#زندگینامه_شهيد_محمدرضا_ذبيحي 🌷شهید در 20 شهريور ماه سال 1340 به دنیا آمد. پدر، بازنشسته اداره برق بود و مادر، ‌امّا خانه­دار و گرم فرزندپروري. محمدرضا از همان اَوان طفوليت، تحت تربيت ديني والدين نماز و قرآن آموخت. 👨‍🎓وي بعد از پايان دوره ابتدايي در دبستان «6 بهمن» زادگاهش، وارد مدرسه راهنمايي «شهيد چمران» فعلي در اين شهر شد. سپس تحصيلاتش را در رشته علوم تجربي دبيرستان «شرافت» قائم­شهر آغاز كرد. او در پايه سوّم اين مقطع، به دليل درك بيشتر حوادث انقلاب، نزد برادرش در تهران مهاجرت كرد و آن­جا فارغ­التحصيل شد. 💠وي كه در دوران دبيرستان با افكار و اهداف امام خميني آشنا شده بود، تمام وقت خود را صرف انقلاب كرده بود ازجمله توزيع اعلاميه­هاي ايشان، حضور در جلسات سياسي و مذهبي و تظاهرات ضدّ رژيم. ✅گاهي بچه­هاي مدرسه را ترغيب و تهيج مي­كرد و آن­ها را براي برپايي راهپيمايي به مركز شهر مي­برد. ناگفته نماند كه يك بار، طي انجام مأموريتي به گرگان، توسط عُمّال شاه مورد ضرب و شتم واقع شد. 👌اين نوجوان مبارز، بعد از پيروزي انقلاب به جهاد پيوست و در زمينه جمع­آوري محصول كشاورزان و ساخت خانه­ براي افراد بي­بضاعت مشغول خدمت شد. محمدرضا در جبهه مبارزه با اَحزاب ضدّ انقلاب نيز فعّال بود و در مقابل تحركات آن­ها مي­ايستاد. 🌸وي از 5/9/1358 الي 25/7/1359 به عنوان بسيج ويژه مشغول خدمت بود، تا اين­كه در 26 مهر ماه همين سال به عضويت سپاه درآمد. 💠اين پاسدار متعهد در 10/8/1360 در كِسوت تك­تيرانداز به جبهه عزيمت كرد. مدتي نيز مسووليت پاسگاه مرزي مريوان را به عهده داشت. 🌹سرانجام در 7/10/1360 در منطقه شياكوه (گيلان­غرب) با سِمت فرماندهي دسته به مقام شامخ شهادت دست يافت. سپس در ماه رمضان سال 1361 در گلزار «سيد نظام­ الدين» قائم­شهر به خاك سپرده شد.