❇️اسفند عجب ماهی است 🔸شهادت#حمید_باکری: 6 اسفند 🔸شهادت#حسین_خرازی: 8 اسفند 🔸شهادت#امیرحاج_امینی: 10 اسفند 🔸شهادت#ابراهیم_همت: 17 اسفند 🔸شهادت#حجت_رحیمی18اسفند 🔸شهادت#حسین_برونسی: 23 اسفند 🔸شهادت#عباس_کریمی: 24 اسفند 🔸شهادت#مهدی_باکری: 25 اسفند 🔸شهادت#یوسف_سجودی"26 اسفند 🌹سالگرد شهادت همه شهدای عزیز بالاخص شهدای اسفندماه را گرامی می‌داریم. 💠اسفندماه هفته ایثار و شهادت هم هست که این موضوع به قابلیت این ماه افزوده است... شادی ارواح مطهر#شهدا صلوات #اللهم_صل_علی_محمدوآل_محمد 🇮🇷کانال رسمی پایگاه مقاومت بسیج مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه eitaa.com/joinchat/2142634072C384cd9186e

🌹#بسم_رب_الشهداءوالصدیقین 💥26اسفندسالروزشهادت #یوسف_سجودی فرمانده دلاور تیپ سوم لشکر 17 علی بن ابیطالب(ع) گرامی باد 🌹شادی ارواح مطهر شهدا صلوات #اللهم_صل_علی_محمدوآل_محمد 🇮🇷کانال رسمی پایگاه مقاومت بسیج مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه eitaa.com/joinchat/2142634072C384cd9186e

شهادت به کامم گر بریزی نوش خود را به دستت می‌سپارم هوش خود را تو مثل شکر یک صبح بهاری شهادت باز کن آغوش خود را سردار یوسف سجودی دل دادۀ شهادت بود و آروزی آن را در سر می‌پروراند. وقتی مادر هنگام رفتن به جبهه او را بدرقه و از زیر قرآن رد می‌کرد تا پناهش باشد، یوسف با لبخند می‌گفت: «با همین قرآن مرا اسکورت می‌کنی و من ضد گلوله و نمی‌گذارد شهید شوم و به آرزوی خودم برسم». پس از عملیات خیبر به مرخصی آمده بود، از آنجا که به شنا علاقه داشت برای شنا به بابلسر رفت. نزدیک بود غرق بشود. با خدایش واگویه کرد که مرا در جبهه شهید نکردی، می‌خواهی این جا جانم را بگیری؟!. همسر شهید می‌گوید: «همیشه دغدغه‌ای داشت و به نوعی با حسرت به بسیجی‌هایی که لایق شهادت بودند، نگاه می‌کرد. می‌گفت: «خدا اون روز رو نیاره که ببینم یه بسیجی ساده که از منطقه‌ای دورافتاده به جبهه اومده، لیاقت شهادت و دیدار با امام حسین (ع) رو پیدا کنه و من که فرمانده‌اش هستم، این لیاقت نصیبم نشه». در عملیاتی به همراه چند رزمنده در قایق بود. از خدا خواست: «خدایا همۀ دوستان من شهید شدند. از تو می‌خواهم مرا به لقای خود برسانی. خمپاره‌ای به قایق اصابت کرد و یوسف بیهوش به کناری افتاد. وقتی به هوش آمد، فهمید تمام دوستانش در قایق شهید شدند و خود او حتی یک زخم کوچک هم برنداشت. گفت: خدایا هرجا مقرر داشتی، جان مرا بستان». پیش از عملیات بدر به مادرش تلفن کرد و خواست تا همسر و فرزندانش را از اهواز به مازندران ببرند. پدر و مادرش به اهواز رفتند. این رزمندۀ جان بر کف در جمع خانوادگی سخنانی را مطرح کرد: از بی‌ارزش بودن دنیا و عمر دنیایی، از جنگ و شهادت و مفقود شدن و... خطاب به خانواده گفت: «فکر نکنم جنازه‌ام به دست شما برسد، خودتان را ناراحت نکنید». یوسف مطئمن بود که به زودی به دیدار معبود خواهد شتافت و به آرزویش، شهادت خواهد رسید. برادرش، جعفر بر آن است که: «تقریباً با آن تفألی که به قرآن زده بود، خودش مطئمن بود». او می‌گوید آیۀ «یا ایتها النفس...» راهنمای او در آغوش گشودن به روی شهادت بود. همسرش می‌گوید: «سر سفرۀ آخرین شام از من پرسید، اگر شهید بشوم چکار می‌کنی؟ گفتم: منم مثل بقیه همسران شهدا؛ خدا به همۀ ما صبر می‌دهد». یوسف در ادامه گفت: «امکانش هست مثل فاطمه زهرا(س) مفقود بشوم و جنازه‌ام برنگردد.» خانم غنی‌زاده می‌گوید خطاب به من گفت: «می‌دانی راهی را که انتخاب کردم راهی است الی‌الله و تو خود نیز مانند من آمادۀ این راه شدی؛ بنابراین اگر شهید شدم، تو را به خدا می‌سپارم و برایت صبر و استقامت می‌طلبم». موقع برگشت از اهواز بچه‌ها را بوسید و از میثم خواست که مرا اذیت نکند. بدون این که بدانیم این آخرین وداع ما بود. یک روز پیش از شهادت نیز با پدر و مادرش تماس گرفت و از همسر و فرزندانش حلالیت طلبید و خداحافظی کرد. در میدان و درگیری‌های عملیات بدر وقتی نیروهای عراقی پیش‌روی کردند، از سجودی خواستند که برگردد، اما او بی‌اعتنا با آرپی‌جی چند تانک دشمن را منهدم کرد و آن قدر جلو رفت که یک سرباز عراقی از چند قدمی او را هدف قرار داد. باقر نیک سخن، از هم رزمان یوسف که هنگام شهادت در کنارش حضور داشت، چگونگی واقعه را روایت می‌کند: «ناگهان دیدم یوسف تمام قد بلند شد و در حالی که یک گلوله آرپی‌جی را آمادۀ شلیک کرده بود، فریاد کشید: برادران! این خط، خط اسلام است. نگذارید یزید پایش به این‌جا برسید. هنوز کلمات آتشین او ادامه داشت که به یک‌باره دیدم نقش بر زمین شد. سراسیمه به طرفش دویدم. او آخرین رمق‌های حیاتش را با ذکر «یا حسین» به پایان برد و خاموش شد». یوسف به بیان هم‌رزمش، اکبرنژاد به هم رزمانش توصیه می‌کرد به گونه‌ای عمل کنند تا مزدشان را از مسیر شهادت بگیرند. او آرزو داشت تا شهید شود، اما پیکرش پیدا نشود تا در آینده جزو سربازان امام زمان (عج) باشد، به آرزویش نیز رسید. سرانجام بیست وششم اسفند 1363 در عملیات ببدرر به جانان پیوست. چنان که خواستۀ او بود تاکنون اثری از پیکرش به دست نیامده است. مزار یاد بود وی در گلزار شهدای گله‌محله شهرستان بابل بنا کردند تا روزی این بیت خواجۀ شیراز برای سردار بی‌مزار مصداق یابد: یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور کلبۀ احزان شود روزی گلستان غم مخور برگرفته از کتاب شناخت نامه ی سردار شهید #یوسف_سجودی