✅ *اقداماتی که می‌توان در #رزمایش_همدلی مورد توجه قرار داد:*
🔻 *۱. احیای الگوی #محله محور:*
باید تلاش کرد #مساجد و پایگاه های هر محله برای رفع نیاز آن محله محوریت پیدا کنند. در واقع بعد از شناسایی نیازمندان، *در همان محله کمک های مردمی جمع آوری و در خود محله نیز توزیع می‌شود.* حتی اگر مجموعه‌های دیگر، کمکی جمع آوری کنند باید به منظور توزیع آن به دست معتمدین محله‌ها رسانده شود.
🔻 *۲. احیای سنت #تکافل خانوادگی:*
در این سنت به منظور حفظ شأن اعضای خانواده، کمک‌ها به دست معتمد، ریش سفید و بزرگ فامیل رسانده می‌شود و آنها را در شناخت خانواده نیازمند راهنمایی می‌کنیم؛ در واقع #ریش_سفید در حکم واسطه میان خیّر و نیازمند فامیل است. لذا اولویت این است که در وهله‌ی اول *هرکس نیازمندی‌های فامیل خود را برطرف کند* و بعد سراغ محله و... برود.(قاعده الأقرب یمنع الأبعد)
🔻 *۳. احیای سنت #قرض_الحسنه:*
فقط به بسته ارزاق و کمک بلاعوض محدود نشویم، بلکه صندوق‌های قرض الحسنه محلی و شهری را احیا کنیم.
🔻 *۴. تهیه بانک اطلاعاتی از افراد و نیازمندی‌های آنان:*
یکی از ضعف‌ها در خیریه‌ها و گروه‌های #جهادی بحث شناسایی است. می‌توان بانک اطلاعات دقیق از افراد و نیازمندی‌های آنها تهیه نمود و در اختیار نهادهای خیریه‌ای قرار داد. همچنین در کنار آن با توجه به شناختی که هست، لیستی از افراد خیر و دستگیر تهیه شود.
🔻 *۵. پیگیری ایده‌ها و طرح‌های دستگیری غیر مالی:*
به طور مثال؛ خرید کردن برای سالمندان یک محل، شاد کردن بچه‌های یک پرورشگاه، درس دادن به بچه‌های کار، تعمیر و بازسازی تجهیزات منازل نیازمندان، درخواست از صاحبان مغازه، خانه‌ها و طلبکاران به منظور مراعات بیشتر مردم و...
🔻 *۶. توجه به خلأهای فرهنگی:*
بسته‌های فرهنگی ویژه کودک و نوجوان همراه با بسته ارزاق تدارک ببینیم.(از قبیل کتب مفید و متناسب با رده های سنی، مسابقات قرآنی، اسباب بازی‌های خلاقاته و...) تدارک مسابقات کتابخوانی برای خانواده‌ها خاصتا با موضوع #سبک_زندگی و راهنمایی جهت انجام مشاوره‌های لازم، برپایی هیئات مجازی و مناجات‌خوانی خیابانی
#شبکه_ملی_وارثون
🌴
⭕️ معنای مدیریت فضای مجازی
تا نگاه تمدنی به مسائل مهم و تاثیرگذار وجود نداشته باشد، نخواهیم توانست تحلیل واقعی نسبت به رخدادها داشته باشیم. نتیجه‌ی اختلال در تحلیل واقعیت‌ها، مختلّ شدن دستگاه محاسباتی است. اختلال در دستگاه محاسباتی منجرّ به تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های غلط می‌شود.
به عنوان مثال: امروزه دو نگاه به ابزارهای ارتباطی از جمله فضای مجازی وجود دارد. یک نگاه، نگاه حداکثری و تمدنی است و یک نگاه، نگاه حداقلی. در نگاه حداکثری، مساله‌ی #حکمرانیِ_جهانی بواسطه‌ی فضای مجازی مطرح است. در نگاه حداقلی، صرفاً مساله‌ی انتقال پیام و تولید محتوا مطرح است. امروز غربی‌ها نگاه حداکثری و تمدنی به فضای مجازی دارند و فرآیند #حکمرانیِ_غربی بر جهان را در فضای مجازی دنبال می‌کنند. به همین جهت ابزارها و اَپ‌هایی را که می‌سازند، در مقیاس جهان تعریف می‌شود. اما متاسفانه بسیاری از مسئولین و مردم ما نگاه واقع‌بینانه و حداکثری به فضای مجازی ندارند. حکمرانی غربی به دنبال گسترش #سبک_زندگی خود در ساحت‌های مختلف است. نگاه او به ابزارهای مجازی، صرفا نگاه یک پیام رسان نیست. امروزه بسیاری از کارشناسان و متخصصانِ دنیا، اینترنت ملی و شبکه ملی اطلاعات را جزو ضرورت‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی یک کشور می‌دانند. تا در کشوری اینترنت ملی و شبکه ملی اطلاعات راه‌اندازی نشود، لاجرم یک مصرف‌کننده صرف خواهد بود. یعنی توسری‌خور و وابسته. #مدیریت فضای مجازی یعنی این. یعنی هم باید زمین از خودمان باشد هم تولید محتوای بومی و درست انجام گیرد.