📝اینکه «سه ملیون قطعه جوجهٔ یک‌روزه را زنده‌به‌گور کرده‌اند»، کجایش غلط است؟! 🧮۹۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۱دقیقه 📆 ۳۱ فروردین ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅نمی‌خواهم دربارهٔ این بنویسم که چرا این کار، نادرست است. البته همین امروز مطلبی انتقادی دراین‌باره نوشته‌ام که اگر دوست داشتید می‌توانید به نشانیِ زیر بروید و آن را بخوانید، ولی در این نوشته قرار است یک نکته دربارهٔ درست‌نویسی بگویم. به نظرتان کجای جملهٔ بالا نادرست است؟ ✅باید بدانید که «میلیون» از کلمهٔ فرانسوی million گرفته شده و تلفظ و املای درست آن، «میلیون» است، نه «مِلیون»؛ همان‌طور که «میلیارد» درست است، نه «مِلیارد». پس جملهٔ بالا باید این‌گونه نوشته شود: «سه میلیون قطعه جوجهٔ یک‌روزه را زنده‌به‌گور کرده‌اند». (با استفاده از:📕ابوالحسن نجفی، غلط ننویسیم، ص۳۷۹) مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 #درست_بنویسیم 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan

دوستانی که برای ثبت نام دوره آموزش درست‌نویسی وارد کانال شده‌اید، سلام، خوش آمدید.🌹 برای مطالعه آیین‌نامه دوره، یکی دو مطلب به عقب برگردید.👆 مدیر اجرایی کانال در خدمت شماست.🙂 @smakarem

📌پای درس یکی از کارشناسان معاصر ادبیات فارسی، که ازقضا سی سال است رهبر انقلاب اسلامی است! 🧮 ۳۲۵ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۳ دقیقه 📆 ۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅الآن شما در ایران سوار هواپیما می‌شوید و می‌بینید کسی که در برج مراقبت هست و یک ایرانی است، با این خلبان که او نیز یک ایرانی است، حتماً انگلیسی حرف می‌زند! بنده گفتم در آن هواپیمایی که من سوار می‌شوم، این کار ممنوع است! چرا فارسی حرف نمی‌زنند؟! آخر یک‌وقت هست که شما با یک برج بیگانه که او مثلاً چینی است و شما فارس هستید و زبان یکدیگر را نمی‌دانید از زبان مشترک انگلیسی استفاده می‌کنید؛ اما بنده مثلاً به مشهد که می‌روم، به چه مناسبت شما انگلیسی حرف می‌زنید؟!... ✅در محیط بیمارستان‌ها خیلی اوقات همین‌طور است؛ در جاهای دیگر همین‌طور است؛ این‌ها جاهایی است که ما دیده‌ایم. مثلاً می‌گویند شما دوایتان را گرفتید؟ ما دوا را نمی‌گیریم؛ ما دوا را می‌خوریم یا می‌نوشیم. یا فرضاً می‌گویند شما حمام گرفتید؟ ما حمام را نمی‌گیریم؛ چرا ما باید حمام را بگیریم؟! ما به حمام می‌رویم، یا استحمام می‌کنیم. ✅این ترکیب‌های غلطِ بیگانهٔ از زبان فارسی را همین‌طور آوردند و سطوح بالا و مردمانِ با اسم و رسم و عالم هم این‌ها را به کار می‌برند؛ مردم عوام هم خیال می‌کنند که باید این‌طوری حرف بزنند تا عالم باشند؛ غافل از اینکه نه، این جهل است؛ اینکه علم نیست! ✅واژه‌سازی برای زبان و پیش بردن و ترقی دادن زبان، یک امر بسیار مهم است. به نظر من، هنر بزرگ کسانی مثل سعدی یا حافظ یا فردوسی این است که هفتصد سال پیش یا هزار سال پیش، طوری حرف زدند که ما امروز وقتی‌که آن سخنان را بازمی‌گوییم، اصلاً احساس غربت و وحشی گری نمی‌کنیم؛ اصلاً زبان، زبان امروز است؛ یعنی حقیقتاً می‌شود گفت که هزار سال جلوتر از زمان خودشان حرف زدند. یقیناً مردم زمان