#زندگینامه_طلبه‌شهید‌محمد_‌جوادی‌ 🌷 در دهم آذرماه سال ۱۳۴۸ در روستای محروم و دور افتاده «کلاته شامیر» از توابع شهرستان قوچان، چشم به جهان گشود. نهال وجودش در پرتو نور ایمان و ولایت اهل بیت – علیهم السلام- با طراوت و شادابی رشد یافت و در دستان سبز پدر کشاورزش عباس از گزند حوادث حفظ شد. 👨‍🎓 دوران دبستان که به پایان رسید، جذبه معنوی و دل‌کش دین و علم و حقیقت، او را به سوی حوزه علمیه کشاند. حوزه علمیه فاروج اقامتگاه عارفانه او به مدت چهار سال بود که به او رمز عروج را آموخت. 👌ایشان در این مدت به فرمان امام خویش سه مرتبه راهی جبهه حق علیه باطل شد و سه ماه پنجه در پنجه خصم، دیواره‌های امن ایمان و امنیت را از تیررس دشمن دون محافظت نمود. او میدان جنگ را میدان عمل ، میدان امتحان و میدان عشق‌بازی با خدا می‌دید. او عاشق خدا بود و مرگ در راهش را عین زندگی می‌دانست. ❤️این شهید عزیز، عاشق حسین -علیه السلام- بود. امامی که «بذل مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهاله و حیره الظلاله» و حسرت مردان مردی را می‌خورد که در غربت این مرد غیرتمند تاریخ تنهایش نگذاشتند. او خطاب به مولایش چنین می‌نویسد: « حسین جان ! در فضای گرم و خونین ایران زمین، دست مردانگی مشت کرده و به ندای غریبی و تنهایی‌ات لبیک می‌گوییم. حسین جان! ای پیشتاز و ای رهبر ! لبیک» 🌹بیست و پنجم مهرماه ۱۳۶۳ در معیادگاه میمک، خون سرخ عاشقی‌اش، مُهر تأیید بر صداقت، گفتار و کردارش زد.