و نهم همراه اون خانم از بیمارستان خارج شدم. باهم سوار یه تاکسی شدیم و اونم آدرس رو داد. نزدیک به نیم ساعت توی راه بودیم و بالاخره ماشین توقف کرد. راننده روبه خانمه --بفرمایید اینم ازآدرسی که میخواستی حاج خانم. --دستت درد نکنه. کرایتون چقدر شد؟ سرمو برگردوندم طرف صندلی عقب. --حاج خانم شما بفرمایید من حساب میکنم. --نه مادر آخه...... --آخه نداره شما بفرمایید. --باشه پس من میرم. از راننده تاکسی تشکر کرد و رفت. کرایه رو حساب کردم وپیاده شدم. تقریبا یه محله ای توی پایین شهر بود. وهمینطور هم خلوت. چند تا خونه اونور تر، همون خانم ایستاده بود و داشت منو صدا میزد. --اومدم حاج خانم. در حیاط رو باز کرد و ازم خواست برم داخل. --نه حاج خانم بیشتر از این مزاحمتون نمیشم. همینجا میمونم شما بیاید. --وا پسرم این حرفا چیه؟ نمیشه که همینجوری تو این سرما اینجا بمونی. --آخه دیر وقته‌. --طوری نیس مادر.توام مثل پسرمی. سرمو پایین انداختم و خواستم وارد بشم که کلمه ی یاالله اومد روی زبونم،و وارد حیاط شدم. درختایی که کنار مسیر ورود به خونه بود و حوضی که وسط حیاط بود، زیبایی خونه رو بیشتر میکرد. حس خوبی که وقتی روی برگای خشک پا گذاشتم روهیچ وقت فراموش نمیکنم...! از سه چهار پله ای که به بالکن ختم میشد بالا رفتم و وارد هال شدم. یه خونه نقلی و قدیمی، که وسایل ساده و زیبایی داشت. اون موقع یاد خونه مادربزرگم افتادم. --بشین کنار بخاری گرم شی پسرم. -- چشم. --الان میرم واست فسنجون درست میکنم. دوست داری؟ --بله. ولی نمیخواد به خودتون زحمت بدین. من باید برم. --ای وا! کجا پسرم؟ این همه راهو تا اینجا اومدی، تازه پول کرایمم حساب کردی،‌بزارم گرسنه بری؟ --آخه... --آخه نداره. نیم ساعت دیگه آماده میشه. همون موقع گوشیم زنگ خورد. ببخشیدی گفتم و رفتم توی بالکن. --سلام مامان. --سلام! معلوم هست تو کجایی پسر؟ آخه این تلفنو میخوای واسه سر قبر من؟ --عه مامان جان خدانکنه. --اتفاقا خدابکنه! چیکار کنم از دست تو! اصلا میگی این بچه اینجا غریبه؟ --ای وای مامان! اصلا حواسم به آرمان نبود! راستش من الان اومدم یه جا نمیتونم زیاد صحبت کنم، فقط مامان، حواست به آرمان باشه! --خیالت راحت با بابات دارن فوتبال میبینن! تو فقط بیا خونه ببین چیکارت میکنم. --چشم مامان جان. فعلا کاری نداری؟ --نه. خداحافظ. گوشیمو توی جیب کاپشنم و دوتا دستامو روی نرده های چوبی بالکن گذاشتم. دیدن آسمون بین شاخه های درختا واسم جذاب بود. فکرم درگیر اون دختر شده بود. یاد اسمش افتادم"شهرزاد" شاید ۱۰۰ بار این اسمو توی ذهنم مرور کردم، ولی ذهنم خستگی ناپذیر از مرورش شده بود. با پتویی که روی شونه هام انداخته شد سرمو برگردوندم. نگاهم به حاج خانم که با لبخند نگاهم میکرد افتاد‌. همونجور که سرمو پایین انداخته بودم --خیلی ممنون حاج خانم.