سعدی، به رسایی و شیوایی «بوستان» حرف نمی‌زدند؛ نثر آن دوره‌ها در اختیار ماست و داریم می‌بینیم. [فقط] «بوستان» یا «گلستان» این‌طور سلیس و روان و شیواست. امروز وقتی‌که انسان شعر آن زمان را می‌خواند، مثل این است که دو نفر دارند با زبان شیرین فارسی امروز باهم حرف می‌زنند. (بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار با اعضای فرهنگستان زبان و ادب فارسی در تاریخ ۱۳۷۰/۱۱/۲۷) #درست_بنویسیم #روز_بزرگداشت_سعدی #سعدی 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan

🗞نامه ادیبانه و عاشقانه‌ای که گفته می‌شود یک دختر عهد قاجار برای شوهرش نوشته است! 🧮 ۵۵۰کلمه ⏳زمان مطالعه: ۵دقیقه 📆 ۱ اردیبهشت۱۳۹۹ بسم المعطّرِ الحبیب 🔰تصدقت گردم، دردت به جانم، من که مُردم وُ زنده شدم تا کاغذتان برسد. این فراقِ لاکردار هم مصیبتی شده؛ زن جماعت را کارِ خانه وُ طبخ وُ رُفت و روب وُ وردار و بگذار نکُشد، همین بی‌همدمی و فراق می‌کُشد. 🔰مرقوم فرموده بودید به حبس گرفتار بودید، در دلمان انار پاره شد. پری‌دُخت تو را بمیرد که مَردش اسیر امنیه چی‌ها بوده و او بی‌خبر، در اتاق، شانهٔ نقره به زلف می‌کشیده! حیّ لایموت به سر شاهد است که حال و احوال دل ما هم کم از غرفهٔ حبس شما نبوده است. 🔰اوضاع مملکت خوب نیست؛ کوچه به کوچه مشروطه چی چنان نارنج‌هایی چروک و از شاخه جدا بر اشجار و الوار در شهر آویزانند وُ جواب آزادی خواهی، داغ و درفش است وُ تبعید و چوب و فلک! 🔰دلمان این روزها به همین شیشهٔ عطری خوش است که از فرنگ مرسول داشته‌ایدُ شب به شب بر گیس می‌مالیم! 🔰سَیّد محمود جان، مادیان یاغی و طغیان‌گری شده‌ام که نه شلاق و توپ و تشر آقاجانمان راممان می‌کند و نه قند و نوازش بیگم باجی. عرق همه را درآورده‌ام و رکاب نمی‌دهم، بماند که عرق خودم هم درآمده. 🔰می‌دانید سَیّدجان، زن جماعت بلوغاتی که شد، دلش باید به یک جا قُرص باشد، صاحب داشته باشد. دلِ بی‌صاحاب، زود نخ‌کش می‌شود، چروک می‌شود، بوی نا می‌گیرد، بید می‌زند؛ دلْ ابریشم است. 🔰نه دست و دلم به دارچین‌نویسی روی حلوا و شُله‌زرد می‌رود، نه شوق وَسمه وُ سرخاب وُ سفیدآب داریم. دیروزِ روز بیگم باجی، ابروهایمان را گفت پاچهٔ بُز! حق هم دارد، وقتی که آنکه باید باشد و نیست، چه فرق دارد، پاچهٔ بُز بالای چشم‌مان باشد یا دُم موش و قیطانِ زر. به قول آقاجانمان: دیده را فایده آن است که دلبر بیند. 🔰شما که نیستید وُ خمرهٔ سکنجبین قزوینی که باب میلتان بود، بماند در زیر زمین مطبخ و زهر ماری نشود، کار خداست؛ چلّه‌ها بر او گذشته، بر دل ما نیز. 🔰عمرم روی عمرتان آقا سَیّد، به جدّتان که قصد جسارت و غُر زدن ندارم، ولی به واللّه بس است! به گمانم آنقدری در فالکوتهٔ طب پاریس طبابت آموخته‌اید که به علاج بیماری فراق حاذق شده باشید، بس کنید، به یزد مراجعت فرمایید وُ به داد دل ما برسید، تیمارش کنید وُ بعد دوباره برگردید. 🔰دلخوشکُنکِ ما همین مراسلات بود که مدّتی تأخیر افتاد وُ شیشهٔ عطری که رو به اتمام است. 🔰زن را می‌گویند ناقص‌العقل است، درست هم هست؛ عقل داشتیم که پیرهن‌تان را روی بالش نمی‌کشیدیم تا گره از زلف وا کنیم وُ بر آن بخُسبیم. شما که مَردید، شما که عقل‌تان اَتمّ وُ اَکمل است، شما که فرنگ دیده‌اید وُ درس طبابت خوانده‌اید، مرسوله مرقوم دارید و بفرمایید چه کنم؟! 