در فصل بهار يك سنگ پيدا نمي كنی كه سبز شده باشد، چرا؟ چون سنگ خودش را گرفته است. اما خاك را ببين چه گل‌هاي رنگارنگي كه از دل آن بر می‌دمد، چرا؟ چون خودش را نگرفته است. «در بهاران كي شود سر سبز رنگ خاك شو تا گل برويي رنگ رنگ سال‌ها تو سنگ بودي دلخراش آزمون را يك زماني خاك باش» تو سال‌ها خود را گرفتی و به جايي نرسيدي. حالا يك مدتي بيا و خاكي باش، افتاده باش، وگرنه، اگر خودت را بگيري هيچ نسيمي و هيچ بهاري نمي تواند تو را سبز و شكوفا كند؛ نه خدا، نه پيامبران او، و نه اولياي حق، و نه كتاب‌هاي آسمانی اين است كه اهل جهنم در قيامت می‌نالند كه: اي كاش ما خاك بوديم! يعني اي كاش انسان‌هاي خاكي و افتاده اي بوديم! اي كاش ما هم تواضع پيشه می‌كرديم.. کتاب مثل شاخه های گیلاس | محمد رضا رنجبر #اللهم_الرزقنا_تواضع #بانو_طلبه @be_vaghte_del33