"... پروپوزال ساخت دستگاه را بردیم برای رئیس وقت اداره کل تجهیزات پزشکی، وقتی پروپوزال را مطالعه کرد، بلند شد و زد روی شانه‌ی مهندس نجات‌بخش و گفت " می‌دانی این چیزی که میگویی می‌خواهی بسازی چیست؟" یعنی اگر پیچیدگی‌های دستگاه را می‌دانستی هیچ‌وقت این ادعا را نمی‌کردی. در ادامه هم گفته بود؛ " جوان؛ دستگاه شتاب‌دهنده های‌تک ترین فناوری در حوزه تجهیزات پزشکی دنیا است. اگر تولید هم بکنی کسی به تو مجوز نمی‌دهد، همان تختت را بساز...." جملات فوق قسمتی از مصاحبه تأمل‌برانگیز مهندس نکویی، مدیر تولید شرکت دانش‌بنیان بهیار صنعت است. ایشان که از ابتدا همراه مهندس نجات‌بخش در فرایند تعمیر و ساخت دستگاه شتاب‌دهنده خطی بودند، روایت‌های زیادی از چالش‌ها، عدم باورها و موفقیت‌های در مسیر ساخت این فناوری دارند. مصاحبه زیر می‌تواند متذکر عقلانیت مهندسی شود که شاید گم‌گشته‌ی این روزهای صنعت کشورمان است. @behyaarstf_ir

قسمت اول... به‌واسطه‌ی اینکه مهندس نجات‌بخش از قبل سال 1380 کارشناس سرویس دستگاه شتاب‌دهنده خطی مخصوص پرتودرمانی بیماران سرطانی بودند و من هم به‌عنوان پرسنل شرکت بهیار صنعت با ایشان همکاری می‌کردم، بعضاً اگر در دستگاه مشکل مکانیکی پیش می‌آمد، برای سرویس دستگاه من هم می‌رفتم و حساسیت و نیاز دستگاه را می‌شناختم. اولین کار عملیاتی که در حوزه دستگاه شتاب‌دهنده انجام دادم زمانی بود که تخت دستگاه بیمارستان سیدالشهدا که یک دستگاه قدیمی بود، مشکل فنی پیدا کرد و می‌خواستند تخت جدید را جایگزین آن کنند. برای نصب این تخت، تکنیسنی از نمایندگی شرکت نپتون  و مهندس نجات‌بخش حضور داشتند و من هم به‌عنوان نیروی مکانیکی به ایشان کمک می‌کردم. هم کار یاد می‌گرفتم و هم برایم جذاب بود. از طرفی بهترین زمان برای دسترسی و نقشه‌برداری از قسمت‌هایی مختلف این تخت بود که به دستور مهندس نجات‌بخش بنده این کار را انجام دادم خلاصه نصب این تخت را برای اولین بار دیدم و در ادامه در کنار کارهای شرکت بهیار صنعت، در بحث نصب و تعمیرات دستگاه‌های پرتودرمانی دیگر به‌خصوص در بیمارستان سیدالشهدا و سایر بیمارستان‌ها مثل یزد، شیراز و... من هم می‌رفتم. کم‌کم بحث بیمارستان میلاد اصفهان کلید خورد که آن زمان ما به‌عنوان مشاور در حوزه‌های انتخاب دستگاه و تجهیزات، نصب دستگاه‌ها تا ساخت اتاق مخصوص شتاب‌دهنده خطی با آن‌ها همکاری می‌کردیم و برای اولین بار طراحی و ساخت تمامی درب‌های بونکرهای انرژی بالا و اتاق سیتی اسکن آن مرکز را انجام دادیم. البته همیشه آرزوی ما این بود که یک‌زمانی دستگاه شتاب‌دهنده را بسازیم. تجربه‌های زیادی کسب کرده بودیم و زمینه علاقه‌مندی ما هم بود و هدف نهایی را این مسئله گذاشته بودیم. در خیلی از جمع‌ها وقتی این مسئله را بیان می‌کردیم به ما می‌خندیدند و به‌عنوان یک آرزوی فانتزی می‌دیدند ولی خودمان اعتقاد داشتیم که یک‌زمانی باید به این سمت برویم. تقریباً به ما ثابت‌شده بود که اگر پای هر کاری بمانیم و سختی آن را تحمل‌کنیم، قطعاً آن کار شدنی است. اگر یک کار خوب ارائه بدهید حتماً موفق هستید و خدا هم کمک می‌کند. وقتی می‌خواستیم برانکارد را بسازیم خیلی از افرادی که خودشان صنعتگر و تولیدکننده قدیمی بودند و کسب‌وکار داشتند به ما گفتند این طرح شکست می‌خورد. بسیار هم دلسوزانه و با استدلال می‌گفتند. می‌گفتند الآن قیمت برانکارد در کشور هشتاد هزار تومان است، بعد قیمت برانکارد شما یک‌میلیون تومان است پس معلوم است که این کار شکست می‌خورد. ولی ما برای تولید یک کار خوب ایستادیم. از همان ابتدا اصلاً به کارمان نگاه اقتصادی نداشتیم. اینکه بگوییم آمدیم تا پول دربیاوریم و این‌ها که افراد باتجربه هستند به ما می‌گویند نمی‌شود پس این کار را نکنیم. ولی گفتیم نه؛ این برانکارد یک محصول بی‌نظیر است و الآن هم نیاز بیمارستان‌ها است پس باید پای‌کار بایستیم. واقعاً برانکاردهای موجود افتضاح بودند، اصلاً اسم آن‌ها را نمی‌توان برانکارد گذاشت. خدا شاهد است در تمام مراحل طراحی و ساخت به بهترین‌ها فکر می‌کردیم، یعنی یک‌بار هم نشد به این فکر کنیم که از قطعات و مواد اولیه ضعیف‌تر استفاده کنیم تا ارزان‌تر تمام شود. در هر قسمتی از بهترین‌ها استفاده کردیم و خدا را شکر محصول خوبی از کار درآمد و بازار خودش را هم به‌خوبی باز کرد و هنوز هم جزء پرفروش‌ترین محصولات شرکت است. @behyaarstf_ir