🔰تصدّقت پری دُخت؛ بوسه به پیوست است. 📚📚📚 ✅این روزها این متن در فضای مجازی دست به دست می‌شود و ادعا شده که نامهٔ عاشقانه‌ای از یک دختر جوان عهد قاجار است برای شوهرش که در فرنگ درس طبابت می‌خوانده است. ✅بعضی‌ها هم در وصف این نوشته و در کنایه به ما امروزی ها این طور گفته‌اند: این متن را که می‌خوانیم، فکر می‌کنیم یک نفر دکترای ادبیات فارسی آن را نوشته است؛ درحالیکه تحصیلات این خانم طبق اسناد و مدارک شناسایی، ششم ابتدایی در زمان مشروطه بوده است. حالا این ادبیات و شیوهٔ سخن گفتن این بانوی محترم را با رفتارها و ادبیات امروزی مقایسه کنید. ✅ادعا شده که این نامه اکنون در «کتابخانه وزیری یزد» نگهداری می‌شود. اما حقیقت ماجرا را در مطلب بعدی همین کانال بخوانید. 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔 @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan

📄رمزگشایی از نامه‌ای‌ قجری که در فضای مجازی دست به دست می‌شود! 📆 ۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ ✅بخشی از مصاحبه با نویسندۀ این متن: واکنش‌تان به بازنشر یکی از نامه‌های کتاب «پریدخت» به عنوان نامه‌ای از دوره قاجار در فضای مجازی چه بود؟ غم انگیز و شادی‌آور است. بُعد شادی‌آور این است که من نویسنده‌ام و از این که اثرم این طور بین مردم دست‌به‌دست و از آن استقبال می‌شود لذت می‌برم. از این که من این قدر دقیق نوشتم که باعث شده کسی بو نبرد و بگوید این نامه از ۲۰۰سال پیش به ما رسیده است اما این که افراد جامعه بدون تحقیق و مطالعه این نامه را به عنوان نامه‌ای قدیمی برای هم ارسال کنند و تنها عده‌ای معدود متوجه اصل ماجرا شوند بخش ناراحت‌کننده ماجراست. ✅متن کامل این گفت و گو را اینجا بخوانید.👇 https://akharinkhabar.ir/book/5067320 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه ای شوید.👇 🆔 @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan

دوستانی که برای ثبت نام دوره آموزش درست‌نویسی وارد کانال شده‌اید، سلام، خوش آمدید.🌹 برای مطالعه آیین‌نامه دوره، یکی دو مطلب به عقب برگردید.👆 مدیر اجرایی کانال در خدمت شماست.🙂 @smakarem

📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز6️⃣ سنجه‌های درست‌نویسی: نظم و نثر کهن فارسی 🧮 ۳۰۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۳ دقیقه 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅پذیرش «نظم و نثر کهن فارسی» به‌سان یکی از سنجه‌های درست‌نویسی به این معناست که هرچه در نوشته‌های کهن فارسی آمده، درست است. منظور از «کهن» در اینجا، تا آغاز یا پایان قرن نهم هجری است، هرچند دراین‌باره، مبناهای دیگری هم هست. ✅اینکه نوشته‌های به‌جامانده از پیشینیان را درست می‌دانیم، دلایل بسیاری دارد که یکی از آن‌ها، «عصمت اعتباری» است؛ یعنی ما بنا را بر این می‌گذاریم که هرچه آنان گفته‌اند، درست است. راستی، مگر جز نوشته‌های کهن فارسی، معیار و قاعده‌ای برای سنجش درستی و نادرستی گفتار و نوشتار امروزی وجود دارد؟ ما چاره‌ای نداریم جز اینکه کلام آن‌ها را معیار بدانیم و بگوییم «درست، آن است که آنان می‌نوشتند، نه اینکه آنان درست می‌نوشته‌اند». ✅به این ترتیب، هرچه در نوشته‌های کهن آمده، درست است. البته درستیِ یک کلمه، همواره به معنای درستی کاربرد آن در زمان ما نیست؛ زیرا شاید یک کلمهٔ درست، منسوخ شده باشد. اجازه بدهید یک مثال بزنم. امروزه ما واژهٔ «آموزگار» را در چه معنایی به کار می‌بریم؟ از واژهٔ «دانش‌آموز» چه معنایی برداشت می‌کنیم؟ درست است؛ ما از این واژه‌ها، به ترتیب دو معنای «معلم» و «فراگیرندهٔ دانش» را می‌فهمیم، درحالی‌که در نوشته‌های کهن، معنای این دو واژه به ترتیب «فراگیرندهٔ دانش» و «معلم» است. حال اگر کسی در نوشته‌اش این واژه‌ها را به دو معنای قدیمی آن به کار ببرد، غلط ننوشته است، ولی به «کهنه نویسی» متهم خواهد شد. ✅نکتهٔ پایانی اینکه، همهٔ آنچه در نوشته‌های کهن آمده، درست است؛ ولی همهٔ درست‌ها در نوشته‌های کهن نیامده است. بر این پایه، نباید واژهٔ «بینشمند» را که سازگار با هنجارهای واژه سازی است، نادرست بدانیم، به این بهانه که در نوشته‌های کهن فارسی به کار نرفته است. اینجاست که به سنجه‌های دیگری برای درست‌نویسی نیاز پیدا می‌کنیم. در ادامه با دیگر سنجه‌های درست‌نویسی آشنا خواهیم شد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۱-۵۰) #آموزش_درست‌نویسی #سنجه‌های_درست‌نویسی 👤مرتضی رجائی/کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan

📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز7️⃣ سنجه‌های درست‌نویسی: دستور زبان فارسی 🧮 ۲۵۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۲دقیقه و نیم 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅پیش از آنکه بدانیم چگونه و در چه سطحی می‌توان از دستور زبان فارسی به‌سان یکی از معیارهای درست‌نویسی بهره گرفت، باید بدانیم که دستور زبان فارسی چگونه تدوین می‌شود؟ به سخن دیگر، دستورنویسان چگونه و با چه معیاری، باید و نبایدهایی را درزمینهٔ گفتار و نوشتار فارسی تعیین می‌کنند و به صورت دستورالعمل‌هایی به نام کتاب‌های دستور زبان فارسی به ما می‌دهند تا اجرا کنیم؟ یکی از رویکردهای مشهور و پرطرفدار در این زمینه، تکیه کردن دستور نویسان بر نوشته‌های کهن زبان فارسی است. آن‌ها چون کاربردهای کهن زبان فارسی را درست می‌دانند، از کنار هم گذاشتن کاربردهای مختلف، قاعده‌هایی کلی بیرون می‌آورند و در کتاب‌های دستور زبان تدوین می‌کنند. ✅با این توضیح، دستور زبان فارسی، هویتی مستقل از نظم و نثر کهن فارسی ندارد(۱) و از همین رو، برخی از کارشناسان زبان، آن را یک سنجهٔ جداگانه برای درست‌نویسی به شمار نمی‌آورند. ولی درست است که از نظر محتوا این دو مستقل از یکدیگر نیستند، از نظر شکلی و ساختاری، می‌توان دستور زبان را مستقل از نظم و نثر کهن فارسی در نظر گرفت. مثلاً اگر کسی بخواهد درست‌نویسی را فرابگیرد، می‌تواند بدون مراجعهٔ مستقیم به نظم و نثر کهن فارسی و مطالعهٔ آن‌ها، تنها با فراگیری دستور زبان فارسی بخش عمده‌ای از نیاز خود را برآورده کند. هرچند، مطالعهٔ این نوشته‌های کهن، بهره‌های فراوانی دارد که بهتر است یک زبان‌آموز آن‌ها را نادیده نگیرد. پانوشت: ۱. در جای خود توضیح داده خواهد شد که دستور زبان، هویت مستقل از زبان گفتاری هم ندارد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۲-۵۰) #آموزش_درست‌نویسی #سنجه‌های_درست‌نویسی 👤مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan

📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز8️⃣. سنجه‌های درست‌نویسی: زبان گفتاری 🧮 ۴۷۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۴ دقیقه و نیم 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅به نظر شما واژه‌های «فهمیده» (صفت فاعلی به معنای کسی که بسیار می‌فهمد)، «عارف پیشه» و «عاشق‌پیشه» درست هستند یا نادرست؟ اجازه دهید کمی به شما کمک کنم: نه در «نظم و نثر کهن فارسی» رد پایی از این واژه‌ها هست و نه می‌توان آن‌ها را در چارچوب «دستور زبان فارسی» گنجاند. درست است؛ با توجه به آنچه تاکنون دربارهٔ سنجه‌های درست‌نویسی فراگرفته‌ایم، این واژه‌ها نادرست هستند. ولی همهٔ شما بارها این واژه‌ها را در گفت‌وگوهای فارسی‌زبانان شنیده‌اید و در نوشته‌ها خوانده‌اید. چگونه می‌توان پذیرفت که تقریباً همهٔ اهل یک زبان، یک چیز را نادرست بگویند و بنویسند؟! ✅برای رمزگشایی از این معما، ببینید نظرتان دربارهٔ درستی و نادرستی واژهٔ «اولی‌تر» چیست؟ بسیاری از شما با خود می‌گویید: «اولی» یک کلمهٔ «عربی» است و تا زمانی که ما یک واژهٔ فارسی هم‌معنا مانند «سزاوارتر» یا «شایسته‌تر» برای آن داریم، چرا باید کاربرد آن را درست بدانیم؟ حال اگر بخواهید خیلی هم سخت نگیرید، خواهید گفت: واژهٔ «اولی» معنای برتری را در خود دارد و «اولی‌تر» بدون شک نادرست است. ولی خوب است بدانید که عالیجنابان «سعدی» و «صائب تبریزی»، این واژه را در اشعار خود به کار برده‌اند! مطمئن باشید که این دو شاعر بلندآوازهٔ فارسی‌زبان هم از استدلال پیش گفتهٔ شما برای نادرستی این واژه باخبر بوده‌اند؛ پس چرا آن را در شعر خود به کار برده‌اند؟ تنها دلیل قابل‌قبول، کاربرد فراوان این واژه در زبان گفتاری مردم آن روزگاران است. ✅با این توضیح، به نظر می‌رسد در زمانهٔ ما نیز اگر بیشتر مردم واژهٔ غلط یا واژه‌ای را غلط به کار می‌برند، سودی در مخالفت با آن نیست. مثلاً دربارهٔ سه واژه بالا، این کاربرد به‌اندازه‌ای است که راحت می‌توان گفت این‌ها جزئی از زبان گفتاری ما شده‌اند و اگر چیزی جزو زبان گفتاری ما، و به پیروی از آن، جزو «زبان نوشتاری» ما شده باشد، دیگر نمی‌توان آن را نادرست دانست. ✅اما پرسش مهمی که شاید به ذهن بسیاری از شما آمده باشد این است که تعریف ما از زبان گفتاری موردقبول به‌سان یکی از سنجه‌های درست‌نویسی چیست؟ به‌بیان‌دیگر، آیا می‌توان هر کلمه‌ای را که گروهی از مردم به کار می‌برند، گفتاری دانست؟ پاسخ این است که تنها کلمه یا کاربردی را می‌توان مردمی و برخاسته از زبان گفتاری به شمار آورد که مردم در خانه و خیابان و مانند آن به کار برند، نه در انشاهای مدرسه‌ای یا نامه‌های اداری یا جلوی دوربین یا در وقت سخنرانی. ✅اگر آشکار شد که واژه یا کاربردی از یک واژه، تکیه کلام گروه یا صنف خاصی از مردم نیست، بلکه تا اندرونی خانه‌ها رفته است، مخالفت با آن نه فایده دارد و نه لزوم؛ مانند «به خاطر»، «زیاد»، «دخالت» و سه واژهٔ پیش گفته. آری، نویسندگان می‌توانند با توجه به مبنا و سلیقهٔ شخصی خود از کاربرد این واژه‌ها بپرهیزند، ولی این با نادرست دانستن آن‌ها متفاوت است.(۱) پانوشت: ۱. این سخن، مبنای نویسندهٔ این کتاب درزمینهٔ درست‌نویسی است و مخالفانی هم دارد. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۳-۵۲) #آموزش_درست‌نویسی #سنجه‌های_درست‌نویسی 👤مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.mr/majazistaan

