📚 ماهیت ایده اصلا اهمیت نداشت. دوستان با دوستان خود موافقت میکردند تا دوستی خود را ابراز کنند. دشمنان با دشمنانشان مخالفت میکردند تا دشمنیشان را نشان دهند.
🔰 #برشی_از_کتاب
صبحانه قهرمانان - کورت ونه گات
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه در پیامرسانها 👇
📌 @Bashgah_net
📚 چیزی که نمیتوانم تحمل کنم آدمهای توخالی است. وقتی با آنها روبرو میشوم نمیتوانم تحملشان کنم و آخرش حرفهایی را میزنم که نباید بزنم.
تنگ نظرهای عاری از تخیل، مدارا نکردن، نظریههای بریده از واقعیت، اصطلاحات توخالی، آرمانهای عاریتی، نظامهای انعطاف ناپذیر، اینها چیزهایی هستند که واقعاً باعث ترسم میشوند. آنچه راستی راستی ازش میترسم و بیزارم. دلم میخواست میتوانستم به اینجور آدمها بخندم، اما نمیتوانم.
🔰 #برشی_از_کتاب
کافکا در کرانه | هاروکی موراکامی | مترجم: مهدی غربائی
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه در پیامرسانها 👇
📌 @Bashgah_net
4.68M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎞 تصمیم مردم آلمان که برای ما عجیب است!
🔻چقدر درباره "فِیکنیوزها" اطلاع داریم؟
🔹حتما تماشا کنید!
#نماگرام ۵
#بازنشر
#فیلم
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه 👇
➕ @Bashgah_net
📍زلزله در نظم سیاسی!
Serge HALIMI
ترجمه مرمر کبیر:
🔻نظم لیبرالی بین المللی پس از جنگ سرد که بر پیمان آتلانتیک شمالی ـ ناتو، نهاد های مالی غربی و لیبرالیزه کردن اقتصاد متکی بود. هرچند علی رغم نظر مائو تسه دونگ هنوز باد مشرق از باد مغرب زمین پیشی نگرفته است اما روابط ژئوپولیتیک در حال تغییراند : سی سال پس از سقوط دیوار برلین سرمایه داری چین دامنه نفوذ خود را گسترش می دهد، « اقتصاد سوسیالیستی بازار» با تکیه بر طبقه متوسط روبه رشد، آینده خود را به جهانی شدن بی وقفه مبادلات، پیوند می زند و این روند ستون فقرات صنایع تولیدی اکثر کشور های غربی را خم می کند. از جمله در ایالات متحده که رئیس جمهور دونالد ترامپ از همان نخستین سخنرانی های رسمی اش وعده نجات از دست «قلع و قمع» کنندگان را داد.
ytre.ir/daj
🔸زمین لرزه سال ٢٠٠٨ و پس لرزه های آن به نظم سیاسی مستقر در جهان نیز تلنگر جدی زد. نظمی که دموکراسی بازار را به مثابه شکل نهایی تاریخ می انگاشت. هم زمان با اضمحلال دیوانسالاری شسته رفته مستقر درنیویورک یا بروکسل که تحت لوای کارشناسی و مدرنیته موازین غیر مردمی خود را تحمیل می کرد، در بر روی دولتهای واپس گرا گشوده شد.
🔸از واشنگتن تا ورشو با عبور از بوداپست، آقایان ترامپ، اوربان و جاروسلاو کاسزینسکی همانقدر حامی سرمایه داری اند که آقای باراک اوباما، خانم آنجلا مرکل، آقای جاستین ترودو ویا جناب امانوئل ماکرون؛ البته نوع دیگری از سرمایه داری بر اساس فرهنگ «غیر لیبرال» ملی و اقتدار گرا که ارزشهایش را در کنه روستا ها و اعماق کشورها جستجو می کند نه در کلان شهر ها. این گسست اجتماعی، منجر به تقسیم طبقات حاکم می گردد. رسانه ها نیز آنرا بزرگ می کنند تا افق انتخاب سیاسی مردم را به دعوای زرگری بین این دو براد محدود نمایند. البته تازه واردین هم به همان اندازه کهنه کاران سیاست در صدد حمایت اغنیا هستند و بر نفرت همراه با تهوع مردم از مردان سیاسی لیبرال و همچنین سوسیال دموکراتها تکیه دارند.