این چه کاریه؟ --راستش از اون موقعی که دیدمت، انگار پسرم رو دیدم. --پسرتون هم سن منه؟ --اره هم سن توبود. قیافشم شبیه توبود. ولی ۳۵ ساله که ندیدمش! این جمله همراه شد با قطره های اشکی که روی صورتش فرود اومد. --۳۵ سال؟ ایشون فوت کردن؟ این جمله حالشو بد کرد، نشست روی زمین و همونطور که سرشو به ستون چوبی میکوبید ادامه داد --نمیدوووونم! نمیدووونم! خدایاااااا! چند بار گفتم تحملش رو دارم! چند بار گفتم حد اقل یه خبر ازش بیاد‌. پس چرا نیومد؟ خدایا یعنی پسرم کجااااست؟ رنگ صورتش پریده بود و چشماش هر لحظه بی جون تر میشد. دستپاچه رفتم توی آشپزخونه و یه لیوان آب و چند تا قند توش حل کردم. وقتی اومدم بیرون، چشماش بسته بود و هیچی نمیگفت. آروم صداش زدم --حاج خانم!حاج خانم! فایده ای نداشت! دویدم طرف آشپزخونه و یه کاسه پرآب کردم. نشستم روبه روش و با دستم آب رو روی صورتش پاشیدم. چند ثانیه گذشت تا به هوش اومد. انگار توی شوک بود، لیوان آب قندو بالا بردم و ازش خواستم بخوره. چند تا قلوپ خورد و لیوان رو پس زد. --ببخشید پسرم! تو زحمت افتادی، به خدا دست خودم نیست! هرموقع درمورد حامدم حرف میزنم اینطوری میشم. پاشو مادر ، پاشو بریم غذات یخ کرد. --شما نمیخواد بلند بشین. من سفره رو میندازم. --زحمتت میشه پسرم. --نه این چه حرفیه.... همه چی آماده روی سرویس گذاشته بود. سفره رو پهن کردم و وسایل رو داخلش چیدم. توی همون حالت صدا زدم --حاج خانم! حاج خانم! --اومدم پسرم. شام اونشب خیلی بهم چسبید. نمیدونم چرا توی اون خونه بودن حس خوبی بهم میداد. بعد از تموم شدن شام ظرفارو جمع کردم و شستم‌.......... "حلما" 🚫کپی حرام ❥↬•@Shbeyzaei_313

"فرشته ای برای نجات" #پارت_سی از آشپزخونه اومدم بیرون. --خب حاج خانم من دیگه باید برم دیر وقته. الانم اگه نمیتونید بیاید خونه رو بهم نشون بدین، اشکالی نداره من فردا صبح میام کلید رو میگیرم ازتون. --نه مادر بزار من چادرمو بردارم بریم. رفتم توی بالکن و منتظر نشستم، به ساعت نگاه کردم، ۱۲ شب بود.... از حیاط خارج شدیم و ازم خواست دنبالش برم. نزدیک به سه چهار تا خونه اونور تر جلوی یه خونه ایستاد و با کلید در رو باز کرد. --بفرما پسرم.