استاد #تراشیون: #اولویت_زندگی

استاد #تراشیون: #رسانه و #سکوت #آفت های جدی در #خانواده

استاد #تراشیون: #سواد #رسانه در کنار اهمیت به #خانواده

استاد #حسینی_قمی: #مراقبت از #زبان

استاد #انصاریان: منابع اتصال به #نور_الهی

استاد #همتی: #مهد_کودک و #اضطراب_جدایی

سیدحمیدرضا #برقعی: زخمیم التیام میخواهم

خدا نوشت از او خالی است دنیایم کجاست آینهای تا کند تماشایم برای خلوت خود دوست، دوست می خواھم در این ھزاره غم چاره اوست می خواھم که خمره خمره ایجاد را به کاسه کنم خودم خدایی خود را در او خلاصه کنم میآفرینمش اینسان به خود اشاره کنم به ھر چه مینگرم خویش را نظاره کنم به قصد خلقت عالم قلم گرفت آنگاه گذاشت نقطه باء را و گفت بسمالله به نقطه خیره شد و چیز دیگری ننوشت بر آن تکامل بی حد فراتری ننوشت به نقطه خیره شد و نقطه جان گرفت از او در این معاشقه کمکم زبان گرفت از او به نقطه گفت که تو جوھر صدای منی خوشا به حال من آری که تو برای منی به نقطه گفت که ای آرزوی غائب من خوش آمدی به من ای مظھرالعجایب من به نقطه خیره شد و گفت این چقدر من است به نقطه گفت که ھنگامه علی شدن است بسنده کرد به یک نقطه از علی فرمود که این ھم از سر عالم زیاد خواھد بود سلیقه داشته آری، سلیقه داشته است خدا تخلص خود را علی گذاشته است خدا به خلقت ایجاز خویش مایل شد تمام گستره کائنات ساحل شد خدا به حوصله برداشت مشتی از آن گل جمال شکل گرفت و کمال کامل شد نیافرید خدا چیز دیگری گویا

سیدحمیدرضا #برقعی: خدا نوشت از او خالی است دنیایم

محمود #کریمی: من بنده حیدرم توکلت علی الله

مولای جود ، حضرت ابن الرضا سلام ای آشنای هر دل درد آشنا سلام باب المراد من در دولتسرای تو بسته دلم دخیل به لطف و عطای تو هر قفل با کلید تو وا می شود جواد سنگ از اشاره ی تو طلا می شود جواد خیر کثیر ، مثل تو کوثر نیامده مولود از تو با برکت تر نیامده تو آمدی مسیر ولایت بقا گرفت افتاده بود از نفس و با تو پا گرفت چشم زمان به علم و کمال تو خیره شد در ذهن دهر ، گوشه ای از آن ذخیره شد تو امتداد نور ، جواد الائمه ای سرچشمه ی حضور ، جواد الائمه ای تا کاظمین تو دل من پر گرفته است بر غربت تو زمزمه از سر گرفته است با تو چه کرد همسر نامهربان تو آمد به لب ز بازی تقدیر ، جان تو در بسته بود حجره و تو دست و پا زدی می سوختی و مادر خود را صدا زدی کف می زدند بر غم بی انتهای تو نشنید گوش هیچ کسی ناله های تو فریاد می زدی جگرم سوخت آب آب لبخند می زدند و نیامد جواب آب ارث عطش ز خون خدا شد نصیب تو پایان گرفت قصه ی عمر عجیب تو 🔸شاعر: #کمیل_کاشانی