#فوتبال #ایران #اتحاد #تیم_ملی با اینکه سال ها خودم جسته و گریخته فوتبال و فوتسال کردم و تقریبا دو زانویم را برای این ورزش دادم، یکی از منتقدان هزینه زیاد و اسراف در فوتبال حرفه ای بودم و هستم. یکی از فریادهای بنده برای حکومت و دولت ها همیشه این بوده که فوتبال را به بخش خصوصی واگذار کنید و فقط برای مستعدان مستضعف و محروم و بخش های تفریحی و سرگرمی و ورزش همگانی و... چاره ای دولتی بیندیشید. چرا بیت المال مردم که می بایست صرف تحصیل علم و گسترش هنر و ادب و اخلاق و اشتغال جوانان و ازدواج و مسکن و ... شود، می رود به جیب بازیکنان فلان تیم دولتی؟! چرا روی رشته های ورزشی دیگر که حرف برای جهان داریم سرمایه گذاری نمیشود؟ چرا راهی که چین و آمریکا و روسیه عاقلانه نرفتند، را به زور می‌خواهیم طی کنیم؟! فوتبال خوب است، شیرین است، جذاب است، اما ورود جمهوری اسلامی به این مقوله خطا بود و این خطا کماکان ادامه دارد. بااین همه، ما یک تیم ملی فوتبال داریم که متشکل از نخبگان و برگزیدگان فوتبال کشور است. این تیم در هر حکومتی باشد تفاوت چندانی ندارد. البته شاید اکثر همین ها ضعیف تر یا قوی تر باشند، اما در وجود و باطن فرقی ندارند. بارها گفته ام که از هر متخصصی و هر نخبه ای در عرصه تخصصی او انتظار داشته باشید. نه اینکه فوتبالیست نباید سیاست و دین و فرهنگ و اخلاق را بداند و بفهمد و عمل کند، بلکه باید اهل همه این ها باشد، اما در حد ظرفیت خود. بنابراین این متخصص همین که در تخصص خود عرق ملی دارد و غیور است، برای پیروان این تخصص الگوست، اما به هیچ وجه نباید انتظار کمال از او داشت. نباید او را الگو جمیع جهات دانست و شناساند. او یک نخبه در تخصص خود است ، هر چند که ویژگی های خوب دیگر نیز دارد ۱ آذر ۱۴۰۱ خورشیدی @bashirseraj