سركشي ابليس اقتباس از نهج‌البلاغه خطبه اول و 192. ابليس (پدر شيطانها) در صف عرشيان بود، او شش هزار سال در پيشگاه خدا، عبادت نمود. خداوند بزرگ هنگامي كه حضرت آدم (پدر انسانها) را آفريد و روح انسان را در او دميد، براي بزرگداشت خلقت آدم، به همه‌ي فرشتگان و به ابليس فرمان داد كه آدم را سجده كنيد [6] همه او را سجده كردند، ولي ابليس تكبر نمود و با يادآوري اصل خلقت خود و خلقت آدم، خود را بزرگتر پنداشت و به آدم گفت: انا ناري و انت طيني: «من از آتش آفريده شده‌ام و تو از گل و خاك» و همين فكر غرورآميز، او را از انجام فرمان خدا بازداشت و در نتيجه، اعمالش پوچ و بي‌محتوا گرديد. و از درگاه خداوند، رانده و مطرود شد، كه اميرمومنان علي (ع) مي‌فرمايد: [صفحه 12] از داستان ابليس، پند و عبرت بگيريد، از اين رو كه عبادات طولاني و كوششهاي فراوان او (براثر تكبر) از بين رفت، او خداوند را شش هزار سال عبادت نمود كه معلوم نيست از سالهاي دنيا است يا از سالهاي آخرت ولي با ساعتي# تكبر و غرور،# همه‌ي عبادات و كوششهايش را محو و نابود كرد، گرچه ابليس، آسماني و عرشي بود، ولي فرمان خدا بين اهل آسمان و زمين يكي است و همه‌ي بندگان در برابرش مساوي هستند- اي بندگان خدا، از اين دشمن خدا (يعني ابليس) برحذر باشيد. #تکبر #غرور #حبط عبادات طولانی @bathirat113 @bathirat113