اینم خونه شهرزاد. کلیدو گرفت طرف من و با اطمینان لبخند زد. کلیدو گرفتم و همونجور که سرمو پایین انداخته بودم --قول میدم مواظبش باشم. شرمنده اینهمه بهتون زحمت دادم، من دیگه باید برم دیروقته‌. --نه پسرم زحمتی نبود. منم امشب از تنهایی دراومدم. --مراقب خودتون باشید. --چشم پسرم برو خدا به همرات. از کوچه خارج شدم و به اطراف نگاه کردم تا آدرس رو یاد بگیرم. کنار خیابونی که سر کوچه بود ایستادم و منتظر تاکسی شدم. اونشب سردی هوا به قدری بود که به استخون میزد‌. زیپ کاپشنمو بالاتر کشیدم و دوتا دستامو جلوی دهنم گرفتم و ها کردم. چشمم به خیابونی که خالی از هر ماشینی بود افتاد. ناامید کنار خیابون نشستم. چند دقیقه ای گذشت و با حس اینکه یه نفر بالاسرم ایستاده سرمو بلند کردم و به احترامش ایستادم. --آخه پسر خوب! این وقت شب که اینجا ماشینی نمیاد و بره. --من منتظر میمونم بالاخره که باید یکی بیاد. خنده آرومی کرد و ادامه داد --راستش اون موقع که میخواستی خداحافطی کنی، میدونستم که اینجا ماشینی نیست ولی جلودارت نشدم. ولی الان دیگه نمیشه اینجا بمونی. البته اگه از یخ زدن خوشت میاد اینجا بمون! --نه الان اسنپ میگیرم. --والا مادر من که نمیدونم تو داری چی میگی. پاشو! پاشو بیا خونه ی من! بخواب فردا صبح میری. --نه حاج خانم. مزاحمتون نمیشم. توی همون حالت گوشیمو درآوردم و نتمو روشن کردم. نتمم اون شب رفته بود مرخصی!؟ درمونده سرمو پایین انداختم. --هااان چیشدددد؟ اسنپت نمیاد؟ از این جمله خندم گرفت و سرمو پایین انداختم......... --شرمنده بخدا! نمیدونستم اینجوری میشه. --ای وا پسر این چه حرفیه.دشمنت شرمنده باشه. به طرف یه اتاق رفت و درش رو باز کرد. --بیا پسرم! جاتو انداختم توی این اتاق راحت باش. وارد اتاق که شدم، یه حس عجیبی بهم دست داد! یه حس آشنا و غریب! کنار در ایستاده بود و اشک چشمشو پاک میکرد. --راحت باش مادر! اینجا اتاق حامدمه! راستش از روزی که رفت و دیگه برنگشت، هر روز اتاقشو تمیز میکنم و لباساشو مرتب میکنم. زمستونا بخاری اتاقشو روشن میکنم تا اگه اومد سردش نشه. امشب که تورو دیدم حس کردم حامدم برگشته! واین اجازه رو به خودم دادم که تو بیای توی اتاقش. با گفتن شب بخیر در اتاقو بست و رفت. تازه نگاهم به وسایل ساده اتاق افتاد. یه چوب لباسی چوبی که چند تا پیراهن قدیمی بهش آویزون بود. روی یه میز تحریر کوچیک کنار اتاق، یه کاغذ و قلم و دوات گذاشته بود " اگر شهید نشویم، میمیریم." جمله ای که روی کاغذ بود دلمو لرزوند! نگاهم خیره به عکس روی دیوار موند. به طرف قاب عکس رفتم و بهش خیره شدم. از شباهت عکس به قیافه خودم متعجب به آینه کوچیکی که روی دیوار بود نگاه کردم. همون چشما! همون مو! همون ریش و...... وااای خدای من! انگار خودم بود. کاپشنمو درآوردم و روی چوب لباسی آویزون کردم. دراز کشیدم و نفهمیدم کی خوابم برد.... --سلام رفیق! --سلام! شما؟ چقدر چهرتون واسم آشناس. خندید و دستشو زد روی شونم --خب واسه اینکه انقدر دیر به دیر بهم سر میزنی! --من کجا شمارو دیدم؟ لبخند زو --همونجایی که چند وقتیه میری! راستی!به مادرم سلام برسون! بهش بگو حامد خیلییی دوست داره ها! --یعنی شما!‌.... --آره رفیق من حامدم. یادت نره به مامانم بگیاااا! همونجور که داشت از من دور میشد دستشو به نشونه خداحافظ بالا برد.... --نه نرووو! صبر کن به مامانت بگم تو برگشتی! --اون خودش میدونه. یادت نرهههه ها...! چشمامو باز کردم و همونجور که نشسته بودم نفس نفس میزدم و پیشونیم عرق کرده بود. یهو دراتاق باز شد و حاج خانم با چادر نماز و تسبیح توی دستش توی چهارچوب در ظاهر شد. --چیشده‌ پسرم؟ حالت خوبه؟ نترس مادر خواب دیدی! اون لحظه میخواستم دوباره بخوابم و همون خواب رو ببینم. --ببخشید حاج خانم. شمارو هم بیدار کردم. --نه مادرجون من بیدار بودم. چند دقیقه دیگه اذانه مادر. اگه میخوای پاشو آماده شو واسه نماز. --چشم. الان پا میشم. با اینکه هنوزم توی شوک بودم ولی بلند شدم و به طرف حیاط رفتم. نسیم صبحگاهی میوزید و سیاهی شب بیشتر از هر موقعی بود. کنار حوض نشستم و با دستام به صورتم آب زدم........ "حلما" 🚫کپی حرام ❥↬•@Shbeyzaei_313

بسم‌الرب‌الشهـــدا‌💕|~• امــروز‌در۲۱آبان‌مآه‌میخوایـــم‌داستان‌ چهارتا‌رفیق‌روبگیم.... که‌داستانشون‌برمیگرده‌به‌سال‌۱۳۹۴ یعنی‌۶سال‌قبل.... رفقایـے‌ڪه‌باهم‌آســـمونےشدنـــد شـــایدسن‌هاشون‌مثل‌هم نبود.... ولے‌هدف‌وعشق‌بینشون‌باعث‌پیوندشون باهم‌شده‌بود شـــدن‌ازاون‌رفقایـے‌ڪه‌باهم‌‌تااخریـــن‌ نفس‌پاے‌عشقشون‌ یعنے‌سیــده‌زینب‌موندن‌وپرواز‌ڪردن..🍃🕊 مصطفے‌ازهمشــون‌ڪوچیڪ‌تربود معـــروف‌شده‌بود‌به‌ڪم‌سن‌تریـــن‌ #شهیدمدافع‌حـــرم مادرش‌میگفٺ‌مصطفے‌۱۹سالش‌بــود ‌ولےمشخص‌‌بود‌دیگہ‌زمینے‌نیست... تاب‌مونــدن‌نداشٺ رفٺ‌سوریهــ چنـــدروزے‌ازتولد۲۰سالگیش‌گذشته‌بود ڪه‌ولادٺش‌متصـــل‌به‌شهادٺش‌شد💔 . . محمدرضا‌هم‌فقــط‌هفٺ‌ماه‌ازمصطفے‌ بزرگتربود‌اونم‌‌فقط‌۲۰سال‌داشٺ یه‌پســرشــروشیطون‌ڪه‌حجب‌وحیاے خودش‌رو‌درڪنار‌شیطنتش‌داشٺ #رفیق‌شهیدش شهیدرسول‌خلیلے‌بــود انقـــدر‌ملتمس‌‌‌ومتصل‌شهیـــدخلیلے شدڪه‌خودشم‌پرڪشید ورفٺ‌پیش‌رفیقش و‌محمدرضا‌شدمصــداق‌ڪامل‌اینڪه‌ #رفیق‌شهیدشهیدٺ‌میکنه ♥️ . . آقامسعـــود ‌داداش‌بزرگتــرمصطفے‌ومحمدرضابود یه‌پســـر‌خیلے‌فعال‌پرجنب‌وجوش‌ ڪه‌فڪرنمیکنم‌رشته‌ورزشے‌وجود‌داشٺ‌ ڪه‌اونو‌بلـــد‌نباشہ‌وتمرین‌نڪرده‌باشه درڪنار‌تمام‌ورزش‌ها‌ورشته‌هاےِپرهیجانے ڪه‌شرڪت‌مے‌ڪرد اماخیلے‌آروم‌ونجیب‌بود اصلابا‌نگاه‌ڪردن‌‌باچهرش‌آدم‌ آرامش‌مےگرفت آقامسعــود‌همیشه‌سفارش‌مےڪردڪه👇🏻 ڪه‌‌مانباید‌به #‌گناه نزدیک‌بشیم‌بایـــدبراےخودمون‌ترمز ‌بزاریم‌اگه‌بگیم‌فلان‌ڪارڪه‌به‌گناه‌نزدیڪه‌ولے.