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه؛ فرصتی برای آزاداندیشی 👇
🔹تلگرام: t.me/Bashgah_net
▫️ایتا: Eitaa.ir/Bashgah_net
🔹سروش: Sapp.ir/Bashgah_net
📌بله: ble.im/join/YzQwZDU2ND
لوموند
📚 آنچه آدم را پیر میکند نگاه به گذشته و حسرت فرصتهای از دست رفته است. حساب و کتاب روزهای گذشته آدم را زود پیر میکند و جز، بینی تیرکشیده و چشمان حریص و بیفروغ، چیزی از او باقی نمیگذارد...!
🔰 #برشی_از_کتاب
دیروزهای ما | ناتالیا گینزبورگ | مترجم: منوچهر افسری
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه در پیامرسانها 👇
🔰 @Bashgah_net
8.53M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎞 به آمار کتابخوانی در ایران و برخی کشورها نگاهی کنیم!
🔻برای دیگران ارسال کنید تا آنها هم در جریان باشند!
#فیلم
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه 👇
➕ @Bashgah_net
📍آشپزخانههای عمومی، یک راهکار برای طبقه متوسط
آنا پویگانر، ترجمه زهرا بادامچی:
🔻در سال ۲۰۰۹ دولت مکزیک با آغاز برنامهای اجتماعی بر آن شد تا فشار مالی حاصل از بحرانهای اقتصادی بر طبقه متوسط را کاهش دهد و تغذیه سالم [این طبقه] را تضمین کند. در حالیکه آشپزخانههای خیریه سالهاست غذاهای رایگان به افراد نیازمند عرضه میکنند، بخش زیادی از جمعیت که تحتتأثیر بحرانهای اقتصادی قرار دارند، نمیتوانستند یا نمیخواستند از این خدمات استفاده کنند؛ چرا که شرایط اقتصادیشان آنقدرها هم سخت نبود. مسئولان شهر تصمیم گرفتند تا آشپرخانههای گروهی را از طریق سیستم مدیریت تلفیقی- نیمی عمومی نیمی خصوصی- با وظایف تقسیم شده ارتقا دهند و از این طریق جامعه را به مشارکت دعوت کرده و اعتبار تخصیصی شهروندان را ارتقا دهند؛ چرا که همه این تصمیمات با منابع محدود اقتصادی تاثیراتی درخشان بر جای میگذاشت.
ytre.ir/dah
🔸[کارکرد] این سیستم ساده است: هر شهروند با داشتن اتاقی بزرگتر از ۳۰ متر مربع در خانه خود، میتواند از آن فضا به عنوان آشپزخانه گروهی استفاده کند. در صورت پذیرش برای شرکت در فعالیت، مسئولان [دولتی] آشپزخانهای صنعتی در محل نصب میکنند و لوازم آشپزی را برای حجم بالا تأمین میکنند همچنین غذاهای فاسد نشدنی مثل برنج و حبوبات را به صورت هفتگی یا ماهانه در اختیارشان قرار میدهند. در عوض افراد مسئول هر آشپزخانه، وظیفه دارند برای محله خود غذا تهیه کرده و منوی روزانه ناهار ارائه کنند.
🔸جالبترین وجه این مسئله صرفاً موضوع آشپزخانه جمعی نیست، بلکه تأثیری است که بر روی خانهها، همسایگیها و انجمنهایی که از پیش وجود دارند میگذارد. آشپزخانههای جمعی با وجود فاصله داشتن از محل سکونت، بخشی ازحوزه محلی هر فرد شده است. آشپزخانهها در برخی موارد الحاقی منازل است. آشپزخانهای دور از خانه که هر از گاهی مورد استفاده واقع شود، این امکان را فراهم می کند تا حوزه محلی گسترش یابد.
آشپزخانه جمعی مرکز مجموعهای از خانهها است که نه با همجواری فیزیکی بلکه با اشتراک فضا به هم مرتبط میشوند. اگر بخواهیم این ایده را به صورت انتزاعی در نظر بگیریم و غذا را از معادله حذف کنیم، آیا میتوانیم شهری را تصور کنیم که از خانهها و اتاقهای جمعی تشکیل شده باشد که در آنها هر فعالیت خانگی بتواند رخ دهد؟ خانوادههای پراکنده؛ شهری متشکل از خانههای پراکنده.
