ما یاد نگرفتیم محبّت کردن را که کودکانمان این طور آواره و سرگردان کوچه‌ پس‌کوچه‌های تربیت‌اند. کاش از تو یاد می‌گرفتیم که با محبّت می‌شود خار را به گل زهر را به عسل بیابان را به گلستان سیاه چال را به قلّه سیاهی را به سفیدی خشونت را به لطافت و بدی را به خوبی بدل کرد. معلم عشق! استاد محبّت! چقدر محتاج درس محبّت توایم! مدرسه‌ات در کدام محلّه است؟ آقا! 📚بهانه بودن(کتاب هشتم)، کویر سوخته‌ای که برای کودکم ساخته‌ام. [ضمیمه‌ی کتاب دوم از مجموعه‌ی منِ دیگرِ ما] #بهانه_بودن #محسن_عباسی_ولدی