این رفتار را می‌توان با توجه به تولید هورمون‌های گیاهی به خصوص جیبرلین‌ها در بذر میوه‌های مازاد تولید شده در سال پرمحصول دانست. همچنین می‌تواند ناشی از تخلیه ذخیره کربوهیدرات درخت توسط میوه‌ها باشد. سال آوری در برخی درختان شبیه انبه، سیب، گلابی، زردآلو، آووکادو، پسته، گردو، مرکبات و زیتون شایع‌تر است. این پدیده را می‌توان با تدابیر مناسب زراعی مانند تُنُک کردن گل و میوه در سال پرمحصول یا کاهش کود دهی در سال کم محصول تا حدودی کاهش داد. سال آوری و تنک کردن گل و میوه برخی از گونه‌های درختان میوه علی رغم ریزش‌های طبیعی گل و میوه که خودتنکی نامیده می‌شود؛ در بعضی از سال‌ها گل و میوه‌ی بیشتری نسبت به سطح برگ فعال تولید می‌کنند؛ این امر موجب کاهش کیفیت میوه در سال پر محصول (On-year) و در ضمن کاهش تشکیل یاخته‌های اولیه گل سال آتی گردیده و منجر به سال کم محصول (Off-year) می‌شود. این پدیده را که یکسال محصول بیشتر و سال دیگر محصول کاهش می‌یابد، سال آوری (Altemate bearing) می‌نامند. تناوب میوه دهی یا سال آوری در برخی از درختان میوه از جمله در #پسته،#گردو ،#گلابی، #سیب، #زیتون، #مرکبات، #آلو، #گوجه، #زردآلو، #هلو، #انبه و #آواکادو گزارش شده است. سال آوری درختان میوه می‌تواند ژنتیکی (پسته، زیتون، مرکبات و سیب لبنانی زرد ) و یا در اثر تدابیر نادرست از جمله کود‌دهی و آبیاری بیش از حد، تغذیه نامطلوب و هرس شدید باشد. https://eitaa.com/basamar