امام سجاد علیه‌السلام سالها پس از شهادت پدر از لب تشنه ایشان یاد مى‌کرد و مى‌گریست و هرگاه هنگام افطار، غذا مى‌آوردند یا نگاهش به آب مى‌افتاد، مى‌گریست و مى‌فرمود: «قتل‌ ابن رسول‌الله جائعاً، قتل ابن رسول‌الله عطشاناً فَلایَزالُ یُکَرِّرُ ذلِکَ ویَبکی حَتّى یُبَلَّ طَعامُهُ مِن دُموعِهِ، ویَمتَزِجَ شَرابُهُ مِنها، فَلَم‌یَزَل کَذلِکَ حَتّى لَحِقَ بِاللّهِ عَزَّوجَلَّ» ایشان این کلمات را مدام تکرار مى‌کرد و مى‌گریست، تا این که غذایش اشک‌آلود مى‌شد و آبش نیز با اشک مى‌آمیخت و ایشان همواره چنین بود تا به خدای پیوست. (لهوف، ص209) #حب_الحسين_يجمعناایتا https://eitaa.com/besharat_ir واتساپ https://chat.whatsapp.com/DBHmX88VWwW9ouXNYPbmGT https://chat.whatsapp.com/CNWb4Dz8jEw4qMM7EeZ6SU