🏴در سوگ یکی از اساتین حوزه علمیه قم ♦️ ماه‌های اول مهاجرت وقتی که با سری پرشور به شهر علم وارد شدم قدری گنگ بودم و متأثر از جو متراکم حوزه ها و طلاب، لذا انتخاب استاد برای منی که از یک مدرسه کوچک وارد چنین دریای گسترده‌ای شده بود بسیار سخت می‌نمود ♦️تا ایامی که پایم به مدرسه آیت‌الله گلپایگانی باز شد، درست در همان روزها که از بین صفای فیضیه و مروهٔ خان و گلپایگانی با دیگر طلاب سعی می‌کردم. همان روزها رفت و آمد پیرمردی ملبس با عمامه‌ کوچک مشکی و کیفی در زیر بغل به مدرسه توجهم را جلب می‌کرد، گاهی که به سختی گام بر میداشت و وقتی به پله های ورودی مدرسه می‌رسید دیگر غم دنیا بر دلم می‌نشست تا او از این پله‌های طاقت فرسا بالا برود. گویی بدنبال چیزی بود که سالها اورا در این مسیر نگه می‌داشت، عشق … ♦️از آنجا که یکسال را بصورت ارتقایی و با کمک صوت برخی اساتید خوانده بودم، با نام و روش تدریس برخی از ایشان آشنایی داشتم. آیت‌الله موسوی تهرانی با فاصله بسیار یکی از بهترین اساتیدی بود که دروس را حلاجی می‌کرد. با دقتی کم نظیر و حوصله‌ای مثال زدنی.اما بیشتر تصوری اسطوره‌ای از این نام در ذهنم نقش بسته بود ♦️وقتی فهمیدم آن پیرمرد صاحب همان صوت معروف است حال غریبی داشتم. خود را در جایگاهی می‌دیدم که کمتر کسی توفیق آنرا داشته است. چقدر دم زدن در فضایی که #موسوی‌تهرانی‌ ها در آن نفس می‌کشیدند برایم عجب‌آور بود! و به لطفی که خدا شاملم کرده بود به خود می‌بالیدم! و امروز ثلمه‌ای دیگر در پیکر اسلام ایجاد شد که لایسدها شیء کثرالله امثالهم ... 🌹گاھ نوشٺ هاے یڪ طلبھـ ـ ‌ 🍀 @besmellaherrahmanerrahimm