📚دورهٔ آموزش درست‌نویسی پیش‌نیاز9️⃣. سنجه‌های درست‌نویسی: زبان نوشتاری روز 🧮 ۲۵۰ کلمه ⏳زمان مطالعه: ۲ دقیقه 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ بسم الله الرحمن الرحیم ✅زبان نوشتاری، باید شکلِ نوشته و ویراستهٔ زبان گفتاری باشد و تفاوت چندانی با آن نداشته باشد، که اگر چنین بود، دیگر نباید زبان نوشتاری را یک سنجهٔ مستقل برای درست‌نویسی می‌دانستیم. اما درواقع، این زبان مرزهای پررنگی با زبان گفتاری پیدا کرده و واژه‌های فراوانی در کارگاه این زبان، ساخته و سپس در میان مردم رایج شده است. پس می‌توان آن را یک معیار مستقل به شمار آورد. ✅واژه‌های زبان نوشتاری دو گروه هستند: واژه‌های مشترک میان زبان نوشتاری و گفتاری (بیشتر واژه‌های نوشتاری) و واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری که مردم آن‌ها را در خانه و بازار به کار نمی‌برند. ✅واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری دو گونه هستند. گروه نخست، واژه‌هایی هستند که پشتوانهٔ تاریخی یا دستوری دارند؛ مانند «نمود» به معنای «کرد»، «می‌باشد»، «به رشتهٔ تحریر درآوردن»، «گفتمان»، «بینشمند»، «فرهیخته» و «می‌توان گفت». (۱) کاربرد این واژه‌ها در نوشتار، اگرچه خطا نیست، خطاگونه است. ✅اما گونهٔ دوم واژه‌های ویژهٔ زبان نوشتاری، واژه‌هایی هستند که نه ریشهٔ کهن دارند و نه در چارچوب دستور زبان می‌گنجند؛ مانند «توسط»، «در حال حاضر»، «نوین»، «نگاهی داریم به...»، «برای شروع»، «بها دادن» و «قابل‌ملاحظه». دلیلی موجهی برای کاربرد این واژه‌ها در یک نوشتهٔ درست وجود ندارد؛ مگر آنکه کار به جایی برسد که بیشتر مردم در گفتارهای روزانهٔ خود آن‌ها را به کار برند. در این صورت، پای سنجهٔ سوم درست‌نویسی، یعنی «زبان گفتاری» به میان خواهد آمد. پانوشت: ۱. بسیاری از برساخته ها و پیشنهادهای فرهنگستان زبان و ادب فارسی و نیز واژه‌های ساخته‌شده بر پایهٔ قواعد زبان به دست نویسندگان زبردست جزو این‌گونه از واژه‌های نوشتاری هستند. (برگرفته از: 📕رضا بابایی، بهتر بنویسیم، ص۵۵-۵۴) #آموزش_درست‌نویسی #سنجه‌های_درست‌نویسی 👤مرتضی رجائی/ کانال جَلوَت👇 https://eitaa.com/joinchat/1379663915Ce68dbc3592 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan

📢 معرفی یک محتوای آموزشی کوتاه و کاربردی 📆 ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ 📚 ۱۲ تاکتیک تولید محتوای اینستاگرام برای افزایش فالور و لایک ✅ در این مطلب، شما می‌توانید با ۱۲ نکته کلیدی درباره افزایش اثرگذاری در اینستاگرام آشنا شوید که با زبانی ساده و خیلی کوتاه توضیح داده شده اند. ✅ برای مطالعه این‌مطلب، به لینک زیر مراجعه کنید.👇 https://writena.com/12 #تبلیغ_مجازی #معرفی_محتوای_آموزشی 🎯🎯🎯 در مجازیستان حرفه‌ای شوید.👇 🆔️ @majazistaan 🌐 t.me/majazistaan