کمک به آدم‌های مستحق، کار همیشگیش بود. یک سوم حقوقش را به من می‌داد برای خرجی، بقیه‌اش را صرف این جور کارها می‌کرد. چهل ـ پنجاه روزی از شهادتش می گذشت که چند نفری آمدند خانه‌مان؛ می‌گفتند: «ما نمی‌دونستیم ایشون فرمانده بوده. نمی‌شناختیمش. فقط می‌اومد به ما کمک می‌کردو می‌رفت. عکسش رو از تلویزیون دیدیم.» منبع: کتاب یادگاران، جلد۱۱ [کتاب شهید صیاد شیرازی]، ص۶۸. #امیرسپهبدشهیدعلی‌صیاد‌‌شیرازی @basijalborz_irankochak