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه؛ فرصتی برای آزاداندیشی 👇
🔹تلگرام: t.me/Bashgah_net
▫️ایتا: Eitaa.ir/Bashgah_net
🔹سروش: Sapp.ir/Bashgah_net
📌بله: ble.im/join/YzQwZDU2ND
میدان
6.66M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎞 ده سال پیش، جنگ نزدیکتر بود یا امروز؟
🔻در این ویدئو به طور مستند خواهید دید که آیا جهان امروز امنتر است؟
🔸کدام کشورها ناامنتر از همه هستند؟
🔻بودجه نظامی کدام کشورها بیشتر است؟
#نماگرام ۱۵
#فیلم
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه 👇
📌 @Bashgah_net
📚 از تجربه دو ساله ام آموختم که به دست آوردن غذای ضروری مورد نیاز یک نفر، حتی در این عرض جغرافیایی، زحمتی بسیار اندک میبرد؛ آموختم که آدمی میتواند با غذایی به سادگی جیره ی حیوانات زندگی کند و در عین حال سالم و قوی باقی بماند.
مگر یک انسان منطقی در ساعت های آرامش خود، در ظهرهای معمولی، چه چیز بیشتر از تعدادی کافی خوشههای آب پز ذرت شیرین سبز همراه با نمک میخواهد؟ حتی تنوع مختصری که به کار میبستم برای پاسخ گویی به درخواست ذائقه بود و نه به الزام سلامت. با این وجود انسان ها به مسیری افتاده اند که هر از گاه، نه به اقتضای نیاز، که بر اثر تشریفات گرسنگی میکشند.
🔰 #برشی_از_کتاب
والدن | هنری دیوید ثورو
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه در پیامرسانها 👇
📌 @Bashgah_net
📍 شبکههای اجتماعی، مرجعیت روشنفکران را تضعیف کرده است!
سروش دباغ:
🔻 به نظر من این فضای جدید که میتوان آن را شبکههای اجتماعی خواند و در ده سال اخیر پدید آمده است، هم از جنبه مثبت و ایجابی و هم از حیث منفی و سلبی تاثیرگذار بوده است.
🔸 از جنبه مثبت مجالی را فراهم آورده است تا پارهای از سخنان روشنفکران اعم از گفتار و نوشتار با ابعاد بیشتری در منظر و مرآی مخاطبان قرار بگیرد و منتشر شود. یعنی سخنان آنها را دسترسپذیرتر کرده است. این امر البته صرفا اختصاص به محصولات فکری روشنفکران هم ندارد. اما جنبه دیگر این قضیه آن است که به نحوی از مرجعیت
(authority) روشنفکران کاسته شده است، زیرا فضای مجازی به مدد شبکههای اجتماعی اعم از تلگرام، فیس بوک، اینستاگرام و دیگر شبکههای اجتماعی مجال و فضای بحث و تولید و انتشار سخنان را برای افراد متعددی فراهم کرده است.
🔸 حالا دیگر هر کسی میتواند مطلبی منتشر کند و مخاطبانی بیابد. این امر امروزه در هر سطحی با هر کمیت و کیفیتی امکانپذیر شده است. در قیاس با گذشته که چنین مجالی فراهم نبود و تنها مشاهیر و کسانی که صاحب رای بودند، میتوانستند اندیشهها و آثار خود را منتشر کنند. نکته دیگر اینکه فضای مجازی امری مشترک الورود است و اختصاصی به حضور روشنفکران در عرصه مجازی و شبکههای اجتماعی ندارد و به طور کلی از مقتضیات تغییر ساختار جهان پس از بروز و ظهور دنیای مجازی است.
🔸 بنابراین تنظیم وقت و استفاده از حجم کثیری از مطالبی که تولید میشود، هنری است که خیلی مواقع از آن بهره مند نیستیم. حجم کثیر مطالب اعم از مطالب با کیفیت و کم کیفیت یا بیکیفیت تولید میشود که گاهی دنبال کردن آنها را به خواندن یک کتاب مشخص بسان گذشتهها ترجیح میدهیم. یعنی در فضای جدید سرگرمی و جذابیت شبکههای اجتماعی آدم را به درون دریایی از مطالب میکشد و فرد پس از چندی در مییابد که از بسیاری از امور غفلت کرده است.
◇◇◇◇◇
باشگاه اندیشه؛ فرصتی برای آزاداندیشی 👇
🔹تلگرام: t.me/Bashgah_net
▫️ایتا: Eitaa.ir/Bashgah_net
🔹سروش: Sapp.ir/Bashgah_net
▫️آیگپ: Igap.net/Bashgah_net
📌 بله: Http://Ble.im/Bashgah_net
اقتباس و ترجمه: کاوه رهنما
روزنامه اعتماد