حاج مهدی رسولی هم به نوع خودش اعتراض کرد اعتراض من به جا اعتراض تو به جا اعتراض حق ماست با مداحی: حاج مهدی رسولی #شاهچراغ #شیراز #شیراز_تسلیت

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤 دنیا بسی تنگ است و ساز این دنیا بد آهنگ.. گویی زیبایی را به تمامی فروخته اند..کور سو نوری یافت نمی شود تا بدان سو رهنمون شویم، مولایم...ای غایبِ همیشه ناظر! می دانم که دل نازنینت خون خون است..‌ می دانم که از نادانی تعدادی که سنگ اسلام را به سینه میزنند و تیشه به ریشه دین جدت میزنند ،دلتان گرفته و اشکتان جاریست... می دانم، دلت از دست دخترانی که حجب و حیا را به تمامی فروخته اند و با اشاره ایادی شیطان ، شعله ها می افروزند و شعلهٔ جهنم را برای خود می خرند جگر خونید.. می دانم که از خون های پاکی که دیروز صحن حریم عموی بزرگوارتان را رنگین نمود ، شال عزا بر گردن نهاده اید... می دانم که از غفلتِ من و ما هم که ادعای دینداری می کنیم و یادمان رفته که در دین باید به معروف امر کرد و از منکر نهی کرد ، دل نازنینتان گرفته... مولای عزیزم، به قربان دل عزیزتان و به قربان مظلومیت عظیمتان شوم؛ بر ما ببخشای و عفو فرما و دستمان را بگیر تا حماسه ای بسازیم که دنیا دگرگون شود و به مدد آن ظهور وجودتان را ببینیم... عزیزِ دلِ دلهای منتظر ! تو را به قطره قطرهٔ خون زائران مظلوم عموی بزرگوارتان ، تو را به قطره قطره خون آمران به معروفی که به کینهٔ تیز دیوسیرتان ادم نما بر زمین ریخت...تو را به حرمت چادر مادرتان زهرای مرضیه ، بیا و نگذار بیش از این شیطان و شیطانک ها معرکه بگیرند و مهلکه برپا کنند و حرمت حجاب فاطمی را لکه دار کنند و ارزش والای زن را کم کنند و حیوانیت را جار بزنند و انسانیت را بکُشند عزیز دلم، مولای خوبم ، ای منجی دنیای پر از ظلمت ، بیا و نوری شو فوق نورها ، بیا و مرهمی شو بر دلها...بیا و نجات ده این دنیا را....بیا که اگر نیایی....😭😭😭😭 #بداهه:ط_حسینی @bartaren 🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

راز پیراهن قسمت سی و پنجم: ژینوس مثل مرده ای که از قبر بیرون آمده، اطراف را نگاه می کرد و نگاه خیره اش به پیراهنی ماند که گویا زیر پای او پهن شده بود. زری همانطور که خم میشد پیراهن را بردارد به ژینوس گفت : برو سوار ماشین بشو ، امیدوارم برات درسی شده باشه که دیگه برای من امداد غیبی نخواهی و از مقدساتتان کمک نگیری اما ژینوس انگار در این عالم نبود ، او اصلا چیزی به یاد نمی آورد ، نمی دانست این زن کیست و چه می گوید، نمی دانست اینجا کجاست و او از کجا آمده و به کجا می رود ، گویی او فراموش شده ای در دیار فراموشان بود. فقط هر گاه نگاهش به آن پیراهن قرمز رنگی که در دستان زری بود و داشت خاکهایش را می تکاند، می افتاد ، انگار چیزی آن ته ته ذهنش را قلقلک می داد ، اما چه چیز؟ واقعا نمی دانست... ژینوس بدون کوچکترین حرفی داخل ماشین شد و زری هم با کلی غرو لند در کنارش نشست. ماشین حرکت کرد و راننده از آینه وسط جلوی ماشین نگاهی به مسافرانش انداخت. ماشین از جاده خاکی و پیچ در پیچ میگذشت و داخل ماشین گویی حکم سکوت صادر کرده باشند. زری متعجبانه نگاهی به ژینوس کرد و باورش نمی شد این دخترک ساکت کنارش که خیره به بیابان پشت شیشه است ، همان ژینوسی ست که نقشه فرار می کشید. زری ناخودآگاه خود را به ژینوس نزدیک کرد ،به طوریکه شانه های آنها به هم چسپید ، او تمام تمرکز خود را به کار گرفت تا بفهمد در ذهن ژینوس چه می گذرد ، اما هر چه دقت می کرد ، چیزی نبود...و واقعا نبود ، گویی ذهن ژینوس ، مانند دفتر نقاشی سفیدی بود که هنوز هیچ رنگ و نقشی به خود نگرفته بود. دقایق به سرعت می گذشت تا اینکه بعد از گذر از آخرین پیچ جاده ، درختانی نمایان شد ، درختانی که با دیواری بلند حصار شده بودند. ماشین جلو رفت و سر انجام مقابل درب آهنی قرمز رنگی که اشکال عجیبی بر آن حک شده بود ایستاد... ادامه دارد... 📝به قلم :ط_حسینی @bartaren 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿

راز پیراهن قسمت سی و ششم: تا ماشین ایستاد ، درب باز شد ، انگار منتظر آمدن این جمع سه نفره بودند. ماشین داخل خانه شد و ژینوس میدید که در حقیقت خانه نیست و باغی بزرگ است که در انتهای جاده سنگفرش، ساختمانی بزرگ با پنجره هایی سیاه رنگ خود نمایی می کرد ، ساختمانی که با سفال های قرمز بنا شده بود. ژینوس نگاهش را از ساختمان انتهایی گرفت و به درختان اطراف دوخت، چیزی روی بعضی از شاخه های درخت ، برایش جلب توجه می کرد. درب ماشین باز شد و زری و ژینوس پیاده شدند و حالا که خوب نگاه می کرد میدید ، کاغذهایی که به شکل مربع و مثلت بودند و روی آنها شکل های عجیب و نوشته هایی که انگار خطوط ابتدایی مثل خط میخی است خود نمایی می کرد و این کاغذها با نخی بر بعضی شاخه های درخت آویزان بود. زری که دید ژینوس غرق مشاهده اطرافش است ، دست او را گرفت و همانطور که او را همراه خودش به جلو می کشاند گفت : اه بیا دیگه ، چت شده میخ درختا شدی هااا؟؟ وارد ساختمان شدند، پیش رویشان هالی بزرگ و مربعی شکل بود که با موکت قرمز رنگی فرش شده بود ، به طوریکه وقتی نگاه به زیر پای می کردیم ، احساس میشد که جوی خون روان است یک طرف سالن پنج درب بود که هرکدام به اتاقی باز میشد و یک طرفش هم راهرویی بلند بود که به طبقه بالا می خورد. دورتا دور سالن هم پنجره هایی بود که با پرده سیاه و ضخیم پوشیده شده بود ، به طوریکه نه نوری وارد سالن میشد و نه نوری خارج... چراغ های کم نوری که بیشتر شبیه چراغ خواب بودند و به شکل بزی که وسط پیشانی اش نور میدهد ، روی دیوارها تعبیه شده بود. هنوز تا غروب خورشید مانده بود اما آدم در این فضا حس میکرد که به زیر زمینی غرق خون پا گذاشته است. تعدادی هم مبل ساده و سیاهرنگ در اطراف دیده میشد. زری دست ژینوس را گرفت و به سمت مبل دونفره حرکت کرد و گفت: اینجا بشین تا من بیام و بعد به طرف اخرین دری که در سالن بود حرکت کرد.. اگر ژینوس همان دختر فضول قبل بود ، الان خارج از ترس و واهمه اش ، به همه جا سرک میکشید تا از اسرار این خانه عجیب سر درآورد اما ژینوس واقعا مانند نوزادی بود که تازه با دنیای بیرون آشنا شده ادامه دارد... 📝به قلم :ط_حسینی @bartaren 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿

راز پیراهن قسمت سی و هفتم: زری با کفش های پاشنه بلند و شلواری چسپان و مانتویی تنگ و‌کوتاه که نپوشیدنش بهتر از پوشیدن بود، به طرف آخرین درب حرکت کرد. ابتدای تقه ای به در زد و بعد از چند لحظه صدای کلفت مردی بلند شد و زری وارد اتاق شد. عجیب اینکه ،به نظر می رسید کسی دیگر غیر از زری و ژینوس و آن مرد داخل اتاق آنجا نیست ، ژینوس حتی نفهمید آن راننده کجا رفت و چه شد ، این مکان به نظرش خیلی مرموز می آمد و حسی ناشناخته به او نهیب میزد که الان اینجا را ترک کن...ولی او اینقدر خود را ضعیف می دانست که توان حرکت دررخود نمی دید ژینوس اینک که تنها شده بود ، آزادانه اطراف را نگاه میکرد اما ، نیرویی در خود احساس نمی کرد که از جا بلند شود و دور و برش را سرک بکشد. نگاهش به سر بزی بود که لامپی کم نور از وسط پیشانی اش نور میداد ، نا گهان لامپ خاموش شد و سپس روشن شد و پشت سر آن لامپ های اطراف همین طور شد. قلب ژینوس شروع به تند زدن کرد... احساس ترس عجیبی داشت.. خود را بیشتر در مبل سیاه رنگ فرو برد و سعی کرد به لامپ ها که الان همه عادی شده و روشن بودند نگاه نکند. ناگهان مبل یک نفره ای که کنارش بود با صدای قیژ بلندی جابه جا شد. ژینوس جا خورد و همانطور که با دست قفسه سینه اش را ماساژ میداد ، آب دهانش را به سختی قورت داد، هیچ کس اینجا نبود اما این مبل چطوری جابه جا شد؟ ژینوس همانطور که تمام بدنش می لرزید ، از جا بلند شد و خواست به سمت درب ورودی برود و خود را به بیرون بیاندازد ، ناگهان انگار نیرویی نا مرئی او را نگه داشته بود ، برجای خود قفل شد و درب ورودی ،یک بار باز و محکم بسته شد. ژینوس که از ترس ، آرزوی مرگ می کرد جیغ بلندی کشید و بر زمین افتاد و دیگر چیزی از اطرافش نمی فهمید... ادامه دارد... 📝به قلم :ط_حسینی @bartaren 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