أَلسَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذّابِلاتِ..؛ سلام بر آن لب‌هاے خشکیده... السّلام عليكَ يا أباعبدِاللّٰه و علی الأرواحِ الّتي حلّتْ بفِنائك عليكم منّی جميعًا سلامُ اللّٰه أبدًا ما بقيتُ و بقیَ اللّيلُ و النّهار و لا جعلهُ اللّٰهُ آخِرَ العهدِ منّي لزيارتكم السَّلامُ عَلی الحُسَین و علیٰ علیِّ بنِ الحُسَين و عَلیٰ أولادِ الحُسَين وَ علَیٰ أصحابِ الحُسَين. #جانم‌حسین

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالْفَجْرِ ﴿١﴾ وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿٢﴾ وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿٣﴾ وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿٤﴾ هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ ﴿٥﴾ أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿٦﴾ إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿٧﴾ الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿٨﴾ وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿٩﴾ وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿١٠﴾ الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿١١﴾ فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾ فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾ إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾ فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿١٥﴾ وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿١٦﴾ كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿١٧﴾ وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿١٨﴾ وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿١٩﴾ وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾ كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿٢١﴾ وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾ وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَىٰ ﴿٢٣﴾ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿٢٤﴾ فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿٢٥﴾ وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿٢٦﴾ يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾ ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿٢٨﴾ فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿٢٩﴾ وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿٣٠﴾ يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعي إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلي في عِبادي وَ ادْخُلي جَنَّتي (فجر ۲۷ تا۳۰) تو اے نفس مطمئنه! به‌سوے پروردگارت بازگرد؛ در‌حالي‌كه هم تو از او خشنودے؛ و هم او از تو خشنود است. پس در میان بندگانِ [خالص] من در آے. و در بهشتم وارد شو! داوودبن‌فرقد از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: سوره‌ی فجر را در نمازهای واجب و نافله‌ی خود بخوانید که آن سوره‌ی حسین‌بن‌علی (علیه السلام) است. به آن روی آورید تا خداوند، شما را رحمت کند. آنگاه ابواسامه که در مجلس حاضر بود، عرض کرد: «چگونه این سوره مخصوص امام حسین (علیه السلام) شد»؟ حضرت (علیه السلام) فرمود: «آیا نمیشنوی که خداوند میفرماید: یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ المُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِی إِلَی رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً * فَادْخُلِی فِی عِبَادِی * وَ ادْخُلِی جَنَّتِی؟ این تنها حسین‌بن‌علی (علیه السلام) را منظور دارد. چون اوست که نفسی مطمئن و خشنود و خداپسند دارد و یاران او از خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله) میباشند که در روز قیامت از خداوند خشنودند و خداوند نیز از ایشان خشنود است. این سوره درباره‌ی حسین‌بن‌علی (علیه السلام) و شیعیان او و مخصوصاً شیعیان خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله) نازل شده است. هرکه همواره سوره‌ی فجر را قرائت کند، در بهشت، همراه حسین (علیه السلام) و در مرتبه‌ی او خواهد بود. که خداوند، توانا و حکیم است. (بقره/۲۰۹)». 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۱۰۸ بحارالأنوار، ج۲۴، ص۹۳/ تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۷۶۹/ القمی، ج۲، ص۴۲۲/ بحارالأنوار، ج۷۱، ص۳۹۷/ المحاسن، ج۱، ص۱۷۷/ نورالثقلین/ البرهان #جانم‌حسین🌱 #درمسیـربنـدگی 🖤🌱https://eitaa.com/namazshabkhanha