eitaa logo
بِها تُقام الفَرائِض(امربه نیکی ونهی از بدی)
247 دنبال‌کننده
8.1هزار عکس
2.5هزار ویدیو
13 فایل
امام محمد باقر علیه السلام:....فَرِيضَةٌ عَظِيمَةٌ #بِهَاتُقَامُ_الْفَرَائِضُ وَ.... امر به معروف و نهى از منكر راه و روش پيامبران و شيوه صالحان است. و فريضه بزرگى است كه ديگر #فرايض_به_واسطه_آن_برپامى‏ شود، و... آیدی ارتباط با مدیر : @bavelayat_313
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 🔹١. و زن 💢 روحیه استعمارگری انسان در جوامع بدوی، حیوان وحشی را از محیط ویژه زندگی‌اش خارج کرد و او را تملیک نمود تا از تمام منافع آن استفاده کند. او در عین حال که حیوان را در جامعۀ خود جای داد، هیچ حقی برای او قائل نمی‌شد. ◀️ اگر وسائل خوردن و آشامیدن و تولید مثل، برای دام‌های اهلی فراهم می‌کرد و نیازمندی‌هایشان را برطرف می‌نمود، برای تأمین یا جلب منافعی بود که از آنها توقع داشت. ⏹️ زن نیز در جوامع اولیۀ بشری، چنین موقعیتی داشت و چنانکه از گوشه و کنار تاریخ برمی‌آید، روزگاری بسیار طولانی، وجود زن در جامعه، فقط برای رفع نیازمندی‌های جامعه بود، نه برای بهره‌مندی از حقوق جامعه. ⏹️ زن حکم طفیلی را داشت و به هیچ‌وجه، عضو جامعۀ انسانی نبود و کارهای پست و بی‌قیمت مانند حمل و نقل اثاثیه هنگام کوچ ییلاقی و قشلاقی قبائل، هیزم‌کشی برای سوخت و صید ماهی و خدمتکاری در منزل، بر عهدۀ او بود. زن در این جوامع، همیشه و در هر حال، باید تحت قیمومیت مرد زندگی می‌کرد و از خود استقلالی نداشت؛ نه استقلال اراده که بتواند راهی در زندگی انتخاب کند و نه استقلال عمل که بتواند اعمالش را به خودش اختصاص دهد. ⏹️ زن نمی‌توانست مالک سود کار خود شود و نیز نمی‌توانست در دادگاه ادعا کند یا شهادت دهد. اگر کار نیکی انجام می‌داد، سود و ستایش آن به حساب ولیّ او نوشته می‌شد و اگر کار ناشایستی انجام می‌داد، خود زن مسئول بود و به کیفر عملش می‌رسید. 🔹 البته گاهی استثنائا از راه عطوفت پدری و یا محبت زناشویی و یا وصیت، مالی به زن داده می‌شد، یا اینکه مزایایی به او اعطا می‌گردید؛ ولی به هر حال، در عمل و اراده از خود استقلال نداشت. او مثل اسیری بود که در حال بردگی زندگی می‌کرد و از نعمت آزادی محروم بود. @beha_togham_alfaraez
بِها تُقام الفَرائِض(امربه نیکی ونهی از بدی)
💠 #زن_در_جوامع_اولیه 🔹١. #موقعیت_اجتماعی و #حقوق زن 💢 روحیه استعمارگری انسان در جوامع بدوی، حیوان
🌹 🔹٢. زن در ❤️زن در این جوامع، تا وقتی که در یا یکی از اولیای خود زندگی می‌کرد، مالک هیچ چیز نبود. 👈حتی لباس و اختصاصی وی به رئیس منزل تعلق داشت و هر گونه تصمیم یا تنبیهی در موردش جایز بود. 👈 او را به‌عنوان هدیه و و عاریه به دیگران می‌سپردند و همین که به خانه شوهر منتقل می‌شد (که البته انتقال زن به خانه مرد به صورت خرید و فروش انجام می‌گرفت)، علاوه بر استفاده‌های فراوانی که در خانه پدر از وی می‌شد، میدان شهوت‌رانی مرد می‌گردید. @beha_togham_alfaraez