🔰زيانهاي خودفريبي و خود فراموشي: 1) روح هاي حساس نمي‌توانند خودفريب و خودفراموش باشند. همانطور كه جسم هاي قوي در برابر مسكن مقاومت مي‌كنند، در رنجهاي روحی هم اينگونه است. همانطور كه فريب دادن ديگران زشت است فريب دادن خودمان زشت تر است. 2) آرامش حاصل، سطحي و زودگذر است . مسكن كه مي‌خوريد، آرامش سطحي داريد اما در واقع اين درد دارد نفوذ مي‌كند. درد را باید گرامي بداريد، درد علامت خطر است، دلتان را خوش نكنيد كه نابودش كرديد، برويد ريشه را درمان كنيد. 3) از مقطعي از سن دیگر كارايي ندارد چون اين درد در اعماق وجودی فرد نفوذ كرده‌ است و هر چه زمان مي‌گذرد این مسئله براي او جدي‌تر مي‌شود. #معنای_زندگی @behesht_e_khane

پاسخ و راه حل دیگر: خود را نمي‌توان تغيير داد ← پس جهان🌎 را تغيير بدهيم؛ یعنی جهان ایده آلی برای خود بسازیم. در این نگاه نیز مشکلاتی وجود دارد : 1. دستيابي به چنين نظامي غير ممكن است. 2. ممکن است در رفاه، مشکل عدم امنیت حل شود اما مشكل دلزدگي حل نخواهد شد، اگر به همه چيزهايي كه مي‌خواهيم برسيم زودتر از همه به دلزدگي مي‌رسيم. گاهی درد و ملال و دلزدگي براي مرفهين بيشتر است . وقتي چيزي نباشد كه براي آن تلاش كنیم بيشتر دلزده مي‌شویم . پاسخ اصلی:" من اعرض عن ذكري فان له معيشه ضنكا" است که در ادامه خواهد آمد ... #معنای_زندگی @behesht_e_khane

راه‌حلی که قبلا بیان شد خواستن خداوند است. چون كه هم به او مي‌رسيم و هم نمي‌رسيم. به خاطر اينكه بي حد و مرز است، با او دلزدگي نيست، هم وصال و رسیدن محقق مي‌شود و هم نمي‌شود. تنها موجودي كه در اين عالم چنين ويژگي را دارد، خداوند است. اما قبلش بايد اين پرسش را پاسخ دهيم آيا خدا خواستني است؟ خداوند به دلیل این ویژگی ها می تواند خواسته ما باشد: خداوند مهر مطلق، زيباي مطلق، پاسخگوي عميق‌ترين نيازهاي وجودي ماست. لذا باید خواسته نهایی و بنیادین ما باشد و بنابراین او خواستني‌ترين خواستني‌هاست. اما بسیاری اوقات خداوند حاشیه زندگی ما انسانهاست؛ قرآن میفرماید: من الناس من یعبد الله علی حرف. این به چه معناست؟ #معنای_زندگی @behesht_e_khane