#وقایع_روز_دوم_محرم_سال_61_هجری_قمری_در_کربلا قیس بن مسهّر دومین سفیر امام حسین(ع) در کوفه سوال: امام حسین(ع)در پاسخ مسلم بن عقیل مبنی بر آمادگی کوفیان چه کرد؟ جواب: چون امام(علیه السلام) به وادى «حاجز بطن الرمّه»(1) رسید و نامه مسلم را دریافت کرد، نامه اى توسّط «قیس بن مسهّر صیداوى» براى کوفیان فرستاد که مضمون آن چنین است: «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِىٍّ اِلى اِخْوانِهِ مِنَ الْمُوْمِنینَ وَ الْمُسْلِمینَ، سَلامٌ عَلَیْکُمْ; فَاِنّی اَحْمَدُ اِلَیْکُمُ اللّهَ الَّذِی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ، اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ کِتابَ مُسْلِمِ بْنِ عَقیل جائَنِی یُخْبِرُنِی فیهِ بِحُسْنِ رَاْیِکُمْ، وَ اجْتِماعِ مَلَئِکُمْ عَلى نَصْرِنا، وَ الطَّلَبِ بِحَقِّنا، فَسَاَلْتُ اللّهَ اَنْ یُحْسِنَ لَنا الصُّنْعَ، وَ اَنْ یُثیبَکُمْ عَلى ذلِکَ اَعْظَمُ الاَْجْرِ، وَ قَدْ شَخَصْتُ اِلَیْکُمْ مِنْ مَکَّهَ یَوْمَ الثُّلَثاءِ لِـثَمـان مَضَیْنَ مِنْ ذِی الْحَجَّهِ یَوْمَ التَّرْوِیَهِ، فَاِذا قَدِمَ عَلَیْکُمْ رَسُولی فَاکْمِشُوا اَمْرَکُمْ وَ جِدُّوا، فَاِنِّی قادِمٌ عَلَیْکُمْ فی اَیّامِی هذِهِ اِنْ شاءَ اللّهُ، وَ السَّلامُ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَهُ اللّهِ وَ بَرَکاتُهُ». (به نام خداوند بخشنده مهربان، از حسین بن على(علیه السلام) به برادران مومن و مسلمان! سلام علیکم; سپاس مى گویم خدایى را که معبودى جز او نیست، امّا بعد: نامه مسلم بن عقیلبه دستم رسید، مرا از حسن نیّت و اتّحاد بزرگانتان بر یارى ما و گرفتن حقّ ما با خبرساخت. از خداوند خواهانم تا کارمان را نیکو گرداند و به شما پاداش بزرگ عنایت کند، من روز سه شنبه هشتم ذى حجّه ـ روز ترویهـ از مکّه به سوى شما رهسپار شده ام. هنگامى که فرستاده من به نزدتان آمد هر چه بیشتر در کارتان شتاب و تلاش کنید. من در همین روزها ـ اگر خدابخواهد ـ بر شما وارد مى شوم. سلام و رحمت و برکت خداوند بر شما باد!). قیس بن مسهّر صیداوى با نامه امام(علیه السلام) به سمت کوفه حرکت کرد، تا آنگاه که به «قادسیّه» رسید. «حصین بن تمیم» وى را دستگیر کرد و به نزد «عبیدالله بن زیاد» فرستاد. عبیدالله به وى گفت: بر فراز قصر دارالاماره برو و به حسین بن على(علیه السلام) ناسزا بگو. قیس بر فراز قصر رفت و چنین گفت: «اى مردم! این حسین بن على(علیه السلام) بهترین خلق خدا، پسر فاطمه دختر رسول خداست و من فرستاده وى به سوى شما هستم، از او در وادى حاجزجدا شدم، او را اجابت کنید». سپس عبیدالله بن زیاد و پدرش را لعنت کرد و براى على بن ابى طالب(علیه السلام) طلب رحمت نمود. عبیدالله بن زیاد دستور داد وى را از بالاى قصر به زیر افکندند; پیکر شریفش قطعه قطعه شد و به شهادت رسید.(2) این نامه به خوبى نشان مى دهد که مردم کوفه دست بیعتدر دست نماینده امام(علیه السلام) مسلم بن عقیلگذارده بودند، امام(علیه السلام) چون از روحیّه ضعیف کوفیان و سابقه پیمان شکنى آنان آگاهى داشت، این نامه را براى تقویت روحیّه آنها نوشت، شاید این بار بر سر پیمان خود بایستند و به این امید که امام(علیه السلام) به زودى به آنها مى پیوندند در کنار «مسلم» باشند و مقاومت کنند واگر چنین مى کردند، اوضاع شکل دیگرى به خود مى گرفت. گرچه فرستاده امام(علیه السلام) دستگیر و شهید شد ; ولى او در واقع رسالت خود را انجام داد و از فراز قصر دارالاماره گفتنى ها را گفت، ولى مردم بزدل و عافیت طلب کوفه گویى این پیام صریح را نشنیدند، و سرانجام مسیر خود را به سوى تسلیم و ذلّت تغییر دادند.(3) (1) . بطن الرمّه، منزلى است در مسیر کوفه که مردم بصره و کوفه در آنجا به یکدیگر مى رسند. (2) . تاریخ طبرى، ج 4، ص 297 ; ارشاد مفید، ص 418 و بحارالانوار، ج 44، ص 369-370 (با مختصر تفاوت). (3) . گرد آوری از کتاب: عاشوراریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها، زیر نظر آیت اللهمکارم شیرازی، ص355. ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/3578658829C1f72395f25 تلگرام @besharat_ir