🔰تکیه به عقرب‌ها‼️ 👌هر جامعه‌ای کم و بیش درگیر معضلاتی است که حرکت و پیشرفت آن را مختل کرده و نارضایتی‌هایی در بین عموم مردم پدید آورده است؛ در این میان آنچه که اهمیت دارد شیوۀ صحیح مواجهه با این ناملایمات است؛ اگر چنانچه برای علاج این چالش‌ها به نسخه‌های جعلی عمل شود، نه تنها سرعت حرکت آن جامعه بهبود پیدا نخواهد کرد بلکه منجر به عقب‌گرد شدید خواهد شد! 👌صائب تبریزی معتقد است اگر شخصی برای علاج مشکلات خود به کسانی متوسل شود که هیچ درد مشترکی با انسان نداشته و خوی دشمنی در ذات آنان نهفته است، همانند شخصی هست که خاری در پای او فرو رفته و بخواهد آن خار را با نیش عقرب‌ بیرون بیاورد! وی می‌گوید: ز بی‌دردانْ علاجِ دردِ خود جُستنْ به آن مانَد که خار از پا برون آرَد کسی با نیش عقرب‌ها 👌به راستی چگونه می‌توان برای علاج معضلات خود، به کسانی اعتماد کرد که دردِ دین و فرهنگ و میهن ایرانیان را نداشته و به دنبال ایران توسَری‌خور هستند؟ آیا می‌توان خار "مشکلات اقتصادی" را با نیش "تکیه و اعتماد به غرب" بیرون آورد؟! #عشقال ✍مدیر عقال 🆔@eghaal

🔰حسرتِ شنیده‌ها و پوچیِ دیده‌ها 👌زندگیِ عمدۀ انسان‌ها آمیخته با غم و اندوه بوده و کم‌تر کسی را می‌توان یافت که از وضعیت زندگانی خود ابراز رضایت کند؛ اغلب مردم، بخشی از عمر خود را در حسرت کسب نداشته‌هایی نظیر شغل، مقام، ثروت، شهوت و... سپری کرده و در بخشی دیگر نیز -که پس از دستیابی به این اهداف است- به دلیل انقضای شیرینی و جذابیت آن اهداف، وارد مرحلهٔ "سرخوردگی" می‌شوند! اما به راستی چرا "لذت از زندگی" به یک عنصر دست‌نایافتنی تبدیل شده است؟ 👌حضرت امیر در قسمتی از خطبۀ۱۱۴ نهج‌البلاغه می‌فرمایند: "شنیده‌های دنیا، بزرگتر و دلرباتر از دیده‌های آن است" روشن است که مقصود از "شنیده‌ها" در روایت امیرالمؤمنین، محدود به معلوماتی نیست که انسان به واسطۀ گوش‌های خود دریافت می‌کند؛ بلکه در این روایت، هر آن چیزی که حضور مستقیم نزد انسان ندارد، ذیل "شنیده‌ها" قرار می‌گیرد؛ با این حساب، داده‌های فضای مجازی نیز جزو "شنیده‌ها" محسوب شده و مطالب آن باید در همین چارچوب تحلیل شود؛ به عنوان مثال راز این که برخی افراد، سطح رفاه و آسایش در خارج از مرزها را بسی بالاتر از داخل کشور می‌پندارند، در همین نکته است که زیر بمباران فضای مجازی بوده و "شنیده‌های" خود از خارج کشور را با "دیده‌های" خود از داخل مقایسه می‌کنند! 👌صائب تبریزی نیز در ضمن مثالی به شرح و بسط این نکته می‌پردازد؛ وی معتقد است عمدۀ زیباییِ "گل"، مربوط به زمانی است که انسان آن را از دور تماشا کرده و هنوز آن را نچیده است؛ اما همین که انسان به "گل" نزدیک شده و آن را بچیند، پس از مدت کوتاهی شاهد پژمردگی آن خواهد بود! حکایت تمام "زیبایی‌های دنیوی" نیز چنین است که از دور، بسیار فریبنده و دلربا هستند؛ به طوری که انسان، عمر خود را در حسرت رسیدن به آنها از بین می‌برد ولی پس از دستیابی، تازه متوجه می‌شود که چندان هم آش دهن‌سوزی نبوده‌اند! وی می‌گوید: ز حُسنْ بیشْ بوَد بَهره، دورْبینان را "گُلِ نَچیده" دَوامَش ز "چیده" بیشترست #عشقال ✍مدیر عقال 🆔@eghaal