حروم‌نیسٺ‌روانجام‌بدیم‌تا‌ #گناه فاصلہ‌اے‌نداریم.پس‌بایدبراے‌خودمون‌ چندتاترمز‌وعقب‌گردموقع‌نزدیڪ‌ شدن‌به‌گناه‌بزاریم‌تابه‌راحتے‌مرتڪب‌ گناه‌نشیم. 🌱🕊 . . آقا‌احمـــد‌ازهمشــون‌بزرگتر‌بـــود تازه‌متاهل‌جمع‌هم‌‌بــود دوتا‌گل‌پســـر‌ناز‌داشٺ‌ولے‌ ازنازنین‌پسراش‌گذشت‌تابه‌یه‌چیـــز ‌بهتــربرسہ‌یعنے ‌ #نوڪرے‌حضرت‌زینب 😍 خیلے‌ولایے‌بود؛علاقہ‌خاص‌ویژه‌اے به‌حضرت‌آقاداشت‌.یڪ‌تابلوجلودرخونش نصب‌ڪرده‌بود‌‌ڪه‌روش‌نوشته‌شده‌بود: {هرڪہ‌دارد‌بر#ولایٺ ‌بدگمان،حق‌ندارد پاگذارد‌دراین‌مڪان}✌️🏻🍃 . . سعے‌ڪنیـــد‌رفاقٺ‌هاتون ‌این‌شڪلےباشه.... وصلـــتون‌ڪنہ‌بہ‌معشـــوق‌اصلے🌙 زرق‌وبرق‌این‌دنیـــا‌ چشمو‌دلٺ‌رو‌تسخـــیرنڪنہ‌‌رفیق... همہ‌ایناگذراسٺ؛‌فقــط‌چیزے‌ڪه‌واسٺ‌میمونہ‌ حُب‌‌بہ‌علے‌وآل‌علے‌وعاشقان‌علے {ع} مثل‌شهدا✨🌸 خیـلے‌مواظب‌خودٺ‌‌باش براے‌ماهم‌دعـــاڪنیــــد التماس‌دعـــا🌹 ومن‌اللہ‌توفیق #یاعلے

✨﷽✨ 🌺☘️🌺 🌹امام رضا علیه السلام: 🔺 اگر از عمر دنیا، تنها یک روز باقی مانده باشد همان یک روز را خداوند آن قدر طولانی گرداند تا اینکه او قیام کند و زمین را مالامال از عدل نماید، چنانکه از ظلم پر شده باشد. #جمعه_های_دلتنگی 🌹یاضامن آهو🌹 🦋*أَلسَّلٰامُ عَلَیکَ یٰا عَلی اِبنِ موسَی أَلرّضٰآ* ╰━═━⊰🍃🌸🍃⊱━═━╯     ✨ *أللَّہُمَ؏َـجِّڸْ لِوَلیِڪَ ألْفَـرَج* ✨ ☘کپی باذکرصلوات

#‌معرفی‌شهید شهید مدافع‌حرم: حسین معز‌غلامی تاریخ تولد: ۱۳۷۳/۱/۶ محل تولد: امیدیه،خوزستان تاریخ شهادت: ۱۳۹۶/۱/۴ محل شهادت: حماء،سوریه نحوه شهادت: درگیری با تروریستهای تکفیری محل مزار شهید: گلزارشهدای تهران شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات سهم شما ۵ صلوات🌸

*﷽* سلام دوستان آغاز میکنیم چله توسل به شهدا 🌀 * بیست و یکمین روز چله* ❤️ شهید حسین معز غلامی❤️ 🎁 *بسته هدیه به شهید بزرگوار :* ۱ _ فاتحه ۲ _ آیت الکرسی ۳ _ سلام بر امام حسین علیه السلام ۴ _ ۱۴ صلوات ان شاءالله مورد شفاعت شهید واقع شوید ❤صلوات برای سلامتی مولا جانم یادتون نره❤ 💠🔹💠🔹💠🔹💠

جمعه عصر است💌 به نرگس برسان ‌.....

*بسم رب شهدا* *سالروز شهادت شهید مدافع حرم محمد رضا دهقان امیری گرامی باد* *تاریخ شهادت: ۱۳۹۴/۸/۲۱* *شهادتت مبارک برادرم* *شادی روح این شهید بزرگوار صلوات* #شهادت_شهید_محمدرضا_دهقان_امیری #شهید_محمودرضا_بیضایی ✦•[@Shbeyzaei_313]•✦