در صحنت مینشینم ... مرور میکنم زندگی ام را ... باشد، قبول آقا نه من، نه او ... یادمان یکدیگر را فراموش... اما اجازه آقا؟ چه می شود مگر اگر او باشد و من؟! در صحنِ تو سرمای زمستان باشد و گرمایِ دستان او ... باب الرضا ... نگاه به گنبد... زمزمه السلام علی الرضا و ... اذن دخول ... کمی جلوتر صحنِ انقلاب ... جرعه ای آب از سقاخانه ... رو به رویِ گنبد ... گوشه دنج حرم ... روضه ای برایم آغاز کند ... او بخواند من به اندازه تمام روزهای تنهایی ام در کنارش اشک بریزم ... من باشم و زمزمه دعاهایش که در وجودم حک میشود ... چه قدر خواب در صحن امام خمینی میچسبد وقتی سرت را روی پاهایش بگیرد ... میخواهم دعا که میخوانم دستانش رابگیرم تا شاید خدا حواسش را بیشتر به من جمع کند ... صحن ها کوچک می شوند وقتی در کنارش همه صحن ها را می پیمایم ! آقا میشود هدیه ازدواجمان را بدهید ... ؟ دلم اندکی لقمه حضرتی میخواهد ...؟! مولایم ... تمام هستی ام را به دستان خودت میسپارم ... کبوتری پر میزند سوی گنبد... دلم به خودش می آید ... باشد قبول آقا ... حرف، حرف شماست ... ولی مولا جان ... ! چَشمِ من و لطفِ شما ... انـــ شـــاءالـــلـــهـــ #خیال_خوب #بانو_طلبه @be_vaghte_del313