من هیچوقت نتونستم به این فکر کنم که معلمشون هستم، بیشتر شبیهِ دوستیم تا معلم و شاگرد! بحث درباره انتخاب بود، اینکه ملاکِ انتخاب هامون باید خدا باشه، از رویِ آگاهی و معرفت انتخاب کنیم، از انتخاب رشته و شغل و هدف و مسیر زندگی و دین گرفته تا الگو ... یکییشون چیزی بهم گفت که منو ترسوند! گفت خانم، شما از انتخاب هاتون راضی اید؟ گمون کردم از سری سوالهای کنجکاوانه همیشگیِ ذهنش باشه ... گفتم راضی ام ... هم از درسم ... هم از کارم ... هم از دینم ... هم از هدفم ... هم از الگوهام ... گفت خانم کلاسِمون اینجاست، پایه ۶، میشه بیشتر کلاسمون بیایید؟ بیشتر باهم صحبت کنیم؟ خانم چه روزی میایید؟ منتظرم ... من همش فکر میکنم آینده یِ من میشه شما! همش دوست دارم بشم مثلِ شما! اگر راضی اید پس امیدوار میشم به راهی که دارم میرم... اگر ناراضی اید پس منم ناامید میشم به علایق و انتخاب هام... به آینده ام! یکهو لال شدم انگار! گُمان نمی کردم یک روز برای این دخترهای۱۲ ساله بشم الگویی که دلشون بخواد شبیهم باشن ... هیچوقت دوست نداشتم الگویِ کسی باشم ... گفتم گُل دخترا الگویِ همه ما حضرت زهراست،،، یکی از شیطون ترین هاشون پرید وسطِ صحبتم و گفت خُب خانم شما الگوت حضرت زهرا باشه ازش یاد بگیرید بعد به ما یاد بدین ... ترسیدم به خاطرِ اینکه چه بخوام چه نخوام به من به چِشمِ الگو نگاه میکنن و توقع دارن بهشون یاد بدم، یاد این جمله از حضرت آقا افتادم که فرمودن فتح الفتوحِ حضرت امام تربیت انسان ها بود، باید کم کم باورم بشه که من دیگ برایِ خودم زندگی نمیکنم، برای جامعه ام زندگی میکنم ... برای گُل دخترایِ سرزمینم ... باید حواسم بیش از پیش به انتخاب هام باشه، #یادداشت_ذهن_خستم #مدرسه #گُل_دخترا #انتخاب #الگو #بانو_طلبه @be_vaghte_del313