یکی از عوامل سست شدن نوشته های ما، حشو یا زیاده گویی🤐 است. پرداختن به عباراتی که حذف آن، هیچ خللی به متن ما وارد نمی کند و خواننده را خسته می کند😴 برخی از کلمات یا عبارات هرچند زائد اما مفیدند؛ مانند آنجا که کلمه یا عبارت رفع ابهام می کند، به متن، زیبایی و #جذابیت می‌دهد و به مخاطب انگیزه می بخشد.🤩 البته گاهی به دنبال همین ملاحظات، افراط یا تفریط می گردد که خود منجر به سستی متن می شود☹️. «حشو، علاوه بر آن که باعث سستی و نازیبایی کلام می شود، زحمت خواننده را بیشتر و ذهنش را نیز آشفته می کند. دور از واقع نیست اگر بگوییم یکی از مهم ترین و مؤثرترین دلایل برتری کلام پیشینیان، پاکیزگی آن از انواع حشو است؛ به طوری که آلودگی به حشو را باید از امراض عمومی نثر امروزیان دانست.» (رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۱۰۹) ✍️علی فراهانی #حشو_غیرمفید #یادداشت_آموزشی #نویسندگی 💠 بیایید #بهتر_بنویسیم: 🆔 @behtarbenevisim

📌به متن زیر نگاه و غلط‌های آن را پیدا کنید: «پیرامون مسئله رضایتمندی مردم از انقلاب اسلامی، باید کنکاش کرد تا فهمید علل این میزان پایمردی مردم تاکنون به دلیل چه بوده است؟ بااین‌وجود که هنوز دشمنان به دنبال استفاده بردن از فشار تحریم برعلیه مردم هستند، باید از این مردم تجلیل و تقدیر کرد.» ◀️ یکی از عوامل ضعف نوشته‌ها، استفاده از کلمات نابه‌جا و بی‌معنا است. 🔹در متن بالا کلمه «پیرامون» به معنای گرداگرد است نه معنای «درباره» که مقصود نویسنده بوده است. 🔹«مسئله» زائد است. 🔹«کنکاش» به معنای مشورت و رایزنی است، نه کاوش و جست‌وجو. 🔹«پایمردی» به معانی پادرمیانی است، نه پایداری و مقاومت. 🔹«به دلیل» باوجود «علل» حشو است. «بااین‌وجود» غلط و «باوجوداین» درست است. 🔹«به» در «به دنبال»، زائد است. «استفاده بردن» غلط و «استفاده کردن» درست است و «سود بردن» درست و «سود کردن» غلط است. 🔹«بر» در «برعلیه»، زائد است و باید حذف شود. 🔹«هستند» فعل کاملی است که وقتی می‌خواهیم وجودی را به چیزی نسبت بدهیم، از آن استفاده می‌کنیم؛ مانند: خدا هست؛ یعنی خدا وجود دارد. بنابراین بهتر است جمله بالا به «علیه مردم‌اند»اصلاح شود. ✍️علی فراهانی #حشو_غیرمفید #یادداشت_آموزشی #نویسندگی 💠 بیایید #بهتر_بنویسیم: 🆔 @behtarbenevisim

✍️خشنودند یا خشنوداند، کاریند یا کاری‌اند، کدام درست است؟ 👈فعل «بودن» در زمان حال (ام، ای، است، ایم، اید، اند)، وقتی به کلمه‌ای متصل می‌شود، به این شکل ظاهر می‌شود: ☘️ اگر کلمه‌ای به صامت منفصل یا صامت متصل و یا «و» با صدایی نظیر آنچه در «رهرو» به‌کار رفته است، ختم شود، نیازی به صامت میانجی نیست؛ مثال برای صامت منفصل: خشنودم، خشنودی، خشنود است، خشنودیم، خشنودید، خشنودند؛ پس خشنوداند غلط است. ☘️ اگر کلمه‌ای به «ای» یا «اِی» یا «و» (با صدایی نظیر «تو») و های بیان حرکت(مانند خسته)، ختم شود، نیاز به همزه میانجی است؛ مانند: کاری‌ام، کاری‌ای، کاری است، کاری‌ایم، کاری‌اید، کاری‌اند؛ پس کاریند غلط است. ☘️ اگر کلمه‌ای به «آ» یا «و» با صدایی نظیر آنچه در «دانشجو» به‌کار رفته است، ختم شود، نیاز به «ی» میانجی است؛ مانند: دانایم، دانایی... دانایند و دانشجویم، دانشجویی، دانشجوست، دانشجوییم، دانشجویید، دانشجویند. ✍️علی فراهانی #حشو_غیرمفید #یادداشت_آموزشی #نویسندگی 💠 بیایید #بهتر_بنویسیم: 🆔 @behtarbenevisim

💠 «ها»ی جمع کجا و الف و نون جمع کجا؟ ☑️ «هر کلمه‌ای را - اعم از اینکه فارسی باشد یا غیرفارسی، و جاندار باشد یا غیر جاندار - می‌توان با «ها» جمع بست؛ مانند کتاب‌ها، مردها، سنگ‌ها، زمینی‌ها، جداها، سرها، بوعلی سیناها. ✅ اما جمع واژه‌ با الف و نون، مشروط به جانداری آن است؛ مانند: زنان، مردان، خدایان، زمینیان، سگان، درختان، گُلان. ✅ گفتنی است الف و نون، ویژه جانداران است، ولی برخی جانداران را نمی‌توان با این علامت جمع بست؛ مانند «خانم». ✅همچنین غیر جاندارهایی مانند «واژگان» و «ناوگان» درواقع اسم جمع‌اند نه جمع. ✅ اعضای جفتی بدن انسان را هم می‌توان با الف و نون جمع بست: دستان، پایان، چشمان رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص ۹۱ ⚠️ نکته! در فارسی الف و نون جمع داریم اما یاء و نون جمع، نداریم؛ بنابراین «مخاطبین»، «بازرسین»، «مجتهدین» و ... غلط است. ✍️علی فراهانی #جمع_الف‌و‌نون_در_فارسی #حشو_غیرمفید #یادداشت_آموزشی #نویسندگی 💠 بیایید #بهتر_بنویسیم: 🆔 @behtarbenevisim