#زندگینامه‌شهید‌محمدحسن‌حقانی 🌷هنگامی كه شكوفه‌های بهاری به هوای نسیم می‌رقصیدند، در سپیده دمی زیبا «محمّدحسن» به شادابی گل‌های اطلسی چشم گشود و زندگی روحانی و ملكوتی خود را در دامان پرمهر مادرآغاز كرد. 👨‍🎓در هفت سالگی به مدرسه رفت و به آموختن، همّت گماشت. وی جزء دانش‌آموزان ممتاز بود و زیاد مطالعه می‌كرد. ❤️آنقدر به مسجد دل بسته بود كه ظهر، هنگامی كه از مدرسه برمی‌گشت به مسجد جامع می‌رفت و نماز می‌خواند. ✅عضو فعال انجمن اسلامی دبیرستان بود و در مقابله با رژیم شاه و سركوب نمودن منافقین نقش به‌سزایی ایفا كرد. 👌 از صبر و حوصله‌ی زیادی برخوردار بود و در برابر ناملایمات استقامت می‌كرد و نسبت به دنیا بی‌اعتنا بود. به نظافت اهمیّت زیادی می‌داد و در كارهایش نظم خاصی حاكم بود. در سـال آخر دبیـرستـان هوای جبهه او را از شهر و خـانه بیزاركرد و راهی دیار عاشقان نمود. در آن جا نیز از كسب علم غافل نماند تا این كه در آن شرایط دشوار، دیپلم گرفت و در آزمون دانشگاه شركت كرد. 💐همرزمش از او چنین می‌گوید1: «روزی حسن را در جبهه دیدم با دیدن من خیلی خوشحال شد، واقعاً روحیه‌ای شاد داشت. بعد از چند دقیقه‌ای به او گفتم در دانشگاه قبول شده‌ای و او در جوابم گفت: من در دانشگاهی قبول شده‌ام كه استاد آن امام است و به زودی از آن دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوم.» یكی دیگر از همسنگرانش از عشق بی‌انتهای او و بی‌قراری‌اش برای شهادت چنین روایت می‌كند2: «حسن عشق و علاقه‌ی زیادی به شهادت داشت و همین آتش عشق كه در او شعله می‌كشید، باعث شده بود كه او در جبهه برای هركاری داوطلب باشد، همیشه سخن از شهادت بر لب داشت و می‌گفت: من خیلی دوست دارم شهید شوم. 🌹 تا اینكه در جزیره‌ی مجنون به آرزوی همیشگی‌اش رسید و به لقاءالله پیوست.»