قرائت صفحه ۱۹۸ قرآن کریم

#بنام_پدر پدرم؛تو ای دریای من! خورشید من!🫀 سایه پرمهرم؛مانا باشی برای من....:) پدرم؛ ای ماه چشمانت خیره به راه من نور شدی در راهم،کور شدم گاهی،چشمانت را مات کردم و دستانت را سرد گاهی...💚 ولی دگر باره قلب مهربانت و آغوش گرمت پذیرای من خطا کرده ی بی نور شد🥀❤️ به حکم حرف دل شمس صوفی:« ”عشق سفر است🥀،مسافر این سفر چه بخواهد چه نخواهد از سر تا پا عوض میشود ،کسی نیست که رهروی این راه شود و تغییر نکند🫀🥺.” من رهروی مسیر عشق تو بوده ام و هستم،😃❤️ عشق تو خواه ناخواه تغییر داد من مسافر را، با تو و با دستان تو به هر چه که باید میرسم...:)

به نظر شما چرا ظهور رخ نمیده؟❌ چون ما به اون درک و فهم و شعور نرسیدیم که یه نفر نباید همه جامعه‌ رو درست کنه، که همش منتظریم آقا بیاد همه چی درست بشه🤐 امربه معروف نهی از منکر یعنی من به اون درک و شعور رسیدم وبه اندازه خودم امام زمانم رو یاری میکنم !👌🏻🙂 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

وفات شهادت گونه‌ی حضرت زینب(س) تسلیت باد💔 https://eitaa.com/basij100

...💔 https://eitaa.com/basij100

🌷به نام خالق یکتا🌷 زینب «س» بانویی که نه تنها در زنان ، بلکه در مردان عالم ، کمتر نظیرش را می توان دید. توانا بانویی که عالی ترین نمونه ای از شهامت و دلیری ، دانش و بینش‌ ، کفایت و خردمندی ،  قدرت روحی و تشخیص موقعیت بوده و هر وظیفه ای از وظایف گوناگون اجتماعی را که به عهده گرفت به خوبی انجام داد. حضرت زینب کبری «س» در روز پنجم جمادی الاول سال پنجم یا ششم هجری قمری در مدینه منوره متولد شدند. حضرت زینب کبری «س» به طور طبیعی وفات کرد و این احتمال طبیعی تر به نظر می رسد چون آن حضرت آن همه سختی و مصیبت دید و درسایه آن ها بیمار شد. بر اساس برخی احتمالات حضرت زینب کبری «س» توسط عوامل یزید مسموم شد و به شهادت رسید. البته دشمن در انجام این کارها سند به دست کسی نمی‌دهد. و در خفا و پنهانی دست به این اعمال میزنند. پدر بزرگوار آن حضرت اولین پیشوای شیعیان حضرت امیرالمومنین علی «ع» و مادر گرامی آن بزرگوار حضرت فاطمه زهرا «س» می باشد. همسر گرامی آن حضرت عبدالله فرزند جعفر ابن ابی طالب بود. در کتاب اعلام الوری برای آن بانوی بزرگوار سه پسر به نام های علی ، عون ، و جعفر و یک دختر به نام ام کلثوم ذکر شده است. سیاه پوش تو ام. نامت را می نویسم و بزرگی ات تمام تنم را می لرزاند. نامت را مینویسم و صبرت را تاب نمی آورم. لابه لای روز های خاکستری اندوهت‌ ، آن چنان فرو می شکنم که حتی خود را فراموش می کنم. بانو! بیابان دنبال گام های استوارت ، سال هاست که از تاریخ ، روبه روی صبر عظیمت به زانو در آمده است. کربلا چراغ در دست راه افتاده است. بانو! تاریخ ، برجاده های تاریک خود همچنان می تازد و تو سربلند ایستاده ی با اندوهان سرشارت. بانو! ثانیه ها برایت قدم به قدم رنج آورده اند و تو قدم به قدم صبر کرده ای. چشم های زمان ، همچنان از خوابی سنگین میسوزد‌‌ ؛  رنجی که سال ها تو را تنها به صبوری شناخت. بر کتف های گسترده آسمان ، ملائک پیکرت را آرام آرام می برند ، فریاد های شکسته ، دهان هایی عزادار ، خاک در هم می پیچد ، گلدسته های دمشق ، چشم به راه کبوتران زائر تواند. شهر، در اندوه تناور خود پیچیده است. نامت را مینویسم انگشت هایم بوی بال های سوخته شاپرکان غریب می گیرد. نامت را مینویسم چشم هایم می سوزند. نامت را مینویسم می گریم. بانو تو! تو را با بزرگی ات ، تو را با صبرت ، تو را با اندوهی که سال ها درسینه داشتی و دم نزدی ، تو را تنها با تمام وجودم ، همین چشم های نا چیز ، اشک می ریزم.🥹 سالروز بانوی مهر و کرامت حضرت زینب کبری «س» بر عموم شیعیان تسلیت باد 🖤🥀 با قلم مهدیه چراغی